پرسیس مگ Persis mag

رتبه‌بندی حیوانات بر اساس هوش کاری چالش‌برانگیز و پیچیده است. چرا که هوش هر گونه به توانایی‌های خاصی بستگی دارد که برای بقا و زیست در محیط طبیعی آن‌ها ضروری است. برخی گونه‌ها در حل مسائل پیچیده تخصص دارند، برخی دیگر در برقراری ارتباط یا استفاده از ابزار. این لیست، مهارت‌های شگفت‌انگیز حیوانات در زمینه‌های مختلف را بررسی می‌کند و به ما کمک می‌کند تا بهتر آن‌ها را درک کنیم.

شامپانزه (Chimpanzee – Pan troglodytes)

شامپانزه‌ها، نزدیک‌ترین خویشاوندان ژنتیکی ما، یکی از پیشرفته‌ترین توانایی‌های شناختی را در دنیای حیوانات نشان می‌دهند. آن‌ها ابزارهایی مانند شاخه‌ها برای بیرون آوردن حشرات از درختان یا سنگ‌ها برای شکستن آجیل می‌سازند. این رفتارها نه‌تنها نشانه‌ای از هوش، بلکه گواهی بر فرهنگ انتقال دانش در میان نسل‌های مختلف است.

شامپانزه‌ها سیستم ارتباطی پیچیده‌ای دارند که شامل صداها، حرکات بدن و حالات چهره است. در اسارت، توانایی‌های آن‌ها در یادگیری زبان اشاره و حتی درک ویدئوهای مربوط به خودشان نشان‌دهنده سطح بالایی از خودآگاهی است. در طبیعت، شامپانزه‌ها همچنین رفتارهای اجتماعی پیچیده‌ای دارند، از جمله برنامه‌ریزی برای شکار گروهی یا حتی حل منازعات اجتماعی.

اژدهای کومودو (Komodo dragon – Varanus komodoensis)

اژدهای کومودو، بزرگ‌ترین مارمولک جهان، نه‌تنها به قدرت فیزیکی، بلکه به هوش استثنایی خود مشهور است. این خزنده شکارچی به‌طور خاص در کمین‌نشینی و استتار مهارت دارد. آن‌ها ساعت‌ها در مسیرهای شناخته‌شده طعمه منتظر می‌مانند تا فرصتی مناسب برای حمله پیدا کنند.

در اسارت، اژدهای کومودو توانایی یادگیری نام خود و شناسایی مراقبانش را نشان داده است. این ویژگی‌ها، همراه با توانایی آن‌ها در یادگیری از محیط، نشان می‌دهد که این مارمولک‌ها هوش خود را برای بقای بهتر تطبیق داده‌اند.

دلفین (Dolphin)

دلفین‌ها، به‌ویژه دلفین‌های پوزه‌بطری، یکی از باهوش‌ترین موجودات دریایی هستند. نسبت مغز به بدن آن‌ها بعد از انسان در رتبه دوم قرار دارد، و این ویژگی به همراه رفتارهای اجتماعی پیچیده، آن‌ها را به موجوداتی استثنایی تبدیل کرده است.

یکی از رفتارهای جذاب دلفین‌ها، همکاری با انسان‌ها در صید ماهی است. در برزیل، آن‌ها به‌طور گروهی ماهی‌ها را به سوی تورهای ماهیگیران هدایت می‌کنند و خود نیز از این شکار سود می‌برند. علاوه بر این، دلفین‌ها از ابزارهایی مانند اسفنج‌های دریایی برای پیدا کردن غذا در بستر دریا استفاده می‌کنند و حتی بازی‌های اجتماعی پیچیده‌ای انجام می‌دهند که نشان‌دهنده تعاملات اجتماعی پیشرفته آن‌هاست.

پیمایش مداوم شبکه‌های اجتماعی که محتویات سطحی و نازلی دارند، به اصطلاح باعث «پوسیدگی مغز» می‌شود

انتشارات دانشگاه آکسفورد کلمه «پوسیدگی مغز» (brain rot) را به عنوان کلمه سال انتخاب کرده است.

