پرسیس مگ Persis mag

براساس گزارش جدید برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، تغییرات آب‌وهوایی و مقاومت ضدمیکروبی دو مورد از بزرگترین تهدیدها برای سلامت جهانی هستند.

توسعه و گسترش مقاومت ضدمیکروبی یعنی داروهای ضدمیکروبی که برای پیشگیری و درمان عفونت‌ها در انسان‌ها، حیوانات و گیاهان استفاده می‌شوند، ممکن است بی‌اثر شوند و پزشکی مدرن دیگر حتی قادر به درمان عفونت‌های خفیف هم نباشد.

حدود ۵ میلیون مرگ در جهان در ۲۰۱۹ با مقاومت ضدمیکروبی مرتبط بود و انتظار می‌رود این رقم تا ۲۰۵۰ به سالانه ۱۰ میلیون نفر افزایش یابد.

کارشناسان می‌گویند استفاده بیش از حد از داروهای ضدمیکروبی در افراد، حیوانات و تولید مواد غذایی این روند را تسریع کرده است. همچنین کارشناسان می‌گویند شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که عوامل محیطی هم نقش مهمی در ایجاد، انتقال و گسترش مقاومت ضدمیکروبی دارند.

از تغییرات آب و هوایی نیز به عنوان عوامل افزایش مقاومت ضدمیکروبی میتوان نام برد.

CNN و UN

 نتایج مطالعه جدیدی نشان می‌دهد اختاپوس‌ها برای سازگاری با نوسانات دمای آبی که در آن زندگی می‌کنند،RNA  درون مغز خود را ویرایش می‌کنند.

اختاپوس‌ها روشی باورنکردنی برای محافظت از ویژگی‌های ظریف سیستم عصبی خود دربرابر تغییرات شدید دما پیدا کرده‌اند. وقتی شرایط در نوسان است، آن‌ها می‌توانند به سرعت پروتئین‌های کلیدی درون سلول‌های عصبی خود را از نو رمزگذاری کنند تا اطمینان حاصل کنند که وقتی دما به شدت کاهش پیدا می‌کند، فعالیت‌های عصبی حیاتی آن‌ها همچنان پایدار می‌ماند. اختاپوس‌ها این کار را با ویرایش RNA همزمان با تغییر شرایط محیطی انجام می‌دهند. برخی از گونه‌های اختاپوس، ماهی مرکب و سپیداج از این توانایی برخوردار هستند.

این استراتژی غیرعادی است، اما به‌نظر می‌رسد راهکار موثری باشد و دانشمندان براین‌باورند که ممکن است در سراسر جهان توسط سفالوپودها مورد استفاده قرار گیرد. به‌گزارش ساینس آلرت، جاشوا روزنتال، از آزمایشگاه زیست‌شناسی دریا دانشگاه شیکاگو و نویسنده ارشد پژوهشی جدید که در مجله‌ی Cell منتشر شده است، می‌گوید: «عموما فکر می‌کنیم اطلاعات ژنتیکی ما ثابت است، اما محیط می‌تواند بر نحوه‌ی رمزگذاری پروتئین‌های شما تاثیر بگذارد و در سفالوپودها این پدیده در مقیاس وسیعی رخ می‌دهد.»

رمزگذاری مجدد RNA به ارگانیسم این امکان را می‌دهد که در هر زمان و مکان خاص انواع مختلفی از پروتئین‌ها را بیان کند. در سفالوپودها، بیشتر رمزگذاری مجدد برای پروتئین‌هایی صورت می‌گیرد که برای عملکرد سیستم عصبی مهم هستند، بنابراین سوال طبیعی این است که آیا این موجودات از این پدیده برای عادت کردن به تغییرات محیط فیزیکی خود استفاده می‌کنند؟

اسب‌ها در بیشتر مواقع بدون آنکه زمین بخورند، روی پاهایشان به خواب می‌روند؛ اما چرا آن‌ها چنین نحوه‌ی خوابیدنی را ترجیح می‌دهند؟

اگر تا‌به‌حال در هنگام شب از کنار مزرعه اسب‌ها عبور کرده باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که آن‌ها به‌ندرت دراز می‌کشند تا بخوابند. بنابراین، چرا این پستانداران ایستاده می‌خوابند؟

پاسخ این است که اسب‌ها به‌خاطر بقا ایستاده می‌خوابند. اسب‌ها در حالت ایستاده می‌خوابند تا هم به نیاز خواب خود پاسخ دهند و هم دربرابر تهدید شکارچیان آماده باشند.

