یک پژوهش تازه نشان داد ۱۰ تا صد برابر آنچه پیش از این تصور می‌شود، نانوپلاستیک همراه با آبی که از بطری‌های پلاستیکی می‌نوشیم وارد بدن می‌شود. هنوز مشخص نیست این ریزپلاستیک‌ها چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد.
استفاده از دو لنز در میکروسکوپی نوین، به پژوهشگران اجازه داد تا با دقت بیشتری درون آب را تماشا کنند و نتیجه تکان دهنده بود: به صورت میانگین در هر لیتر آب که از بطری‌های پلاستیکی بیرون می‌آید، حدود یک‌چهارم میلیون ریزپلاستیک (یا مایکروپلاستیک برای ذره‌های بزرگ‌تر و نانوپلاستیک برای ذره‌های نانوئی پلاستیک) وجود دارد و اندازه آنها به‌قدری کوچک است که به‌طور مستقیم می‌توانند وارد سلول‌های بدن شوند. هنوز معلوم نیست حجم گسترده‌ای از پلاستیک که آدمی می‌بلعد، چه تاثیری بر سلامت بدن می‌گذارد. هرچند حالا حتی می‌دانیم ابرها هم می‌توانند حاوی ریزپلاستیک باشند و از نمک خوراکی، تا آب آشامیدنی، همچنین در خون و ادرار عمده آدم‌های زمین، ریزپلاستیک نمایان است.
این پژوهش که در آکادمی علوم آمریکا منتشر شد، کمتر از دو ماه پس از انتشار پژوهش دیگری ارائه شد که می‌گوید مواد شیمیایی همیشگی (forever chemicals) را در منابع آب آشامیدنی سراسر بریتانیا یافته‌اند. نشان دیگری از هجوم مواد شیمیایی تولید بشر که حالا به گوشه و کنار جهان رسیده‌اند و الزاما پلاستیک نیستند، اما مانند پلاستیک در مورد همه آنها به‌طور دقیق نمی‌دانیم که با بدن چه می‌کنند.
