پرسیس مگ Persis mag

فعل و انفعالات انسانی، حیات وحش در داخل شهر به خطر میندازد.
مرغ های دریایی تغذیه‌کننده‌های فرصت‌طلب هستند که برای همزیستی با انسان در محیط‌های شهری سازگار هستند و ناقل‌های اصلی برای انتشار و انتقال عوامل بیماری‌زا از جمله باکتری‌های مقاوم به ضد میکروبی هستند.
در این مطالعه نقش مهمی را که مرغان دریایی در گسترش و پراکندگی این باکتری ها بازی می کنند، بررسی شد.
در این مطالعه ۱۲۹ مرغ دریایی بالغ را در طول دوره تولید مثل از سه سال در شهر پرجمعیت بارسلون (شمال شرقی اسپانیا) تجزیه و تحلیل شد.
نتایج این مطالعه نشان داد سیزده مرغ دریایی از نظر باکتری های بیماری زا (اشریشیا کلی، لیستریا مونوسیتوژنز، کمپیلوباکتر ژژونی) از جمله سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک مثبت بودند.
نتایج نشان داد که مرغ های نابالغ پاتوژن‌ها را در مناطق بزرگ‌تری نسبت به بزرگسالان پراکنده می‌کنند.
منابع آب شهری تفریحی حساس‌ترین زیستگاه‌هایی بودند که توسط مرغ‌های دریایی با برچسب جی‌پی‌اس مورد بازدید قرار گرفتند و آزمایش آنها مثبت شد،
با استفاده از رویکرد One Health می‌تواند به مدیریت بهداشت شهری و عمومی در شهرهای بزرگ  کمک کرد.

یک مطالعه بزرگ بین‌المللی به رهبری محققان آمریکایی در نیویورک نشان داد که بیش از ۸۰ درصد از سیگاری‌ها یا سیگاری‌های سابق که سرطان ریه آن‌ها در مراحل اولیه تشخیص داده شد، ۲۰ سال بعد همچنان زنده بودند.

تب شیوه تکاملی بدن برای مبارزه با عفونت‌ها و در بسیاری از گونه‌ها، برای بقا سودمند است

با آمدن فصل آنفلوانزا و گسترش این بیماری، توصیه‌ها درباره مصرف مایعات و داروهای کاهش دهنده تب مانند استامینوفون، ایبوپروفن یا آسپرین هم افزایش می‌یابد.

اما باید گفت که این توصیه‌ها همیشه سودمند نیستند.

افزایش بیش از حد مصرف مایعات و مصرف داروهای کاهش‌دهنده تب ممکن است همیشه به بهبودی افراد کمک نکند و در برخی موارد می‌تواند مضر هم باشد.

تب چیست؟

تب در واقع افزایش دمای مرکزی بدن است که به‌عنوان پاسخی به مهاجمان میکروبی ناخواسته ایجاد می‌شود. هر چه عفونت شدیدتر باشد، تب بیشتر می‌شود.

تب ‌پدیده صرفا بدی نیست

تب نحوه تکاملی بدن برای بهبود از عفونت است. تب در بسیاری از گونه‌ها، برای بقا سودمند و مفید است. اما تب هزینه‌ای هم دارد، چرا که دمای بیش از حد بالای بدن می‌تواند کشنده باشد. به ازای هر ۱۶.۷۷- درجه سیلسیوس متابولیسم (سوخت‌و‌ساز) بدن ۱۰ درصد افزایش می‌یابد. به این ترتیب بدن شروع به سوزاندن کالری بیشتر و ترشح هورمون‌هایی می‌کند که تب را تحت کنترل نگه می‌دارد.

کانورسیشن می‌نویسد، برخی تحقیقات درباره ورود داروهای کاهش دهنده تب به بدن مانند آسپرین یا استامینوفن نشان می‌دهد که این روند باعث می‌شود افراد دچار تب احساس بهتری داشته باشند اما در عین حال این داروها می‌توانند واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن را نیز سرکوب کنند.

برخی تحقیقات در افراد مبتلا به سرماخوردگی که یک هفته آسپرین یا استامینوفن مصرف کردند نشان داده است که پاسخ ایمنی بدن آنها روند کاهشی و گسترش ویروس بیشتر بوده است.

