یک ایمپلنت کوچک یا تراشه پیوندی به مغز میتواند سیگنالهای مغز را به گفتار تبدیل کند.
در طی فرایند صحبت و گفتار، مغز ما با ارسال پیامهای عصبی، حرکات پیچیدهای را در ماهیچهها در دهان و گلو را طراحی میکند تا صداسازی صورت بگیرد.
در یک پیشرفت جدید، دانشمندان توانستهاند مجموعه بزرگی از حسگرهای کوچک را در فضایی به اندازه یک تمبر پستی بگنجانند تا این ترکیب پیچیده سیگنالهای الکتریکی مغز را بتواند بخواند تا صداهایی را که فرد میخواهد تولید کند، پیشبینی کنند.
«پروتز گفتار»، دریچهای را به روی آیندهای باز میکند که در آن افرادی که به دلیل بیماریهای عصبی قادر به صحبت نیستند، بتوانند از طریق فکر با هم ارتباط برقرار کنند.
واکنش اولیه شما ممکن است این باشد که این ایمپلنت میتواند ذهنخوانی کند. اما به طور دقیقتر، این حسگرها تشخیص میدهند که کدام ماهیچهها را میخواهیم در لبها، زبان، فک و حنجره خود حرکت دهیم.
گرگوری کوگان، یک عصبشناس از دانشگاه دوک و محقق ارشد این پژوهش میگوید: «بیماران زیادی هستند که از اختلالات حرکتی ناتوانکننده مانند ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا سندرم قفل شدگی رنج میبرند که میتواند توانایی صحبت کردن آنها را مختل کند. اما ابزارهای فعلی موجود برای برقراری ارتباط با آنها عموماً بسیار کند و دست و پا گیر هستند.