پرسیس مگ Persis mag

بر پایه نتایج مطالعه‌ای جدید، خوردن روزانه مغزهای خوراکی می‌تواند خطر ابتلا به دمانس یا زوال عقلی را نزد میانسالان و حتی گاهی سالمندان به طور قابل توجهی کاهش دهد.

 تیمی از پژوهشگران بین‌المللی از ۵۰ هزار و ۳۰۰ نفر بزرگسال بریتانیایی که بیشتر در میانه دهه پنجاه زندگی خود بودند، خواستند که پرسشنامه‌ای را درباره عادت‌های خود در مصرف آجیل پر کنند و سپس آنها را به مدت میانگین ​​۷ سال پیگیری کردند تا ببینند آیا آنها دچار زوال عقل می‌شوند یا نه.

از میان آن افراد حدود هزار و ۴۰۰ مورد زوال عقل شناسایی شد و محققان با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، جنسیت، شاخص توده بدن، تحصیلات و سبک زندگی، مشخص کردند که مصرف روزانه آجیل خطر دمانس را تا ۱۲ درصد کاهش می‌دهد.

برای افرادی که مغزهای خوراکی بدون نمک مصرف می‌کردند و هر روز تا یک مشت یا ۴۰ گرم می‌خوردند، این فواید بیشتر بود و خطر دمانس برای آنها تا ۱۶ درصد کاهش یافت.

این یافته‌ها در نشریه Geroscience منتشر شده است .

Source

زوال عقل یا دمانس هفتمین عامل مرگ و میر در دنیا است و به عنوان یکی از بزرگترین اختلالات عامل توان‌خواهی سالمندان شناخته شده است.

از آنجایی که مراحل پیشرفت این بیماری کند است، معمولا تشخیص اینکه خودمان یا شریک زندگی یا پدر و مادرمان به زوال عقل مبتلا شده‌اند، دشوار است.

اما مطالعه‌ای جدید نشان داده که تغییر سرعت راه‌رفتن می‌تواند نشانه‌ای از شروع زوال عقل تعبیر شود.

بر اساس این پژوهش که در "شبکه باز جاما" (JAMA Network Open) منتشر شده، اطلاعات ۱۷هزار فرد بالای ۶۵ سال در عرض ۷ سال جمع‌آوری و بررسی شده و مهارت‌های شناختی، گفتاری و حافظه گروه مورد پژوهش به طور متناوب به بوته آزمایش گذاشته شده است.

از این افراد همچنین خواسته شده، به طور متناوب بیش از سه کیلومتر پیاده‌روی کنند تا میزان گام‌های آنان اندازه‌گیری شود.

مقایسه این اعداد نشان داده، در افرادی که به‌تدریج قدم‌های آهسته‌تری برداشته‌اند، نشانه‌هایی از زوال عقل پدیدار شده و آن‌ها به احتمال زیاد به دمانس مبتلا شده‌اند.

Source

وقتی عمل پیوند عضو انجام می‌دهید، ممکن است چیزی فراتر از یک کبد، کلیه یا قلب جدید نصیب‌تان شود.

براساس تحقیقات جدید دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو، برخی از افرادی که عضو جدید دریافت می‌کنند، شخصیت، طرز فکر و رفتارهای متعلق به اهداکننده عضو را به دست می‌آورند.

مطالعه فوق به بررسی این مسئله می‌پردازد که پیوند نجات‌بخش عضو چگونه به تغییرات شخصیتی عمیق منجر شده و چطور ممکن است که خاطرات اهداکننده مرحوم، به گیرنده‌ای که در قید حیات است منتقل شوند.

مطالعه: تغییرات فیزیکی و شخصیتی رایج هستند

این مطالعه مقطعی که در ژورنال تخصصی و عمومی پیوندشناسی منتشر شده، بر مقایسه تغییرات شخصیتی در گیرندگان قلب پیوندی و سایر اعضای بدن تمرکز دارد و شامل یک نظرسنجی آنلاین از ۴۷ شرکت‌کننده، از جمله ۲۳ گیرنده قلب و ۲۴ گیرنده اعضای دیگر می‌شود.