تحقیق دیگری هم نشان داد که مصرف آسپرین به‌طور موثر علائم تب را کاهش می‌دهد، اما گسترش ویروس را افزایش می‌دهد.

یک پژوهش تازه نشان داد ۱۰ تا صد برابر آنچه پیش‌ از این تصور می‌شود، نانوپلاستیک همراه با آبی که از بطری‌های پلاستیکی می‌نوشیم وارد بدن می‌شود. هنوز مشخص نیست این ریزپلاستیک‌ها چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد.
استفاده از دو لنز در میکروسکوپی نوین، به پژوهشگران اجازه داد تا با دقت بیشتری درون آب را تماشا کنند و نتیجه تکان دهنده بود: به صورت میانگین در هر لیتر آب که از بطری‌های پلاستیکی بیرون می‌آید، حدود یک‌چهارم میلیون ریزپلاستیک (یا مایکروپلاستیک برای ذره‌های بزرگ‌تر و نانوپلاستیک برای ذره‌های نانوئی پلاستیک) وجود دارد و اندازه آنها به‌قدری کوچک است که به‌طور مستقیم می‌توانند وارد سلول‌های بدن شوند. هنوز معلوم نیست حجم گسترده‌ای از پلاستیک که آدمی می‌بلعد، چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد. هرچند حالا حتی می‌دانیم ابرها هم می‌توانند حاوی ریزپلاستیک باشند و از نمک خوراکی، تا آب آشامیدنی، همچنین در خون و ادرار عمده آدم‌های زمین، ریزپلاستیک نمایان است.

این پژوهش که در آکادمی علوم آمریکا منتشر شد، کمتر از دو ماه پس از انتشار پژوهش دیگری ارائه شد که می‌گوید مواد شیمیایی همیشگی (forever chemicals) را در منابع آب آشامیدنی سراسر بریتانیا یافته‌اند. نشان دیگری از هجوم مواد شیمیایی تولید بشر که حالا به گوشه و کنار جهان رسیده‌اند و الزاما پلاستیک نیستند، اما مانند پلاستیک در مورد همه آنها به‌طور دقیق نمی‌دانیم که با بدن چه می‌کنند.

دانشمندان می گویند نتیجه دو تحقیق پزشکی جدید از کارایی یک داروی آنتی بیوتیک در جلوگیری از ابتلا به نوعی مقاوم از بیماری سل حکایت دارد.

این مطالعه جدید نشان داده است که می‌توان با استفاده از زبان یادگیری ماشین، پیش‌بینی دقیقی درباره زمان مرگ یک فرد انجام داد.

محققان در دانشگاه‌های کپنهاگ دانمارک و نورث ایسترن آمریکا برای این مطالعه داده‌های روزانه یک دهه از زندگی بیش از ۶ میلیون نفر از ساکنان دانمارک را در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ جمع‌آوری کردند.

این مجموعه شامل تاریخچه سلامت فرد، حقوق، ساعات کار، محل سکونت و موارد دیگر زندگی آنها بود. سپس این داده‌ها به یک مدل یادگیری عمیق زبان ماشین با نام «لایف‌تو‌وک» (Life2vec) داده شد تا توالی دقیق رویدادهای زندگی یک فرد بر اساس آن داده‌‌ها ایجاد شود.

برای آزمایش این مدل، محققان با توجه به داده‌های موجود از خود پرسیدند که آیا می‌توانند پیش‌بینی کنند که فردی در چهار سال پس از سال ۲۰۱۶ زنده می‌ماند یا نه. محققان پاسخ را می‌دانستند، اما الگوریتم نمی‌دانست.

سون لمان، استاد دانشگاه فنی دانمارک و سرپرست این مطالعه، در این باره می‌گوید: «برای آزمایش اینکه این مدل ماشینی چقدر خوب است، گروهی متشکل از ۱۰۰ هزار نفر را انتخاب کردیم که نیمی از آنها زنده می‌ماندند و نیمی دیگر می‌مردند».

آنها افرادی را انتخاب کردند که بین ۳۰ تا ۵۵ سال عمر داشتند؛ مقطعی که پیش‌بینی مرگ و میر دشوارتر است. نتایج نشان داد که «لایف‌تو‌وک» در حدود ۷۸ درصد مواقع درست حدس زده بود.