محققان دریافتند کسانی که در طول عمرشان پیوسته از روابط اجتماعی گسترده و حمایتهای اجتماعی خوبی برخوردار بودهاند یا اصطلاحا «سرمایه اجتماعی انباشته» داشتند، ساعتهای اپیژنتیک بدنشان آهستهتر حرکت میکرد و سطح التهاب مزمن در بدنشان پایینتر بود.
ارتباطات اجتماعی قوی و پایدار در طول زندگی میتواند روند پیری زیستی بدن را آهسته کند، سطح التهاب را کاهش دهد و «ساعت اپیژنتیکی» بدن را جوانتر نگه دارد.
ساعت اپیژنتیکی (Epigenetic clock) اصطلاحی در زیستشناسی است که به مجموعهای از نشانگرهای مولکولی در دیانای گفته میشود. این نشانگرها میتوانند نشان دهند بدن از نظر زیستی (تغییرات سلولی و بافتی) و نه صرفا تعداد سالهای عمر، چقدر پیر شده است.
به گزارش سایتکدیلی، پژوهشگران میگویند روابط حمایتگرانه و پیوندهای اجتماعی طولانیمدت میتوانند به کند شدن روند پیری بدن هم کمک کنند و به نظر میرسد از گرمای محبت والدین در کودکی گرفته تا دوستیها، شرکت در مراسم مذهبی و مشارکت در فعالیتهای اجتماعی در بزرگسالی همه بر روند پیری زیستی تاثیر میگذارند و میتوانند ساعتهای اپیژنتیکی را بازتنظیم کنند و باعث شوند سن زیستی فرد جوانتر از سن تقویمی او باشد.