تقریباً ۹۰ درصد از گیرندگان عضو پس از عمل جراحی با تغییرات شخصیتی مواجه شدند و از این حیث تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. با این‌حال، تفاوت آماری قابل‌توجهی از منظر مشخصه‌های فیزیکی بین گیرندگان قلب پیوندی و سایر اعضا وجود داشت.

اگرچه تغییرات شخصیتی با هم تفاوت داشتند، حجم نمونه کوچک‌تر از آن بود که به لحاظ آماری حائز اهمیت باشد. به‌طور کلی، این مطالعه نشان می‌دهد که ایجاد تغییرات شخصیتی پس از هر عمل پیوند و نه فقط قلب امکان‌پذیر است. جدا از مشخصه‌های فیزیکی، تغییرات شخصیتی گزارش‌شده دو گروه مشابه یکدیگر بودند.

اهدای زندگی، اهدای روان

این مقاله روی بررسی تغییرات شخصیتی مختلف، مانند تغییر در اولویت‌های مربوط به غذا، موسیقی، هنر، فعالیت‌های سرگرمی و شغل تمرکز دارد. محققان همچنین دریافتند برخی افراد خاطرات جدید، سازش اجتماعی ارتقایافته، بهبود توانایی‌های ذهنی و هشیاری معنوی یا مذهبی را تجربه می‌کنند.

درحالی‌که تغییرات فوق اغلب خنثی یا مثبت تلقی می‌شوند، گزارش‌هایی مبنی بر تغییرات آزاردهنده مانند روان‌آشفتگی، افسردگی، اضطراب، روان‌پریشی و اختلال عملکرد جنسی نیز ارائه شده است. بسیاری از گیرندگان عضو از یادآوری خاطرات غیرمرتبط با تجربیات شخصی خود گفتند.

این خاطرات اغلب نتیجه اتصال ناخودآگاه ادراکات حسی گیرنده عضو به فرد اهداکننده هستند. برای نمونه، در این مقاله به یک استاد دانشگاه ۵۶ ساله اشاره شده که قلب یک افسر پلیس ۳۴ ساله که با شلیک گلوله به صورتش کشته شد را دریافت کرده بود. پس از عمل پیوند، گیرنده عضو از تجربه عجیب خود گفت: «چند هفته پس از آن‌که قلب پیوندی را دریافت کردم، شروع به خواب دیدن کردم. جرقه نور را درست در برابر صورتم می‌دیدم و صورتم واقعاً داغ می‌شد. انگار می‌سوخت.»

دقیقاً چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

نظریه‌های مختلفی برای توجیه تغییرات شخصیتی مشاهده‌شده در گیرندگان عضو پیوندی ارائه شده است. این نظریه‌ها را می‌توان به سه گروه اصلی تقسیم کرد: روان‌شناختی، زیست‌شیمیایی و الکتریکی/فعال.

مغز انسان شامل تقریباً ۱۰۰ بیلیون سلول عصبی است که هر کدام می توانند به هزاران سلول دیگر متصل شوند. متوسط ​​​​مغز شامل حداقل ۱۰۰ تریلیون نقطه تماس بین سلول ها است. برخی از دانشمندان این جنگل را "جنگل عصبی" می نامند.

می توانید نقاط تماس یا سیناپس ها را با ترانزیستورهای یک تراشه کامپیوتری مقایسه کنید. اما سیناپس ها پیچیده تر هستند. آنها می توانند در اندازه متفاوت باشند و بنابراین مقادیر بیشتری از صفر یا ۱ یک دنیای کامپیوتری باینری را نشان می دهند.

در سال ۲۰۱۶، یک تیم تحقیقاتی از موسسه Salk در ایالات متحده دریافتند که سیناپس ها در ۲۶ اندازه مختلف هستند. این دانش جدید به این معنی بود که ظرفیت مغز ۱۰ برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد، بود.

