پرسیس مگ Persis mag

همو کیرالیته: قاعده‌ای پنهان در ساختار حیات

برای درک موضوع باکتری‌های آینه‌ای، ابتدا باید با مفهوم دست‌سانی یا همو کیرالیته (Homochirality) آشنا شویم. همو کیرالیته یک ویژگی مهم در مولکول‌های زیستی است که به «دست‌سانی» یا «یک‌دستی ساختار» اشاره دارد. تصور کنید یک جفت دستکش را روبه‌روی خود قرار داده‌اید؛ دستکش راست هیچ‌گاه به دست چپ نمی‌خورد و بالعکس. این دست‌سانی، همان ویژگی‌ای است که در ساختار مولکول‌های زیستی نیز دیده می‌شود.

برای مثال، DNA در تمام موجودات زنده به شکل «راست‌گرد» است. این بدان معناست که مارپیچ دوتایی DNA همیشه در یک جهت مشخص پیچ می‌خورد. در مقابل، آمینواسیدها (ساختارهای اصلی پروتئین‌ها) به‌طور کامل «چپ‌گرد» هستند. این تقارن یک‌طرفه باعث می‌شود مولکول‌ها بتوانند به‌طور دقیق با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و واکنش‌های بیوشیمیایی ضروری را در سلول‌ها به انجام برسانند.

اگر مولکول‌های زیستی این دست‌سانی را نداشتند، همانند دستکش‌های اشتباه، نمی‌توانستند به‌درستی کنار هم قرار گیرند یا عملکرد مطلوبی داشته باشند. بنابراین، دست‌سانی یکی از قوانین کلیدی زیست‌شناسی است که نظم و کارایی حیات را تضمین می‌کند.

باکتری‌های آینه‌ای چیستند؟

باکتری‌های آینه‌ای، باکتری‌های فرضی هستند که در آن‌ها تمام مولکول‌های زیستی برعکس حالت طبیعی خود طراحی شده‌اند. این یعنی DNA آن‌ها چپ‌گرد است و آمینواسیدهایشان راست‌گرد. این موجودات هنوز در طبیعت یافت نشده‌اند و تنها در سطح تئوری و آزمایش‌های علمی مورد بحث قرار گرفته‌اند. با این حال، دانشمندان معتقدند که با پیشرفت تکنولوژی‌های زیستی، ساخت چنین موجوداتی در آینده امکان‌پذیر خواهد بود.

چرا باکتری‌های آینه‌ای خطرناک‌اند؟

یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها درباره باکتری‌های آینه‌ای این است که ممکن است سیستم ایمنی بدن انسان نتواند آن‌ها را شناسایی کند. سیستم ایمنی ما برای شناسایی عوامل بیماری‌زا از مولکول‌های دست‌سان استفاده می‌کند. حال تصور کنید یک عامل بیماری‌زا به‌طور کامل از این قاعده فرار کند؛ بدن قادر به دفاع از خود نخواهد بود.

همچنین، باکتری‌های آینه‌ای ممکن است از شکارچیان طبیعی خود مانند باکتریوفاژها (Bacteriophages) در امان باشند. این ویروس‌های کوچک که به‌طور طبیعی باکتری‌ها را از بین می‌برند، به دلیل ساختار دست‌سان خود ممکن است نتوانند باکتری‌های آینه‌ای را هدف قرار دهند. از طرف دیگر، آنتی‌بیوتیک‌های موجود نیز که بر پایه تعامل با ساختار مولکولی خاص عمل می‌کنند، ممکن است بی‌اثر شوند.

این شرایط نه تنها می‌تواند به گسترش بیماری‌های جدید و ناشناخته منجر شود، بلکه تعادل اکوسیستم‌ها را نیز به‌شدت به‌هم می‌زند.

دکتر نورمن کلایمن، سرپرست تیم تحقیق، گفت: «دو جمعیت کوچک از سگ‌ها توانستند در آن محیط بسیار سمی به نحوی زنده بمانند.»

گله‌های رقیب سگ‌های ولگرد که در منطقه آلوده [به نشت رادیواکتیو] چرنوبیل به دنبال خرده‌های غذا می‌گردند، ممکن است برای بقا در یکی از زیست‌‌ناپذیرترین محیط‌های زمین، سریع‌تر از سایر حیوانات تکامل یافته باشند.

دانشمندان تاثیر بدترین فاجعه هسته‌ای جهان را که ۳۶ سال پیش رخ داد، بر سگ‌های نیمه‌وحشی که در ساختمان‌های متروکه و رو‌به‌فرسودگی نیروگاه و جنگل سرخ رادیواکتیو اطراف آن پرسه می‌زنند، بررسی می‌کنند.