این واژه به افول وضعیت ذهنی یا فکری فرد، به‌خصوص در نتیجه تماشای بیش از حد محتوا (اکنون به‌طور ویژه محتوای آنلاین) پیش‌پا‌افتاده یا بی‌چالش اطلاق می‌شود. برخی کارشناسان معتقدند که پیمایش (schroll) مداوم و بی‌پایان در شبکه‌های اجتماعی و سایر محتواهای آنلاین دقیقا همین کار را انجام می‌دهد و مغزهای ما را به اصطلاح دچار پوسیدگی می‌کند.

نیویورک‌‌پست به نقل از دکتر کایرا بوبینت، متخصص علوم اعصاب رفتاری و نویسنده کتاب «مغز توقف‌ناپذیر»، می‌نویسد که توجه به پدیده پوسیدگی مغز و پیامدهای آن به‌طور فزاینده‌ای در حال گسترش است.

این عصب‌شناس رفتاری ساکن کالیفرنیا افزود: «امروزه بسیاری از افراد با مشکل تمرکز کردن مواجه‌اند. آن‌ها دچار مه مغزی‌اند و نمی‌توانند کارهای عمیق که نیازمند تمرکز است، انجام بدهند. علاوه بر این، یک همه‌گیری تنهایی نیز به‌طور موازی در حال گسترش است، چرا که ما واقعا نمی‌توانیم روی هیچ‌چیز از جمله ایجاد و تقویت روابط، تمرکز کنیم.»

زوال عقل یا دمانس هفتمین عامل مرگ و میر در دنیا است و به عنوان یکی از بزرگترین اختلالات عامل توان‌خواهی سالمندان شناخته شده است.

از آنجایی که مراحل پیشرفت این بیماری کند است، معمولا تشخیص اینکه خودمان یا شریک زندگی یا پدر و مادرمان به زوال عقل مبتلا شده‌اند، دشوار است.

اما مطالعه‌ای جدید نشان داده که تغییر سرعت راه‌رفتن می‌تواند نشانه‌ای از شروع زوال عقل تعبیر شود.

بر اساس این پژوهش که در "شبکه باز جاما" (JAMA Network Open) منتشر شده، اطلاعات ۱۷هزار فرد بالای ۶۵ سال در عرض ۷ سال جمع‌آوری و بررسی شده و مهارت‌های شناختی، گفتاری و حافظه گروه مورد پژوهش به طور متناوب به بوته آزمایش گذاشته شده است.

از این افراد همچنین خواسته شده، به طور متناوب بیش از سه کیلومتر پیاده‌روی کنند تا میزان گام‌های آنان اندازه‌گیری شود.

مقایسه این اعداد نشان داده، در افرادی که به‌تدریج قدم‌های آهسته‌تری برداشته‌اند، نشانه‌هایی از زوال عقل پدیدار شده و آن‌ها به احتمال زیاد به دمانس مبتلا شده‌اند.

Source

پژوهشی جدید روی دوقلوها نشان داده که تغییر در فعالیت ژنی سلول‌های ایمنی ممکن است به شناسایی افراد مبتلا یا مستعد ابتلا به اسکلروز چندگانه یا ام‌اس کمک کند.

دانشمندان می‌گویند در پژوهشی جدید ویژگی‌های ژنتیکی را کشف کرده‌اند که ممکن است ابتلا به بیماری اسکلروز چندگانه (ام‌اس) را مدت‌ها پیش از بروز علائم نشان دهد.

به نوشته لایو ساینس، ام‌اس یک بیماری خودایمنی است که سبب التهاب در مغز و نخاع می‌شود. این التهاب به غشای میلین‌ــ پوششی که از سلول‌های عصبی محافظت می‌کند‌ــ آسیب می‌زند و به بروز علائمی مانند درد، خستگی، بی‌حسی یا ضعف، و همین‌طور مشکلات بینایی یا حرکتی منجر می‌شود.

