پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

در صورت استفاده از برنامه‌های تغییر دهنده آی پی، ممکن است در اجرای وبسایت اختلال ایجاد شود. جهت مطالعه کامل نوشته‌ها، بروی روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید.

نویسندگان

مقامات بهداشتی شهر نیویورک اعلام کرده‌اند که در بازه زمانی ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، پنج مورد اندوکاردیت ناشی از بارتونلا کوئینتانا در میان افراد بی‌خانمان شناسایی شده است. این موارد، که همگی شامل افراد با سابقه زندگی در خیابان و شرایط نامساعد بهداشتی بودند، نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به این بیماری در گروه‌های آسیب‌پذیر است. 

باکتری بارتونلا کوئینتانا، یک عامل عفونی است که از طریق شپش بدن انسان منتقل می‌شود. این باکتری در شرایطی که بهداشت فردی ضعیف است، مانند اردوگاه‌های پناهندگان یا مناطق جنگی، شیوع بیشتری دارد. در دهه‌های اخیر، این عفونت بیشتر در میان افراد بی‌خانمان دیده شده است. در سال ۲۰۲۳، اداره بهداشت و بهداشت روان نیویورک (DOHMH) تحقیقاتی را آغاز کرد که پس از شناسایی بارتونلا کوئینتانا در گیرندگان عضو پیوندی از یک اهداکننده بی‌خانمان انجام شد. موارد اضافی منجر به نظارت شهری شامل شبکه‌های بیمارستانی اصلی و آزمایشگاه‌های ایالتی شد. 

موارد شناسایی شده از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ شامل عوارض شدید مانند نارسایی قلبی، سکته‌های آمبولی، و نارسایی چندعضوی بود. تمامی بیماران علائم اندوکاردیت عفونی پیشرفته از جمله وژتاسیون دریچه‌ای، کم‌خونی، و اختلال کلیوی را نشان دادند. کشت‌های خون به طور مداوم منفی بود که تشخیص دقیق را به تأخیر انداخت.

یافته‌های کلیدی عبارت‌اند از:
- بی‌خانمانی و مواجهه با شپش: سه بیمار دارای آلودگی مستند به شپش بدن بودند که یک عامل خطر شناخته شده برای انتقال بارتونلا کوئینتانا می باشد.
- چالش‌های تشخیصی: کشت‌های خون معمولاً منفی بود. تشخیص با استفاده از آزمایش‌های پیشرفته مولکولی و سرولوژی انجام شد که غالباً عفونت قبلی به گونه‌های بارتونلا را نشان می‌داد.
- پیامدهای شدید: چهار بیمار نیاز به تعویض دریچه قلب داشتند، دو بیمار نارسایی کلیه پیدا کردند و دو نفر بر اثر عوارض بیماری جان خود را از دست دادند.

این تحقیقات دشواری تشخیص بارتونلا کوئینتانا را نشان داد. روش‌های استاندارد کشت خون اغلب قادر به شناسایی این باکتری نیستند، و آزمایش‌های پیشرفته مولکولی و توالی‌یابی نسل جدید به‌طور گسترده در دسترس نیستند. تأخیر در تشخیص حتی زمانی که پزشکان به اندوکاردیت ناشی از بارتونلا مشکوک بودند، رایج بود. رژیم‌های درمانی شامل داکسی‌سایکلین و ریفامپین بود و درمان طولانی‌مدت توصیه می‌شد. تعویض دریچه اغلب ضروری بود اما به دلیل وضعیت ناپایدار سلامتی و شرایط اجتماعی اقتصادی بیماران پیچیده‌تر گردید.

این موارد نیاز فوری به مداخلات هدفمند بهداشت عمومی را برای رفع شرایطی که افراد بی‌خانمان را در معرض عفونت‌های بارتونلا کوئینتانا قرار می‌دهد، برجسته می‌کند. دسترسی به امکانات بهداشتی، غربالگری منظم برای آلودگی‌های انگل خارجی و گسترش منابع تشخیصی از اهمیت بالایی برخوردار است.

Source