این سگ‌های وحشی با وجود اینکه به خرده‌ غذاهایی که گردشگران برایشان می‌گذارند وابسته‌اند، به‌طرز معجزه‌آسایی همچنان قادر به تولیدمثل‌اند و در زمستان‌های سخت دوام می‌آورند. البته به گردشگران هشدار داده شده است که این سگ‌ها را لمس نکنند.

پژوهشگران می‌گویند انسان‌ها می‌توانند [در مواجهه با خطرات و ناملایمات] از انعطاف‌پذیری این ۵۰۰ سگ ولگرد که در طول ۳۶ سال پس از این حادثه فاجعه‌بار و پنهان‌کاری شوروی، تعدادشان افزایش یافته است، درس بگیرند.

پس از ۶۰ سال جستجو ، سرانجام ژنتیک شناسان راز نهفته در رنگ نارنجی گربه های خانگی را شناسایی کردند

مطالعات دو تیم مستقل از محققان سرانجام نشان داد که هر شکل از رنگ نارنجی بدن گربه‌ها، درنتیجه یک DNA گمشده در بخش غیر کد کننده پروتئین از ژنوم گربه حاصل می‌شود. شاید مضحک به نظر برسد اما رنگ نارنجی گربه‌ها یک معمای عجیب در سر محققان ایجاد کرده بود.

این مطالعات حاکی از آن بود که سلول‌های پوست گربه‌های نارنجی در مقابل سلول‌های پوست گربه‌هایی که موهای نارنجی ندارند، ۱۳ برابر بیشتر RNA ژنی به نام Arhgap۳۶ رادارند. آن‌ها با بررسی ۱۸۸ گربه که شامل ۱۴۵ گربه نارنجی، ۶ گربه کالیکو- پوست لاک‌پشتی و ۳۷ گربه غیر نارنجی بود به نتیجه‌ای رسیدند که چندان تعجب‌آور نبود.

وسایلی که در روز روشن، بدن ما را آلوده به ریزپلاستیک‌ها می‌کنند

ریزپلاستیک‌ها موادی هستند که به‌راحتی وارد بدن ما و در آن انباشته شده، در حالی که نمی‌توانیم تأثیر آن‌ها روی سلامتی خود را به همان راحتی درک کنیم.

راز ناخوشایندی در پیرهنی که پوشیده‌اید، فرشی که زیر پای شماست و ظرف یک‌بارمصرف غذایی که دیشب از رستوران گرفتید نهفته است:‌ همگی به آرامی در حال تجزیه و تبدیل شدن به ذرات نامرئی هستند که ردپایشان از قله کوه اورست تا رگ‌های شما پیدا شده است.

این ذرات پلاستیک میکروسکوپی را می‌توان از ابعاد غیر قابل مشاهده با چشم غیر مسلح گرفته، تا عرض یک مدادپاک‌کن پیدا کرد. ذراتی که دانشمندان تنها به‌تازگی متوجه هجومشان به بدن انسان شده‌اند. طبق گفته یک گزارش علمی منتشر شده در ماه سپتامبر، پیامدهای این ذرات [برای بدن انسان] نگران کننده است.

دکتر پاول سَوِج، متخصص سم‌شناسی و بنیان‌گذار شرکت «اِم دی لایفسپَن» در این باره گفت: «ریزپلاستیک‌ها در محیط دوام بالایی داشته، حاوی مواد شیمیایی خطرناک بوده و خطر قابل توجهی برای سلامت انسان به شمار می‌آیند.»

وی ادامه داد: «هر فرد صرفاً از راه غذا خوردن در طول هفته، تقریباً به اندازه یک کارت اعتباری ریزپلاستیک می‌بلعد. این ذرات در فرایند هضم به نانو پلاستیک‌هایی بدل شده که منجر به تداخل در دی‌اِن‌اِی سلولی، آسیب ژنتیکی و مشکلات مزمن سلامتی می‌شوند.»

چگونه انسان‌ها، مد‌ت‌ها پیش از توسعه کشاورزی، ژن مرتبط با آنزیم آمیلاز(آنزیم‌ مسئول تجزیه نشاسته ) را در خود داشتند؟

بررسی‌های اخیر نشان می‌دهند که اگر برای کاهش مصرف کربوهیدرات رژیم غذایی خود در تلاش هستید، شاید مقصر اصلی DNA باستانی شما باشد!

اگر از خوردن یک نان باگت و یا یک سیب زمینی برشته شده‌ی شیرین لذت می‌برید، می‌توانید از یک جهش ژنتیکی که صدها هزار سال پیش در اجدادتان رخ داده، تشکر کنید.