افراد مبتلا به ام‌اس سطح بالایی از سلول‌های ایمنی موسوم به لنفوسیت تی کشنده (cytotoxic T cells) دارند که معمولا سلول‌های سرطانی و سلول‌های آلوده به میکروب را می‌کشند. اما در بیماری ام‌اس، این سلول‌ها در مناطقی که آسیب مشهود به میلین وارد شده است تجمع می‌کنند، هرچند تا امروز نقش این سلول‌ها در بیماری ام‌اس تا حد زیادی معما باقی مانده بود.

در پژوهشی که به‌تازگی در نشریه ایمنی‌شناسی علوم (Science Immunology) منتشر شده است، پژوهشگران سلول‌های تی ۱۲ جفت دوقلوی همسان را بررسی کردند. در هر جفت، یکی از دوقلوها به ام‌اس مبتلا بود. در دوقلوها، وقتی یک قل مبتلا به ام‌اس باشد، احتمال ابتلا در دیگری حدود ۱ به ۴ است. بنابراین، سلول‌های تی قل دوم اطلاعاتی در مورد سیستم ایمنی فردی ارائه می‌دهد که احتمالا در نهایت به ام‌اس مبتلا خواهد شد.

بر اساس نتایج آخرین تحقیقات، با شرکت بیش از ۶۰۰ هزار نفر از سراسر جهان، «تنهایی» در میانسالی و سالمندی، خطر ابتلا به زوال عقل را تا ۳۱ درصد افزایش می‌دهد.

با وجود تحقیقات متعدد، تا کنون هیچ درمانی برای زوال عقل کشف نشده است. در مقابل، ریسک‌فاکتورهایی وجود دارند که احتمال ابتلا به این عارضه را به طور معمول افزایش می‌دهند؛ از جمله: عوامل ژنتیکی، سبک زندگی - مانند رژیم غذایی، فعالیت بدنی، سیگار کشیدن، نوشیدن الکل - و حتی کیفیت ارتباطات اجتماعی. برای به تعویق انداختن این مسئله یا پیشگیری از زوال عقل زوردس، کافی است از بین این عوامل، مواردی که تحت کنترل ما هستند را مدیریت کنیم.

مطالعه جدیدی که در مجله Nature Mental Health منتشر شده، صحبت از یک ریسک‌فاکتور دیگر به میان آورده است؛ طبق نتایج این تحقیق، «تنهایی» احتمال ابتلا به زوال عقل، بیماری آلزایمر و زوال عقل عروقی یا دمانس عروقی (Vascular dementia) را بیش از 30 درصد افزایش می‌دهد. در این بین، افراد مسن مبتلا به دیابت یا چاقی بیشتر در معرض خطر هستند.

به گفته پژوهشگران، این مطالعه بزرگترین تحلیلی است که تاکنون در مورد ارتباط بین تنهایی، افسردگی و زوال شناختی، با حضور بیش ۶۰۰ هزار شرکت‌کننده از سراسر جهان، صورت گرفته است. هم‌چنین مطالعات پیشین نیز رابطه‌ای بین تنهایی و مشکلات سلامتی مانند سکته مغزی و بیماری پارکینسون پیدا کرده بودند.

فاکتور «تنهایی» خطر ابتلا به اختلالات شناختی را نیز تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهد. اختلالات شناختی یک مشکل کلی است که از دست دادن حافظه و مشکل در تصمیم‌گیری، تمرکز یا اختلال در به پایان رساندن کارها را شامل می‌شود.

نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که: «تنهایی، یک عامل خطر بسیار مهم در ایجاد زوال عقل در آینده است.»