میکروبیوم روده حاوی تریلیون‌ها باکتری، قارچ، و ویروس‌ متنوع است

پروبیوتیک‌ها یا همان باکتری‌های مفید روده اخیرا مورد توجه زیادی قرار گرفته‌اند. این باکتری‌ها، که از مواد غذایی تخمیرشده، ماست، یا حتی قرص‌‌های مخمر به دست می‌آیند، فواید بسیاری برای سلامت و تندرستی از جمله در کاهش ناراحتی‌های دستگاه گوارش، عفونت‌ دستگاه ادرار، و اگزما دارند.

اما آیا این باکتری‌ها خلق‌وخوی ما را هم بهتر می‌کنند؟ به‌رغم پیچیده بودن رفتار و سلامت روان، کارشناسان به این پرسش پاسخ مثبت می‌دهند.

باکتری‌های مفید روده یا پروبیوتیک‌ها در بدن به بخشی از مجموعه‌ موجودات میکروسکوپی دیگری تبدیل می‌شوند که در دستگاه گوارش زیست می‌کنند و میکروبیوم- یا میکروب‌های همزیست- روده نام دارند. میکروبیوم روده حاوی تریلیون‌ها باکتری‌، قارچ‌، و ویروس‌ متنوع است.

همین تنوع باکتریایی نشان می‌دهد که همه پروبیوتیک‌ها یکسان ساخته نمی‌شوند. طبق مشاهدات بسیاری از گروه‌های پژوهشی، سویه‌های خاص «لاکتوباسیلوس» بر بهبود خلق‌وخو اثر می‌گذارند.

تحقیق روی موش‌ها

دکتر آندریا مرچاک از دانشگاه فلوریدا که گزارشی دراین‌باره در نشریه کانورسیشن منتشر کرده است می‌گوید: «در کارم به‌عنوان عصب‌شناس روی چگونگی تاثیر روده بر مغز تحقیق می‌کنم. من و گروهم به‌تازگی آزمایش‌هایی روی موش‌ها کردیم که نتایج آن تاییدکننده تاثیر میکروبیوم روده در مهار و تنظیم استرس است.»

«ما ابتدا باید بفهمیم که موش‌ها تحت تاثیر استرس چه رفتاری می‌کنند. بنابراین، استرس‌های کوتاه‌مدت به آن‌ها وارد کردیم. آن‌ها را هر روز به مدت دو ساعت محدود کردیم، به این ترتیب که فضای کافی برای حرکت به آن‌ها دادیم، اما فضای کافی برای تمیزکاری و ایستادن نداشتند. ما این حالت را همان وضع استرس در نظر گرفتیم. خود ما نیز وقتی که ساعت‌ها در ماشین یا فضای بسته قرار می‌گیریم دچار استرسی مشابه این می‌شویم.»

«موش‌ها تحت این استرس خیلی زود رفتارهایی شبیه به افسردگی و اضطراب نشان دادند. برای اینکه ببینیم آیا رفتار استرس‌زا می‌تواند از طریق میکروبیوم منتقل شود، از گروه دیگری از موش‌ها استفاده کردیم که کاملا تمیز بودند. این موش‌ها عاری از هرگونه باکتری، قارچ، یا ویروس بودند و در یک حباب لاستیکی زندگی می‌کردند. آن‌ها اساسا هیچ میکروبیومی نداشتند.»

 نتایج یک تحقیق: ویروس‌هایی در ۳۶۰ میلیون سال پیش باعث تکامل بیشتر مغز انسان شدند

یک مطالعه جدید نشان داد که ویروس‌های بسیار قدیمی که صدها میلیون سال پیش مهره‌داران را آلوده کرده‌اند، نقش اساسی در تکامل مغز و بدن‌های انسان‌ها داشته‌اند.

این تحقیق که در مجله سل (Cell) منتشر شده، منشا «میلین»، لایه‌ای عایق از بافت چربی که در اطراف عصب تشکیل می‌شود و به سیگنال‌های الکتریکی اجازه می‌دهد سریعتر حرکت کنند را بررسی می‌کند.
به گفته نویسندگان تحقیق، یک توالی ژن به‌دست آمده از رتروویروس‌ها، ویروس‌هایی که به دی‌ان‌ای میزبان خود حمله می‌کنند، برای تولید میلین بسیار مهم است و این کد اکنون در پستانداران، دوزیستان و ماهی‌های مدرن یافت می‌شود.