مدت‌هاست که می‌دانیم انسان‌ها چندین دسته از ژنی را حمل می‌کنند که به ما اجازه می‌دهد نشاسته‌ی کربوهیدرات‌های پیچیده را به وسیله بزاق خود تجزیه کنیم. با این حال، تعیین چگونگی و زمان گسترش تعداد این ژن‌ها بسیار دشوار است.

آمیلاز، آنزیمی‌ست که نه تنها نشاسته را به گلوکز تجزیه می‌کند، بلکه طعم‌ آن‌ را نیز به نان می‌دهد. اکنون می‌دانیم که ژن این آنزیم(AMY1)، نه تنها در سازگاری انسان به غذاهای نشاسته‌ای کمک کرده، بلکه بسیار قبل‌تر از ظهور کشاورزی، احتمالا در حدود ۸۰۰ هزار سال پیش، پیش از جدایی اجداد ما از نئاندرتال‌ها، شکل گرفته است. بدین ترتیب، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها نیز چندین نسخه از این ژن را در خود داشتند!

باکتری‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی برای بقا در شرایط سخت تکامل پیدا کرده‌اند.

سیزده سویه از یک باکتری مقاوم به دارو در ایستگاه فضایی بین‌المللی با گونه‌های مشابه‌ زمینی‌شان تفاوت ژنتیکی و عملکردی پیدا کرده‌اند.

بر اساس پژوهشی جدید، باکتری‌هایی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) زندگی می‌کنند تکامل پیدا کرده‌اند تا تاب‌آوری بیشتری مقابل شرایط سخت فضا داشته باشند.

پژوهشگران ناسا حین تحقیق در مورد سویه‌ای از باکتری‌ها که از طریق میزبان‌های انسانی یا تحویل تدارکات به ایستگاه فضایی رسیده بودند، دریافتند که این باکتری‌ها برای بقا در مدار پایین زمین خصیصه‌های جدیدی پیدا کرده بودند.

دانشمندان وقتی این باکتری‌ها را با سویه‌های مشابه روی زمین مقایسه کردند، متوجه شدند که این باکتری‌ها توانایی بیشتری در تحمل تابش فضایی و جاذبه پایین دارند.

چرا تعداد ضربان قلب در حالت استراحت شما، یکی از شاخص‌های سلامتی شما است؟

ضربان قلب شما در حالت استراحت نشان‌دهنده‌ی وضعیت کلی سلامت قلب و خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف است. به گفته متخصصان قلب و عروق و پژوهشگران علمی، میزان ضربان قلب در حال استراحت (pulse rate) یک نشانگر مهم برای سنجش سلامت کلی بدن است. این شاخص ساده می‌تواند به‌طور موثری خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و حتی مرگ را نشان دهد.

ضربان قلب در حالت استراحت چیست؟

پزشکان ضربان قلب در حالت استراحت را تعداد ضربان‌های قلب شما در هر دقیقه در هنگام نشستن و استراحت تعریف می‌کنند. دکتر نیکیتا پَتل، مدیر پزشکی در شرکت Vitality، می‌گوید: «ضربان قلب می‌تواند بسته به فعالیت بدنی، مصرف کافئین و استرس تغییر کند». به‌طور متوسط، ضربان قلب افراد بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه متغیر است. بااین‌حال، تحقیقات جدید نشان داده است که اگر ضربان قلب شما به‌طور مداوم بیش از ۸۰ ضربه در دقیقه باشد، احتمالاً در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مزمن هستید.

تأثیر ضربان قلب بالاتر بر سلامتی

پروفسور گراهام رینا، متخصص غدد در دانشگاه داندی، تأکید می‌کند که ضربان قلب بالا با بیماری‌های قلبی و مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های مختلف مرتبط است. پژوهش‌ها بر روی جمعیت‌های بزرگ نشان داده‌اند که ضربان قلب بیش از ۱۰۰ ضربه در دقیقه می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌هایی مانند فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) باشد. در یکی از تحقیقات که بر روی داده‌های بیش از ۱.۲ میلیون نفر انجام شده، مشخص شد افرادی که ضربان قلب بالای ۸۰ ضربه در دقیقه دارند، ۳۳ درصد بیشتر در معرض بیماری قلبی و ۴۵ درصد بیشتر در معرض بیماری‌های مزمن قرار دارند.