خوابیدن به حالت ایستاده در اسب‌ها که به تباری دیرینه از حیوانات شکارشونده در خانواده اسبان (Equidae) تعلق دارند، نوعی سازگاری دربرابر شکار شدن است. کارن ویت، متخصص اسب در دانشگاه ایالتی میشیگان به‌نقل از لایوساینس می‌گوید: «ایستاده خوابیدن نسبت‌ به حالت درازکشیده، به اسب‌ها شانس بیشتری برای فرار از شکارچیان می‌دهد.»

ایستاده خوابیدن اسب‌ها مکانیسمی در جهت بقا است.

اسب‌ها حیوانات بزرگی هستند و برای اینکه از زمین بلند شوند، به زمان و انرژی نیاز دارند. بنابراین، اسبی که ایستاده است، بهتر می‌تواند به محض بیدار شدن از خواب فرار کند. همین امر درمورد گیاه‌خواران بزرگ دیگری که حیوانات گوشتخوار آن‌ها را شکار می‌کنند مانند گورخر، گاومیش کوهان‌دار، فیل و زرافه نیز صدق می‌کند که همگی می‌توانند ایستاده بخوابند.

اسب‌ها دارای خصوصیات آناتومیکی ویژه‌ای هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد هنگام خواب روی سم‌های خود بمانند. به‌گفته‌ی ویت، این ویژگی‌ها شامل مجموعه‌ای از تاندون‌ها و رباط‌ها (بافت‌های نرمی که به ترتیب، عضله را به استخوان و استخوان را به استخوان متصل می‌کنند) معروف به «دستگاه ایستایی» می‌شود که در پاهای پشتی و پاهای عقبی وجود دارد. وقتی اسب عضلات پای خود را شل می‌کند، رباط‌ها و تاندون‌های دستگاه ایستایی به‌عنوان نوارهای کششی عمل می‌کنند و مفاصل شانه، زانو و مچ پا را تثبیت می‌کنند. این امر اسب به اسب کمک می‌کند تا بدون ایجاد تنش زیاد در عضلاتش، ایستاده بماند.

با گرمایش اقلیمی کره زمین و افزایش مصرف قارچ‌کش‌ها در کشاورزی، خطر ابتلای انسان به بیماری‌های قارچی در حال افزایش است

به گزارش روزنامه دیلی‌میل، کشف ابر قارچی در منطقه‌ای دورافتاده که در برابر دارو مقاوم است، موجی از نگرانی در مورد احتمال شیوع گسترده‌ و همه‌گیری بیماری بالقوه‌ای به پا کرده است.

پژوهشگران کانادایی در مناطق دوردست چین قارچی مقاوم در برابر دارو کشف کرده‌اند که کارشناسان نگرانند مبادا همه‌گیری بعدی را در جهان به پا کند.

این گونه که در ارتفاعات چند هزار متری به فراوانی یافت می‌شود، در منطقه کوهستانی دورافتاده‌ای در جنوب غربی چین کشف شده است.

این قارچ طوری تکامل یافته است که در برابر داروهای رایج ضد عفونت قارچی مقاوم است و از همین رو، ناقوس هشدار را در محافل علمی به صدا در آورده است. این قارچ از نواحی کشاورزی و تماس با انسان دور است، اما چنانچه مدتی طولانی در معرض داروها یا قارچ‌کش‌ها قرار گیرد، در برابر آن‌ها مقاوم می‌شود.

جیان‌پینگ هو، سرپرست این تحقیق که با دانشگاه مک‌مستر واقع در اونتاریوی کانادا کار می‌کند، با پیدا کردن این گونه از قارچ آسپرژیلوس فومیگاتوس در منطقه موسوم به «سه رودخانه موازی» در هیمالیای شرقی واقع در جنوب چین، کشف چشم‌گیری انجام داده است.

این نوع قارچ که جزو کپک‌های عادی به شمار می‌آید، هاگ‌هایی به نام کونیدیا را به وفور در هوا رها می‌کند و انسان بدون آنکه بداند و دچار بیماری شود، ممکن است صدها عدد از آن‌ها را تنفس کند.