رابین فرانکلین، نویسنده ارشد تحقیق و عصب‌شناس از موسسه علوم آزمایشگاهی آلتوس کمبریج به خبرگزاری فرانسه گفت: «موضوع قابل توجه این است که بدون آلودگی با رتروویروس‌ها این اتفاق در تمامی مهره‌داران شناخته شده مدرن مانند فیل‌ها، زرافه‌ها و …رخ نمی‌داد.»

رای ترزیق واکسن آنفلوآنزا دلایل زیاد و قانع‌کننده‌ای وجود دارد اما یکی از این دلیل‌ها شاید همه را شگفت‌زده کند: این واکسن احتمالا از مغز ما نیز محافظت می‌کند.

به گزارش ایسنا؛ نتایج تحقیقات نشان می‌دهد واکسیناسیون منظم علیه آنفلوآنزا و سایر بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه، کزاز، دیفتری و سیاه‌سرفه ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل ناشی از آن را کاهش دهد.

بر اساس برخی تحقیقات، احتمال ابتلا به زوال عقل در افرادی که در مقابل آنفلوآنزا و چندین بیماری عفونی دیگر واکسینه می‌شوند، کمتر از افراد واکسینه‌نشده است البته دانشمندان هنوز درباره دلایل آن مطمئن نیستند.

بعضی از متخصصان معتقدند عوامل عفونی در ابتلا به بیماری آلزایمر نقش دارند و واکسیناسیون با پیشگیری یا کاهش احتمال ابتلا به این عفونت‌ها، نقش مهمی ایفا می‌کنند.

«پل ای.شولز» - استاد عصب‌شناسی و مدیر مرکز اختلالات عصبی هیوستون - که سرپرستی چندین تحقیق را برعهده داشت، می‌گوید: واکسن داستان موفقیت بزرگ سلامتی عمومی نسل ماست. واکسن‌ها از ما در برابر عفونت‌هایی محافظت می‌کنند که بسیاری از این بیماری‌های عفونی تهدیدکننده زندگی هستند.

شولز حدس می‌زند که واکسن‌ها احتمالا واکنش سیستم ایمنی به پلاک آمیلوئیدــ پروتئین طبیعی که در سطوح غیرطبیعی بالا در آلزایمر یافت می‌شودــ را مهار می‌کنند.

ویروس هاری پس از حمله به سیستم عصبی مرکزی غیرقابل درمان است و تقریباً همیشه کشنده است و قربانی محکوم به مرگ وحشتناکی است. اما محققان اکنون فکر می کنند که یک درمان موثر و ساده پیدا کرده اند که می تواند حتی موارد پیشرفته هاری را درمان کند. 

به گفته محققان یک آنتی بادی مونوکلونال تزریق شده به موش های آزمایشگاهی با موفقیت از آنها در برابر دوز کشنده ویروس هاری محافظت کرد. این اولین درمان عملی برای هاری است. این آنتی بادی با استفاده از لیسا ویروس خفاش استرالیایی، ایجاد شد. محققان این آنتی بادی را برای مسدود کردن ویروس هاری و جلوگیری از گسترش آن طراحی کردند. 
تلاش‌های قبلی برای درمان هاری پیشرفته شکست خورده است، زیرا درمان‌ها قادر به عبور از سد خونی مغزی نبوده‌اند، اما این آنتی بادی سیستم ایمنی را برای مبارزه موثر با ویروس در مغز و نخاع تقویت می کند. محققان با شگفتی متوجه شدند که یک دوز از آنتی بادی به طور موثر عفونت هاری را حتی پس از رسیدن به سیستم عصبی معکوس می کند و از مرگ جلوگیری می کند.

آسیب‌دیدگی ناشی از برخورد با ریشه درختان به مرگ این جانور منجر می‌شود بنابراین یادگیری نحوه اجتناب از موانع برای بقایش حیاتی است.

یافته‌های پژوهشی جدید نشان می‌دهد عروس دریایی جعبه‌ای کاراییب، با وجود اینکه سیستم عصبی مرکزی یا مغز ندارد، توانایی یادگیری سریع وحفظ اطلاعات را دارد.

