پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

در صورت استفاده از برنامه‌های تغییر دهنده آی پی، ممکن است در اجرای وبسایت اختلال ایجاد شود. جهت مطالعه کامل نوشته‌ها، بروی روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید.

نویسندگان

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «سلول» ثبت شده است

ویتامین «د» در بدن انسان با عملکردهای متعددی از جمله استخوان‌سازی، تنظیم رشد سلولی و تقویت باروری و تقویت عملکردهای ایمنی و عصبی-عضلانی مرتبط است.

ویتامین «د» اولین بار در قرن بیستم شناخته شد و اکنون نیز به عنوان یک «پروهورمون» (یک مکمل قوی و موثر برای کاهش چربی و افزایش توده عضلانی) دسته‌بندی شده است.

ویتامین «د» انواع مختلفی دارد؛ از جمله سکوستروئیدهای محلول در چربی و انواع ویتامین D1 تا D5. در انسان، ویتامین D2 (ارگوکلسیفرول) و ویتامین D3 (کوله کلسیفرول) برای عملکردهای بیولوژیکی مهم هستند.

ویتامین «د» بیشتر در زمان تابش نور خورشید توسط پوست جذب می‌شود و برخی دیگر از این ویتامین‌ها به ویژه ویتامین D2 و D3 نیز از منابع غذایی گرفته می‌شوند.

هنگامی که پوست انسان در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، ترکیب شیمیایی «7-دهیدروکلسترول» به D3 تبدیل می‌شود. این ترکیب شیمیایی در کبد نیز به «25-هیدروکسی ویتامینD» تبدیل می‌شود که با نام کلسیدیول یا کلسیفدیول نیز شناخته شده است.

شکل فعال ویتامین D3 که با نام «کلسیتریول» شناخته شده نیز در کلیه سنتز می‌شود.

ویتامین «د» همچنین در بدن متابولیسم کلسیم-فسفات را تنظیم می‌کند و سطح کلسیم را از راه‌های مختلف افزایش می‌دهد.(مثلا با تحریک جذب کلسیم در روده یا بازجذب آن در لوله‌های کلیوی)

ویتامین «د» و هورمون پاراتیروئید (PTH) در تنظیم کلسیم و تشکیل استخوان نقش دارند. ویتامین «د» باعث افزایش جذب کلسیم از روده کوچک، مهار PTH و کاهش دفع کلسیم در کلیه ها نیز می‌شود. این کار باعث افزایش غلظت کلسیم در خون و درنهایت باعث تشکیل، رشد و محافظت از استخوان‌ها می‌شود.

۲۴ بهمن ۰۳ ، ۱۷:۳۳
Dr.Hamid Haji

یک پژوهش تازه نشان داد ۱۰ تا صد برابر آنچه پیش‌ از این تصور می‌شود، نانوپلاستیک همراه با آبی که از بطری‌های پلاستیکی می‌نوشیم وارد بدن می‌شود. هنوز مشخص نیست این ریزپلاستیک‌ها چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد.
استفاده از دو لنز در میکروسکوپی نوین، به پژوهشگران اجازه داد تا با دقت بیشتری درون آب را تماشا کنند و نتیجه تکان دهنده بود: به صورت میانگین در هر لیتر آب که از بطری‌های پلاستیکی بیرون می‌آید، حدود یک‌چهارم میلیون ریزپلاستیک (یا مایکروپلاستیک برای ذره‌های بزرگ‌تر و نانوپلاستیک برای ذره‌های نانوئی پلاستیک) وجود دارد و اندازه آنها به‌قدری کوچک است که به‌طور مستقیم می‌توانند وارد سلول‌های بدن شوند. هنوز معلوم نیست حجم گسترده‌ای از پلاستیک که آدمی می‌بلعد، چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد. هرچند حالا حتی می‌دانیم ابرها هم می‌توانند حاوی ریزپلاستیک باشند و از نمک خوراکی، تا آب آشامیدنی، همچنین در خون و ادرار عمده آدم‌های زمین، ریزپلاستیک نمایان است.

این پژوهش که در آکادمی علوم آمریکا منتشر شد، کمتر از دو ماه پس از انتشار پژوهش دیگری ارائه شد که می‌گوید مواد شیمیایی همیشگی (forever chemicals) را در منابع آب آشامیدنی سراسر بریتانیا یافته‌اند. نشان دیگری از هجوم مواد شیمیایی تولید بشر که حالا به گوشه و کنار جهان رسیده‌اند و الزاما پلاستیک نیستند، اما مانند پلاستیک در مورد همه آنها به‌طور دقیق نمی‌دانیم که با بدن چه می‌کنند.

۲۱ دی ۰۲ ، ۲۳:۳۴
Dr.Hamid Haji

به گفته دانشمندان، این آنتربات‌ها که از سلول‌های ریه انسان ساخته شده‌اند، خودبه‌خود حرکت می‌کنند، با یکدیگر همکاری می‌کنند و درعین‌حال می‌توانند نورون‌های آسیب‌دیده‌ را ترمیم کنند.

دانشمندان می‌گویند ربات‌های کوچکی را از سلول‌های انسانی تولید کرده‌اند که می‌توانند در ظرف آزمایشگاه حرکت کنند و ممکن است روزی بتوانند در روند بهبودی جراحات یا ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده به کار گرفته شوند.

آنتروبات

تیمی از دانشگاه تافتس و موسسه ویس دانشگاه هاروارد، نام این ربات‌ها را آنتروبات گذاشته‌اند. این پژوهش بر اساس کار قبلی تعدادی از دانشمندانی انجام شده است که پیش‌ از این، نخستین ربات‌های زنده یا زینوبات‌ها را از سلول‌های بنیادی جنین قورباغه پنجه‌دار آفریقایی ساخته بودند.
مایکل لوین، نویسنده این مقاله و استاد زیست‌شناسی دانشگاه ختافتس، با اشاره به بحث‌های درگرفته پیرامون این‌که آیا آنتربات‌ها ماشین محسوب می‌شوند یا جانور زنده، می‌گوید که این چیزها خیلی به ما کمک نمی‌کند و باید از آن فراتر برویم.

بر اساس این پژوهش که در مجله «ساینس ادونسز» منتشر شده است، این ربات‌های چندسلولی که ابعاد آن‌ها در اندازه یک تار موی انسان تا نوک یک مداد تیز است، به شکلی ساخته شده‌اند که می‌توانند اثر قابل‌توجهی بر سلول‌های دیگر داشته باشند. به گفته محققان، این کشف یک نقطه آغاز برای استفاده از ربات‌های زیستی ساخته شده از سلول‌های بیماران است تا با ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده، بیماری‌ها را درمان کند.

۱۴ آذر ۰۲ ، ۲۱:۵۹
Dr.Hamid Haji