Source

Source

یافته‌ها نشان می‌دهد که جهش در محل برش فورتین ممکن است به افزایش عفونت در مناطق خاصی از مغز کمک کند که می‌تواند به توضیح عوارض کووید بر مغز و اعصاب کمک کند

مطالعه جدید روی موش‌ها نشان می‌دهد که ویروس سارس‌ــ‌کوو‌ــ‌۲، عامل بیماری کووید‌ــ۱۹، برای آلوده کردن مغز احتمالا از یک «در پشتی» [مسیر کمتر شناخته‌شده یا غیرمنتظره] به سلول‌ها وارد می‌شود.

این یافته می‌تواند تا حدی توضیح دهد که چرا بسیاری از افراد در طول بیماری یا پس از بهبود با علائمی در مغزواعصاب مانند خستگی، سرگیجه، مه مغزی یا از دست دادن حس بویایی و چشایی مواجه می‌شوند. دانشمندان می‌دانستند که این علائم ممکن است زمانی ایجاد شود که سارس‌ــ‌کوو‌ــ۲ وارد سیستم اعصاب مرکزی شود، اما نحوه و دلیل انتقال ویروس از مجرای تنفسی به مغز تا‌به‌حال مشخص نبود.

در مطالعه‌ای که در مجله میکروبیولو‌ژی طبیعت (Nature Microbiology) منتشر شد، دانشمندان جهش‌ها در پروتئین اسپایک ویروس را بررسی کردند. این جهش‌ها می‌توانند بر توانایی ویروس در اتصال به مولکول ای‌سی‌ئی۲ (ACE2) و در نتیجه ورود به سلول‌ها تاثیر بگذارند.

موش‌هایی که در پژوهشی جدید در مسیری مارپیچ دوانده شده بودند، در مدت خواب مسیرهای جدیدی پیدا می‌کردند.

بر اساس پژوهش جدیدی که می‌تواند به بهبود درمان اختلال‌های عصب‌شناختی مانند آلزایمر منجر شود، وقتی می‌خوابیم، مغز نه‌تنها رویدادهای گذشته را بازپخش می‌کند، بلکه پیشامدهای آینده را نیز پیش‌بینی می‌کند.

پژوهش‌های پیشین عملکرد در آزمون‌های حافظه پس از چرت‌ زدن و پس از بازه‌‌های زمانی بیداری یا کمبود خواب را بررسی کرده‌اند، و یافته‌ها نشان داده است که خواب برای حافظه و یادگیری حیاتی است و به تبلور تجربه‌های جدید به‌شکل خاطراتی پایدار کمک می‌کند.

پژوهشی جدید، که در نشریه نیچر منتشر شده است، بررسی می‌کند که آیا خواب همچنین به دستیابی به «درکی جدید» از مشکلی که درست پیش از استراحت رخ می‌دهد کمک می‌کند یا خیر.

پژوهشگران به موش‌ها آموزش دادند تا روی مسیری برآمده که در هر دو انتهایش پاداش قرار داشت عقب و جلو بدوند، و مشاهده کردند که چطور فعالیت نورون‌های هیپوکامپ مغزشان در این فرایند «اوج گرفت».

مغز انسان شامل تقریباً ۱۰۰ بیلیون سلول عصبی است که هر کدام می توانند به هزاران سلول دیگر متصل شوند. متوسط ​​​​مغز شامل حداقل ۱۰۰ تریلیون نقطه تماس بین سلول ها است. برخی از دانشمندان این جنگل را "جنگل عصبی" می نامند.

می توانید نقاط تماس یا سیناپس ها را با ترانزیستورهای یک تراشه کامپیوتری مقایسه کنید. اما سیناپس ها پیچیده تر هستند. آنها می توانند در اندازه متفاوت باشند و بنابراین مقادیر بیشتری از صفر یا ۱ یک دنیای کامپیوتری باینری را نشان می دهند.

در سال ۲۰۱۶، یک تیم تحقیقاتی از موسسه Salk در ایالات متحده دریافتند که سیناپس ها در ۲۶ اندازه مختلف هستند. این دانش جدید به این معنی بود که ظرفیت مغز ۱۰ برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد، بود.

