هم خواب بیش‌ازحد و هم خواب کمتر از هفت تا هشت ساعت، با ضعف عملکرد شناختی مانند حافظه، توجه و توانایی مدیریت فرایندهای ذهنی از جمله برنامه‌ریزی، حل مسئله و کنترل تکانه‌ها در ارتباط است.
مطالعهای که محققان دانشگاه علوم پزشکی تگزاس انجام داده‌اند، نشان میدهد که ۹ ساعت یا بیشتر خوابیدن در شب با عملکرد شناختی ضعیف‌تر مرتبط است و این اثر در افرادی که دچار افسردگی‌اند، بیشتر هم نمایان می‌شود.
به گزارش ساینس‌دیلی، این نتایج از بررسی مدت زمان خواب و عملکرد شناختی هزار و ۸۵۳ شرکت‌کننده بدون سابقه زوال عقل و سکته مغزی در جریان «مطالعه قلب فریمنگهام» به دست آمد.
«مطالعه قلب فریمنگهام» مطالعهای است براساس گروه‌بندی سنی افراد جامعه که تحت هدایت موسسه ملی قلب، ریه و خون آمریکا به‌طور مستمر در حال پیگیری است. بررسی اخیر روی افرادی با سنین ۲۷ تا ۸۵ سال و میانگین سنی ۴۹.۸ سال متمرکز بود.
ونسا یانگ، مدیر پروژه‌های پژوهشی بالینی موسسه آلزایمر و بیماریهای تحلیلبرنده سیستم عصبی «گلن بیگز» (Glenn Biggs) در مرکز سلامت دانشگاه سن‌آنتونیو تگزاس، می‌گوید: «افرادی که مدت زمان خواب طولانی دارند، بیشتر احتمال دارد که علائم افسردگی را گزارش کنند و به نظر می‌رسد که خواب ممکن است یک عامل تاثیرگذار در ازتباط با کاهش عملکرد شناختی در افراد مبتلا به افسردگی باشد.»
دکتر سودا سشادری، بنیان‌گذار گلن‌بیگز و نویسنده ارشد این مطالعه، هم می‌افزاید: «مطالعه ما نشان داد مدت زمان خواب طولانی، نه کوتاه، با ضعف بیشتر شناخت عمومی و توانایی‌های شناختی خاص مانند حافظه، مهارت‌های بصری سه‌بعدی و عملکردهای اجرایی مرتبط بود. این ارتباط‌ها در افرادی که علائم افسردگی داشتند‌ــ صرف‌نظر از مصرف داروهای ضدافسردگی‌ــ قوی‌تر بود.»