برخی ویروس‌ها با اتصال به ویروس‌های دیگر ژن‌هایشان را به آن‌ها منتقل می‌کنند

دانشمندان می‌گویند برخی ویروس‌ها می‌توانند با اتصال به ویروس‌های دیگر، ژن‌هایشان را به سلول‌های میزبان انتقال دهند. بررسی این پدیده که پیش از این هرگز مشاهده نشده بود، به کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری (تی‌ای‌ام) ممکن شد.

ویروس‌ها که اصطلاحا واحدهای ژنتیکی عفونی‌اند، از نگاه دانشمندان جایی بین موجود زنده و غیرزنده تعریف می‌شوند و به نوعی انگل‌های درون‌سلولی به شمار می‌روند که تنها با ورود به سلول میزبان و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و امکانات آن به منظور تولیدمثل قادر به تکثیرند.

به گزارش لایوساینس، ویروس‌ها به انواع مختلف سلول‌ها از جمله حیوانات، گیاهان و حتی باکتری‌ها نیز آسیب می‌رسانند اما اینکه بتوانند به ویروس‌های دیگر متصل شوند تا‌به‌حال به صورت فیزیکی مشاهده نشده بود.

تاگیده دکاروالو، سرپرست این تیم تحقیقاتی از دانشگاه مریلند، می‌گوید: «هیچ کسی تا‌به‌حال ندیده است که یک باکتریوفاژــ یا هر ویروس دیگری‌ــ به یک ویروس دیگر متصل شود.»

تا پیش از این، تنها نوعی رابطه به نام «ویروس یاور» (helper) و «ویروس یاورنیاز» (satellite virus)میان ویروس‌ها شناخته شده بود که در آن، ویروس یاورنیاز برای بقا به ویروس یاور وابسته بود. اما پژوهش اخیر حاکی از آن‌ است که ویروس‌های یاورنیاز قادرند به طور مداوم به ویروس‌های یاورشان متصل شوند و از آن‌ها استفاده کنند.    

با افزایش سن، ژنتیک ما نقشی مهم در سلامت مغزمان ایفا می‌کند

مطالعه‌ای نشان داده است که قرنطینه و سایر محدودیت‌های دوران همه‌گیری بر سلامت مغز افراد بالای ۵۰ سال، صرف‌نظر از اینکه به کووید مبتلا شده باشند یا خیر، «تاثیر واقعی ماندگار» گذاشته است.

پژوهشگران دریافتند که کارکرد شناختی و حافظه فعال سالمندان در طول همه‌گیری، چه در آن‌ها که به کووید مبتلا شدند و چه آن‌هایی که مبتلا نشدند، با سرعت بیشتری کاهش یافت.

دانشمندان عواملی مانند ورزش نکردن و مصرف زیاد الکل و نیز احساس تنهایی و افسردگی را ذکر کردند.

دانشمندان اکستر و کینگ کالج لندن آزمون‌های کارکرد مغز سه هزار و ۱۴۲ شرکت‌کننده مطالعه پروتکت (Protect Study) را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. آن‌ها این مطالعه را ابتدا در سال ۲۰۱۴ راه‌اندازی کردند تا طی یک دوره ۲۵ ساله درمورد کارکرد مغز افراد بالای ۵۰ سال به نگرشی برسند.  

پژوهشگران افراد بین ۵۰ تا ۹۰ ساله و ساکن بریتانیا را بررسی کردند.

این گروه داده‌های مارس ۲۰۱۹ و فوریه ۲۰۲۰ را بررسی و آن‌ها را با داده‌های سال‌های اول و دوم همه‌گیری – از مارس ۲۰۲۰ تا فوریه ۲۰۲۲ - مقایسه کردند.

این نتایج نشان داد که میزان زوال شناختی در سال اول همه‌گیری سریع‌تر شد و بین افرادی که پیش از شیوع کووید نشانه‌هایی از کاهش خفیف شناختی بروز داده بودند، بیشتر بود.

همین الگو در سال دوم همه‌گیری دیده شد که به گفته پژوهشگران، تاثیری فراتر از قرنطینه‌های ملی اولیه در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ را نشان می‌دهد.

آنه کوربت، پروفسور پژوهش زوال عقل و سرپرست مطالعه پروتکت در دانشگاه اکستر، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که قرنطینه و سایر محدودیت‌هایی که در دوران همه‌گیری تجربه کردیم، حتی بعد از پایان قرنطینه بر سلامت مغز افراد ۵۰ ساله یا بالاتر تاثیر واقعی ماندگاری گذاشته است.»

«این امر سوالی مهم را مطرح می‌کند، آیا افراد در معرض خطر احتمالی بالاتری از زوال شناختی قرار دارند که ممکن است به زوال عقل منجر شود؟»

او افزود: «اکنون از هر زمان دیگری مهم‌تر است» که مطمئن شویم از افرادی با نشانه‌های شناختی اولیه حمایت می‌شود.