 نتایج یک تحقیق: ویروس‌هایی در ۳۶۰ میلیون سال پیش باعث تکامل بیشتر مغز انسان شدند

یک مطالعه جدید نشان داد که ویروس‌های بسیار قدیمی که صدها میلیون سال پیش مهره‌داران را آلوده کرده‌اند، نقش اساسی در تکامل مغز و بدن‌های انسان‌ها داشته‌اند.

این تحقیق که در مجله سل (Cell) منتشر شده، منشا «میلین»، لایه‌ای عایق از بافت چربی که در اطراف عصب تشکیل می‌شود و به سیگنال‌های الکتریکی اجازه می‌دهد سریعتر حرکت کنند را بررسی می‌کند.
به گفته نویسندگان تحقیق، یک توالی ژن به‌دست آمده از رتروویروس‌ها، ویروس‌هایی که به دی‌ان‌ای میزبان خود حمله می‌کنند، برای تولید میلین بسیار مهم است و این کد اکنون در پستانداران، دوزیستان و ماهی‌های مدرن یافت می‌شود.

رابین فرانکلین، نویسنده ارشد تحقیق و عصب‌شناس از موسسه علوم آزمایشگاهی آلتوس کمبریج به خبرگزاری فرانسه گفت: «موضوع قابل توجه این است که بدون آلودگی با رتروویروس‌ها این اتفاق در تمامی مهره‌داران شناخته شده مدرن مانند فیل‌ها، زرافه‌ها و …رخ نمی‌داد.»

 نتایج مطالعه جدیدی نشان می‌دهد اختاپوس‌ها برای سازگاری با نوسانات دمای آبی که در آن زندگی می‌کنند،RNA  درون مغز خود را ویرایش می‌کنند.

اختاپوس‌ها روشی باورنکردنی برای محافظت از ویژگی‌های ظریف سیستم عصبی خود دربرابر تغییرات شدید دما پیدا کرده‌اند. وقتی شرایط در نوسان است، آن‌ها می‌توانند به سرعت پروتئین‌های کلیدی درون سلول‌های عصبی خود را از نو رمزگذاری کنند تا اطمینان حاصل کنند که وقتی دما به شدت کاهش پیدا می‌کند، فعالیت‌های عصبی حیاتی آن‌ها همچنان پایدار می‌ماند. اختاپوس‌ها این کار را با ویرایش RNA همزمان با تغییر شرایط محیطی انجام می‌دهند. برخی از گونه‌های اختاپوس، ماهی مرکب و سپیداج از این توانایی برخوردار هستند.

این استراتژی غیرعادی است، اما به‌نظر می‌رسد راهکار موثری باشد و دانشمندان براین‌باورند که ممکن است در سراسر جهان توسط سفالوپودها مورد استفاده قرار گیرد. به‌گزارش ساینس آلرت، جاشوا روزنتال، از آزمایشگاه زیست‌شناسی دریا دانشگاه شیکاگو و نویسنده ارشد پژوهشی جدید که در مجله‌ی Cell منتشر شده است، می‌گوید: «عموما فکر می‌کنیم اطلاعات ژنتیکی ما ثابت است، اما محیط می‌تواند بر نحوه‌ی رمزگذاری پروتئین‌های شما تاثیر بگذارد و در سفالوپودها این پدیده در مقیاس وسیعی رخ می‌دهد.»

رمزگذاری مجدد RNA به ارگانیسم این امکان را می‌دهد که در هر زمان و مکان خاص انواع مختلفی از پروتئین‌ها را بیان کند. در سفالوپودها، بیشتر رمزگذاری مجدد برای پروتئین‌هایی صورت می‌گیرد که برای عملکرد سیستم عصبی مهم هستند، بنابراین سوال طبیعی این است که آیا این موجودات از این پدیده برای عادت کردن به تغییرات محیط فیزیکی خود استفاده می‌کنند؟