دکتر هو که در زمینه آمادگی‌های همه‌گیری تخصص دارد، گوشزد کرد که به هر حال، ظهور این گونه قوی و مقاوم در برابر دارو، تهدید چشمگیری برای سلامت انسان به شمار می‌آید.

بسیاری از ما حامل ویروسی هستیم که تعداد کمی از ما راجع به آنها شنیده ایم،اما دلیل مهمی برای آن وجود دارد!

"چرا کسی در مورد این ویروس به من چیزی نگفت ؟" پاسخ مکرری است که از والدین پس از اطلاع از آلوده بودن نوزادشان به سیتومگالوویروس یا CMV می‌شنوم!

اگرچه بیش از نیمی از جمعیت ایالات متحده تا سن 40 سالگی به CMV مبتلا می شوند و این بیماری در سراسر جهان شایع است،افراد کمی تا به حال نام آن را شنیده اند.

ویروسCMV متعلق به خانواده ویروس های تبخال و آبله مرغان است و مانند آن ویروس ها تا آخر عمر در بدن زندگی می کند،اکثر کودکان و بزرگسالان با عفونت اولیه خود علائم بسیار خفیف یا حتی بدون علائم را تجربه می کنند،یک سیستم ایمنی سالم به طور معمول قادر است CMV را تحت کنترل نگه دارد تا افراد مریض نشوند یا حتی متوجه نشوند که ویروس در بدن آنها زندگی می کند.
بنابراین،اگر اکثر افراد بعید است که در هر سنی توسط CMV بیمار شوند،پس چرا درک این ویروس بسیار مهم است؟ 

به عنوان یک متخصص بیماری‌های عفونی و ایمونولوژی،من در بیشتر فعالیت‌های دو دهه‌ای خود بر روی این سؤال تمرکز کرده‌ام. یکی از دلایل اصلی این است که CMV - بر خلاف سایر ویروس های خانواده اش - می تواند در دوران بارداری از مادر به جنین منتقل شود!

ویروس CMV مادرزادی یا cCMV شایع ترین عفونت قبل از تولد و اصلی ترین علت عفونی نقص مادرزادی است،از هر 200 نوزاد یک نفر -معمولا 20000 تا 30000 نوزاد در ایالات متحده -با cCMV در سال متولد می شوند و تقریباً 20 درصد آنها دارای ناتوانی های عصبی رشدی دائمی مانند کاهش شنوایی یا فلج مغزی هستند.

هر سال،کودکان بیشتری نسبت به چندین بیماری آشنای دوران کودکی مانند سندرم داون و سندرم الکل جنینی تحت تأثیر cCMV قرار می گیرند،در مقایسه با مراحل بعدی بارداری، عفونت CMV در سه ماهه اول بیشترین خطر مرده زایی یا عوارض شدید را در زمانی که سیستم ایمنی و اندام هایی مانند مغز در حال رشد هستند،دارد...

Source

بررسی‌های گروهی از محققان دانشگاه «هلسینکی» و دانشگاه شرق فنلاند نشان داده است که شدت اختلال عصبی پارکینسون در بیماران با افزایش تراکم باکتری «دسال فوویبریو» (Desulfovibrio) در مدفوع آنها تشدید شده است.

محققان با شناخت این باکتری و ارتباط آن با بیماری پارکینسون امیدوارند روزی بتوانند تشخیص زودهنگام این بیماری در انسان‌ها را بهبود بخشند یا حتی پیشرفت بیماری را کُند کنند.

«پِر ساریس» از مولفان اصلی این گزارش تحقیقی و میکروبیولوژیست در دانشگاه هلسینکی فنلاند می گوید: یافته‌های ما کار نظارت برای ناقلان این باکتری زیان‌بار را ممکن می‌سازد. در نتیجه، می‌توان با اقداماتی برای از میان برداشتن این گونه‌ از باکتری‌ها از شکم و روده افراد، علائم بیماری را در مبتلایان به پارکینسون کاهش داد.

از زمانی که «جیمز پارکینسون» پزشک انگلیسی حدود دو قرن پیش برای اولین بار این بیماری را به عنوان یک اختلال عصبی (نورولوژیک) توصیف کرد، محققان به دنبال توضیح این مساله بوده‌اند که چرا برخی افراد با بالا رفتن سن دچار مشکلات حرکتی می‌شوند.