 از طول عمر طولانی‌تر گرفته تا بال‌هایی که آنها را به تنها پستاندارانی تبدیل می‌کند که می‌توانند پرواز کنند، خفاش‌ها حیواناتی بی‌نظیر هستند و سیستم ایمنی منحصر به فرد آنها از ویژگی‌های خاص آنهاست.

 خفاش‌ها ژن‌هایی دارند که به آنها اجازه می‌دهد بدون اینکه بیمار شوند میزبان ویروس‌های کشنده باشند. دانشمندان کشف کرده‌اند که خفاش‌ها می‌توانند با ابولا، کووید-۱۹ و حتی سرطان مبارزه کنند.

خفاش‌ها یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی دارند که به‌طور مداوم باقی می‌ماند، حتی زمانی که به هیچ ویروس قابل تشخیصی آلوده نشده باشند و این ویژگی به‌طور کامل با انسان و موش متفاوت است که در آن سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت فعال می‌شود.

تحقیق کنونی در آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر نیویورک ژن‌های خفاش را شناسایی کرده است. متخصصان ژنوم خفاش را توالی یابی و آنها را با پستانداران دیگر مقایسه کردند. این مقایسه نشان داد که ژنوم خفاش‌ها در طول سال‌ها به دلیل تکامل ساده شده‌اند و توانایی‌های دفاعی طبیعی در برابر عفونت و سرطان تولید می‌کنند.

    پیوند کلیه از یک خوک مینیاتوری دستکاری شده ژنتیکی، یک میمون را برای بیش از دو سال زنده نگه داشت و یکی از طولانی‌ترین زمان‌های بقا پس از پیوند عضو بین گونه‌ای را رقم زد.

این دستاورد، پزشکان را یک قدم به هدفشان برای رفع کمبود اعضای حیاتی انسان با استفاده از اندام‌های حیوانی نزدیک‌تر می‌کند، عملی که به عنوان پیوند خارجی شناخته می‌شود.
در این پژوهش مجموعه‌ای از ویرایش‌های ژنومی توصیف می‌شود که از حمله سیستم ایمنی گیرنده به اندام‌های جدید جلوگیری می‌کند و همچنین ویروس‌های باستانی نهفته در اندام‌های اهداکننده را خنثی می‌کند.

در چند سال اخیر، محققان قلب خوک را به دو فرد زنده پیوند زده‌اند و نشان داده‌اند که قلب و کلیه خوک‌ها می‌توانند در افرادی که از نظر قانونی از آن‌ها قطع امید شده است، کار کنند.

تحقیقات پیوند بیگانه عمدتا بر روی خوک‌ها متمرکز شده است، تا حدی به این دلیل که اندام‌های آن‌ها اندازه و آناتومی مشابهی با بدن انسان دارد. اما سیستم ایمنی انسان و دیگر نخستی‌ها به سه مولکول روی سطح سلول‌های خوک واکنش نشان می‌دهد و باعث می‌شود که آنها اندام‌های بدون تغییر خوک را پس بزنند. بنابراین، محققان شروع به استفاده از فناوری ویرایش ژنوم کریسپر (CRISPR-Cas9) برای غیرفعال کردن ژن‌هایی کردند که آنزیم‌هایی را که آن مولکول‌ها را تولید می‌کنند، رمزگذاری می‌کنند.

تعداد اسپرم مردان در نیم قرن اخیر نصف شد.