به گزارش سی‌ان‌ان، این پژوهش که روز جمعه منتشر شد برخلاف تصور رایج و قدیمی است که موجودات زنده فاقد سیستم عصبی مرکزی قادر به یادگیری تداعی‌گرا نیستند.

این پژوهش به سرپرستی آندرس گارم، استاد زیست‌شناسی دریایی دانشگاه کپنهاگ دانمارک، و در قالب بخشی از پژوهش دانشگاه کیل آلمان در مورد رفتار عروس دریایی انجام شده است.

عروس دریایی جعبه‌ای که سمی‌ترین جاندار جهان است، ۲۴ چشم دارد و بدن ژله‌ای‌اش هنگام شنا لابه‌لای ریشه‌های درختان کرنا ممکن است آسیب ببیند که به عفونت و مرگ این جانور منجر می‌شود.

بنابراین، پژوهشگران اطمینان داشتند که این جانور قادر به یادگیری است که چگونه از ریشه‌های کرنا اجتناب کند، زیرا برای بقایش حیاتی است.

پژوهشگران برای آزمایش توانایی یادگیری این جانور، داخل مخزنی مدور خطوط خاکستری و سفید کشیدند. خطوط خاکستری به چشم عروس دریایی شبیه ریشه‌های کرنا در دوردست به نظر می رسید. پژوهشگران مشاهده کردند که در چند دقیقه اول، عروس دریایی تا نزدیکی دیواره‌ها می‌رفت یا با آن برخورد می‌کرد. اما ظرف پنج دقیقه اوضاع عوض شد.

عروس دریایی ترکیبی از محرک‌ بصری از خطوط و محرک حرکتی از برخورد با موانع دریافت کرد.

 نتایج مطالعه جدیدی نشان می‌دهد اختاپوس‌ها برای سازگاری با نوسانات دمای آبی که در آن زندگی می‌کنند،RNA  درون مغز خود را ویرایش می‌کنند.

اختاپوس‌ها روشی باورنکردنی برای محافظت از ویژگی‌های ظریف سیستم عصبی خود دربرابر تغییرات شدید دما پیدا کرده‌اند. وقتی شرایط در نوسان است، آن‌ها می‌توانند به سرعت پروتئین‌های کلیدی درون سلول‌های عصبی خود را از نو رمزگذاری کنند تا اطمینان حاصل کنند که وقتی دما به شدت کاهش پیدا می‌کند، فعالیت‌های عصبی حیاتی آن‌ها همچنان پایدار می‌ماند. اختاپوس‌ها این کار را با ویرایش RNA همزمان با تغییر شرایط محیطی انجام می‌دهند. برخی از گونه‌های اختاپوس، ماهی مرکب و سپیداج از این توانایی برخوردار هستند.

این استراتژی غیرعادی است، اما به‌نظر می‌رسد راهکار موثری باشد و دانشمندان براین‌باورند که ممکن است در سراسر جهان توسط سفالوپودها مورد استفاده قرار گیرد. به‌گزارش ساینس آلرت، جاشوا روزنتال، از آزمایشگاه زیست‌شناسی دریا دانشگاه شیکاگو و نویسنده ارشد پژوهشی جدید که در مجله‌ی Cell منتشر شده است، می‌گوید: «عموما فکر می‌کنیم اطلاعات ژنتیکی ما ثابت است، اما محیط می‌تواند بر نحوه‌ی رمزگذاری پروتئین‌های شما تاثیر بگذارد و در سفالوپودها این پدیده در مقیاس وسیعی رخ می‌دهد.»

رمزگذاری مجدد RNA به ارگانیسم این امکان را می‌دهد که در هر زمان و مکان خاص انواع مختلفی از پروتئین‌ها را بیان کند. در سفالوپودها، بیشتر رمزگذاری مجدد برای پروتئین‌هایی صورت می‌گیرد که برای عملکرد سیستم عصبی مهم هستند، بنابراین سوال طبیعی این است که آیا این موجودات از این پدیده برای عادت کردن به تغییرات محیط فیزیکی خود استفاده می‌کنند؟