عواملی نظیر آلودگی محیط‌ زیست، سیگار، سن و برخی از بیماری‌های زمینه‌ای، بیشترین تاثیر را در کاهش تعداد اسپرم مردان داشته است.
بررسی دانشمندان نشان می‌دهد که در ۵۰ سال گذشته، تعداد اسپرم مردان در سراسر جهان به نصف کاهش پیدا کرده و سرعت این کاهش نیز از سال ۲۰۰۰ به این‌سو دو برابر شده است.
پژوهشگران دانشگاه «زملوایس» مجارستان با بررسی یافته‌های حدود ۲۷ هزار مطالعه، مهم‌ترین عوامل تخریب اسپرم‌ها را بررسی کرده و متوجه شده‌اند که در این میان، عواملی نظیر آلودگی محیط‌ زیست، سیگار، سن و برخی از بیماری‌های زمینه‌ای، بیشترین تاثیر را در کاهش تعداد اسپرم مردان داشته است.
به گزارش یورونیوز، این یافته‌ها که در مجله «بایولوژی ریپروداکشن و اِندوکرینولوژی» منتشر شده است، با استناد به اظهارات دکتر زسولت کوپا، رئیس مرکز آندرولوژی گروه اورولوژی دانشگاه زملوایس، می‌گویند که عملکرد سلول‌های اسپرم با روش «بررسی میزان شکست DNA اسپرم» انجام شده است.
به گفته کوپا، در این روش محتوای دی‌ان‌ای اسپرم‌ها، یعنی نسبت مواد ژنتیکی دست‌نخورده یا خردشده در اسپرم، بررسی می‌شود. او می‌گوید هرچقدر که دی‌ان‌ای خردتر باشد، توانایی بارورسازی اسپرم نیز کمتر می‌شود. درعین‌حال، چنین شرایطی می‌تواند خطر سقط شدن غیرعمدی جنین را نیز افزایش دهد.
این پژوهش در شرایطی صورت گرفته است که نگرانی فزاینده‌ای در‌خصوص کاهش چشمگیر توان تولیدمثل مردان پدید آمده است. مطالعات منتشر‌شده در اواخر سال گذشته در مجله «هیومن ریپروداکشن» نشان دادند که تعداد اسپرم‌ها در سراسر جهان ظرف نیم‌قرن اخیر به نصف کاهش یافته است.  پروفسور هاگای لوین، یکی از پژوهشگران و نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «ما با یک مشکل جدی مواجهیم که اگر برطرف نشود، ممکن است بقای بشر را تهدید کند.»

عوامل مخرب: افزایش سن باروری، آلودگی محیط‌ زیست و تغییر سبک زندگی
دانشمندان دانشگاه زملوایس با بررسی سه پایگاه بین‌المللی داده و همچنین داده‌هایی که در مطالعات قبلی منتشر شده بودند، ۲۶ هزار و ۹۰۱ مقاله پیدا کردند و در فراتحلیل یا اصطلاحا متاآنالیز خود از ۱۹۰ مقاله استفاده کردند. تمامی این مقاله‌ها حد فاصل سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۱ و اغلب در اروپا، ایالات متحده آمریکا، آسیا و برخی در آفریقا و استرالیا منتشر شده بودند.
در جریان این بررسی، داده‌های به‌دست‌آمده از هزاران مرد تحت درمان در کلینیک‌های ناباروری جهان با یکدیگر مقایسه شدند و برخی از نتایجی که به دست آمد، سبب حیرت محققان شد.
دکتر آنت سزابو،‌ دانشجوی دوره دکتری، در این زمینه می‌گوید ما بر اساس پژوهش‌های قبلی، انتظار داشتیم که کیفیت سلول‌های اسپرم پس از ۴۰ سالگی به طرز قابل‌توجهی بدتر شود، اما متاآنالیز ما نشان می‌دهد که این سن می‌تواند به مراتب بالاتر از ۴۰ سال باشد. به گفته او، معنای این حرف این نیست که می‌توان برای تشکیل خانواده و بچه‌دار شدن بیشتر صبر کرد، چرا که سایر عوامل مهم نیز وجود دارند که می‌توانند با افزایش سن بدتر شوند.
بر اساس گزارش منتشر‌شده، دانشمندان همچنین دریافتند که سیگار کشیدن ممکن است خرد شدن دی‌ان‌ای اسپرم افراد را در مقایسه با افراد غیر‌سیگاری به‌صورت میانگین به میزان ۹.۱۹ درصد افزایش دهد. همچنین دانشمندان می‌گویند که مصرف الکل و وزن بدن، ازنظر بالینی نقش و تاثیر مهمی در خرد شدن این ماده ژنتیکی نداشتند، اما این مسئله که الکل بیشتر و وزن بالاتر، گرایش به خرد شدن اسپرم را افزایش می‌دهد قابل‌تشخیص بوده است. 

کلیه خوکی که به وسیله جراحی به یک مرد دچار مرگ مغزی پیوند زده شده بود، با گذشت یک ماه همچنان به فعالیت عادی خود ادامه می‌دهد. این موضوع می‌تواند گامی بزرگ در راستای درمان بیماران باشد.

محققان مرکز پزشکی لانگون هلث دانشگاه نیویورک روز چهارشنبه با اعلام نتایج این آزمایش گفتند که این طولانی‌ترین مدتی است که یک کلیه خوک توانسته است در بدن یک انسان، هرچند دچار مرگ مغزی کار کند. این محققان قصد دارند فعالیت این کلیه را برای ماه دوم نیز تحت نظر داشته باشند. 

رابرت مونتگومری، رئیس مرکز پیوند لانگون دانشگاه نیویورک گفت: «آیا این اندام مثل اعضای انسان کار می‌کند؟ خوب تا حالا که این‌طور به نظر می‌رسد.»

آقای مونتگومری روز ۱۴ ژوئیه پس از تعویض کلیه فرد دچار مرگ مغزی با کلیه یک خوک دستکاری شده ژنتیکی بلافاصله مشاهده کرد که این کلیه شروع به تولید ادرار کرد. وی گفت: «به نظر می‌رسد این کلیه حتی بهتر از کلیه انسان کار می‌کند.»

این احتمال که کلیه خوک روزی بتواند کمبود شدید اندام‌های قابل پیوند را کاهش دهد، خانواده موریس میلر را  به اهدای بدن او برای این آزمایش ترغیب کرد. آقای میلر در سن ۵۷ سالگی ناگهان در نتیجه سرطان مغزی که از پیش تشخیص داده نشده بود، درگذشت.  

ماری میلر-دافی، خواهر آقای میلر درباره تصمیم خود مبنی بر اهدای عضو برادرش برای انجام این آزمایش گفت: «او همیشه دوست‌ داشت به دیگران کمک کند و من هم فکر می‌کنم اهدای عضو دقیقا همان کاری بود که او می‌خواست و من هم انجامش دادم. او در کتب‌ پزشکی جاودان خواهد بود.»

تلاش برای پیوند اعضای حیوانات به بشر که با عنوان بیگانه‌پیوندی شناخته می‌شود دهه‌هاست که به دلیل حمله سیستم ایمنی افراد به بافت‌های خارجی، موفقیت آمیز نبوده است. اما اکنون محققان از خوک‌هایی استفاده کردند که برای سازگار بهتر اندامشان با بدن انسان دست‌کاری ژنتکی شده‌اند.

انسان رنگ پوست، چشم و مویش را از رنگدانه‌هایی به نام ملانین دریافت می‌کند. 

رنگ پوست، مو و چشم انسان‌ها با هم تفاوت دارد. دانشمندان پیش‌تر تنها بخشی از تنوع ژنتیکی را که عامل این تفاوت است، شناسایی کرده بودند اما در تحقیقات جدید، ده‌ها ژن تازه کشف شده‌اند که گفته می‌شود عامل گوناگونی رنگ‌ چشم، پوست یا موی افرادند.

به گزارش لایو ساینس، در یک غربالگری گسترده ژنومی‌، پژوهشگران ۱۶۹ ژن را که احتمالا در رنگدانه‌سازی انسان دخیل‌اند، مشخص کردند. از جمله ۱۳۵ ژن شناسایی شدند که قبلا در این زمینه نقشی نداشتند. به گفته نویسندگان این پژوهش، به دلیل توزیع گسترده رنگدانه‌ها در بدن انسان برخی از این ژن‌ها ممکن است در اختلال‌هایی مانند سرطان پوست و حتی بیماری پارکینسون که سلول‌های رنگدانه‌ای را در ناحیه‌ای از مغز که برای حرکت مهم است، تحت تاثیر قرار می‌دهد، نقش داشته باشند.

 نتایج مطالعه جدیدی نشان می‌دهد اختاپوس‌ها برای سازگاری با نوسانات دمای آبی که در آن زندگی می‌کنند،RNA  درون مغز خود را ویرایش می‌کنند.

اختاپوس‌ها روشی باورنکردنی برای محافظت از ویژگی‌های ظریف سیستم عصبی خود دربرابر تغییرات شدید دما پیدا کرده‌اند. وقتی شرایط در نوسان است، آن‌ها می‌توانند به سرعت پروتئین‌های کلیدی درون سلول‌های عصبی خود را از نو رمزگذاری کنند تا اطمینان حاصل کنند که وقتی دما به شدت کاهش پیدا می‌کند، فعالیت‌های عصبی حیاتی آن‌ها همچنان پایدار می‌ماند. اختاپوس‌ها این کار را با ویرایش RNA همزمان با تغییر شرایط محیطی انجام می‌دهند. برخی از گونه‌های اختاپوس، ماهی مرکب و سپیداج از این توانایی برخوردار هستند.

این استراتژی غیرعادی است، اما به‌نظر می‌رسد راهکار موثری باشد و دانشمندان براین‌باورند که ممکن است در سراسر جهان توسط سفالوپودها مورد استفاده قرار گیرد. به‌گزارش ساینس آلرت، جاشوا روزنتال، از آزمایشگاه زیست‌شناسی دریا دانشگاه شیکاگو و نویسنده ارشد پژوهشی جدید که در مجله‌ی Cell منتشر شده است، می‌گوید: «عموما فکر می‌کنیم اطلاعات ژنتیکی ما ثابت است، اما محیط می‌تواند بر نحوه‌ی رمزگذاری پروتئین‌های شما تاثیر بگذارد و در سفالوپودها این پدیده در مقیاس وسیعی رخ می‌دهد.»

رمزگذاری مجدد RNA به ارگانیسم این امکان را می‌دهد که در هر زمان و مکان خاص انواع مختلفی از پروتئین‌ها را بیان کند. در سفالوپودها، بیشتر رمزگذاری مجدد برای پروتئین‌هایی صورت می‌گیرد که برای عملکرد سیستم عصبی مهم هستند، بنابراین سوال طبیعی این است که آیا این موجودات از این پدیده برای عادت کردن به تغییرات محیط فیزیکی خود استفاده می‌کنند؟

محققان علوم اعصاب در دانشگاه «ییل» با بررسی سلول‌های مغزی در انسان‌ها و چند گونه نخستی دیگر، نوعی سلول مختص به انسان را که موجب تمایز مغز انسان می‌شود، شناسایی کردند.

چه چیزی موجب تمایز مغز انسان از سایر جانداران می‌شود؟ به گزارش «سای‌تک دیلی»، پژوهشگران دانشگاه «ییل» با بررسی نوع سلول‌ها در قشر پیش‌مغزی ( prefrontal cortex) از چهار گونه نخستی، ویژگی‌های مختص به گونه‌ها از جمله مختص به انسان را شناسایی کردند. نتایج این تحقیق به تازگی در نشریه «ساینس» منتشر شده است.

آنچه این پژوهشگران یافتند که موجب تمایز انسان می‌شود ممکن است انسان‌ها را در برابر بیماری‌های اعصاب و روان آسیب‌پذیر کند. دانشمندان برای این مطالعه بطور خاص قشر پیش‌مغزی پشتی و جانبی (dorsolateral prefrontal cortex / dlPFC) را مورد بررسی قرار دادند. این بخشی از مغز مختص نخستی‌ها است و نقش مهمی در شناخت‌های عالی دارد.

پژوهشگران با استفاده از یک تکنیک زنجیره «آر ان ای» سلول واحد، سطح بیان ژن‌ها را در صدها هزار سلول جمع‌آوری شده از dlPFC انسان‌های بالغ،‌ شامپانزه، بوزینه دم کوتاه (macaque) و میمون‌های مارموزت (marmoset ) مورد بررسی قرار دادند.

نخستین آزمایش‌های مزرعه‌ای یک نوع گندم اصلاح‌شده ژنتیکی نشان می‌دهد که این محصول هنگام پخت، ترکیب سرطان‌زای «آکریل‌آمید»(Acrylamide) را کمتر تولید می‌کند.

پژوهشگران بریتانیایی، نوعی گندم اصلاح‌شده ژنتیکی پرورش داده‌اند که هنگام پخت، ماده سرطان‌زای کمتری را تولید می‌کند.

ه گزارش ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، نخستین آزمایش‌های مزرعه‌ای یک نوع گندم اصلاح‌شده ژنتیکی نشان می‌دهد که این محصول هنگام پخت، ترکیب سرطان‌زای «آکریل‌آمید»(Acrylamide) را کمتر تولید می‌کند.

اگرچه آکریل‌آمید موجود در غذا، برای بیشتر مردم نگرانی زیادی ندارد اما بسیاری از کشورها محدودیت‌هایی را برای میزان مجاز آکریل‌آمید در غذاهای فرآوری‌شده تعیین کرده‌اند. بنابراین، برخی از تولیدکنندگان به کاهش سطح آن در محصولاتی مانند نان، بیسکویت و شیرینی علاقمند هستند.

هنگامی که آمینواسید «آسپاراژین»(Asparagine) که به ویژه در غذاهای نشاسته‌ای وجود دارد، در دمای بالا حرارت می‌بیند، آکریل‌آمید طی یک فرآیند شیمیایی به نام «واکنش مایارد»(‌Maillard reaction) تشکیل می‌شود.

پژوهش‌های انجام‌گرفته روی جوندگان نشان داده‌اند که آکریل‌آمید باعث ابتلا به سرطان می‌شود اما دقیقا مشخص نیست که چه سطحی از آن برای انسان خطرناک است. غذاهایی با سطوح بالاتر آکریل‌آمید، به رنگ قهوه‌ای تیره‌تر هستند. بنابراین، توصیه‌ رایج بهداشتی این است که به عنوان مثال، از مصرف نان تست تیره‌تر یا سیب‌زمینی سرخ‌کرده پرهیز شود.