 اسینتوباکتر بومانی (A. baumannii) گونه‌ای از باکتری است که در آب، خاک، روی پوست انسان و حتی محیط‌های مراقبت بهداشتی وجود داشته و به‌دلیل توانا‌یی‌ فوق‌العاده‌اش در زنده‌ماندن به مدت طولانی، بیمارستان‌ها را به مکانی عفونی تبدیل‌کرده است.

 در سال‌های اخیر که بسیاری از باکتری‌های بیماری‌زا دربرابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم شده‌اند؛ دانشمندان به کمک هوش مصنوعی، آنتی‌بیوتیک جدیدی به‌نام آبوسین (abaucin) را شناسایی کرده‌اند که به‌دلیل توانایی‌اش در مختل کردن فرایند تبادل لیپوپروتئین (lipoprotein traffickin) در باکتری‌ها، علیه اسینتوباکتر بومانی بسیار موثر واقع شده است.

 محققان برای جمع‌آوری داده‌های موردنیاز هوش مصنوعی ، حدود ۷۵۰۰ ترکیب شیمیایی مختلف را روی این باکتری که قبلا در محیط آزمایشگاه رشد داده بودند، آزمایش کردند تا ببینند کدام‌‌یک از این ترکیبات توانایی مهار رشد باکتری را دارند.

 هنگامی که این داده‌ها برای هوش مصنوعی جمع‌آوری شد؛ از آن برای تجزیه و تحلیل تعداد زیادی از ترکیبات ناشناخته‌ی دیگر استفاده کردند. در این تحلیل دانشمندان ۲۴۰ ترکیب را برای آزمایش در آزمایشگاه انتخاب کردند.

کروکودیل آمریکایی که به مدت 16 سال در محوطهٔ پارک خزندگان بدون جفت نگهداری شده بود، تعدادی تخم گذاشت. کروکودیل‌های امروزی و پرندگان تنها بازمانده‌های دودمان آرکوسورهایی هستند که انشعابات بزرگ دایناسورها و خویشاوندان آنها را در دوران مزوزوئیک به‌وجود آوردند.

اگرچه کروکودیل‌های امروزی متعلق به گروهی هستند که انشعاب آنها در اواخر کرتاسه آغاز شد، با این حال آنها از نظر ساختاری تفاوت اندکی با کروکودیل‌های ابتدایی اوایل دوران مزوزوئیک نشان می‌دهد. کروکودیل های امروزی به سه خانواده تقسیم شده‌اند: تمساح‌ها (Alligators) و کیمن‌ها (Caimans) که غالباً گروهی متعلق به دنیای جدید هستند؛ کروکودیل‌ که یکی از بزرگترین انواع خزندگان بی‌پرواز است؛ و گاریال‌ها (Gharials) که با یک گونه در هند و برمه معرفی می‌شوند.

دانشمندان اولین مورد ثبت شده از بکرزایی کروکودیل را پس از کشف یک فرد ماده که به مدت 16 سال بدون جفت در پارک خزندگان نگهداری شده بود با تعدادی تخم گزارش کردند. یک بررسی جدید نشان می‌دهد که این کشف «بینش‌های وسوسه‌انگیز» را دربارهٔ خاستگاه‌های تکاملی این خصیصهٔ مهم ارائه می‌کند و به طور بالقوه توانایی‌های تولیدمثلی دایناسورها را روشن می‌کند.کروکودیل آمریکایی (Crocodylus acutus) در سال 2002 هنگامی که 2 ساله بود به اسارت برده شد و در محوطه‌ای در پارک رپتیلاندیای کشور کاستاریکا قرار گرفت. او به مدت 16 سال بدون جفت تنها ماند. اما در ژانویهٔ 2018، 14 تخم متعلق به این کروکودیل ماده در محوطه پیدا شد.بکرزایی که به نام پارتنوژنز اختیاری (facultative parthenogenesis) نیز شناخته می شود، نوعی تولید مثل غیرجنسی می‌باشد که در گونه هایی که به طور معمول از طریق جنسی تولید مثل می کنند، رخ می‌دهد. دانشمندان بکرزایی را در دیگر جانورانی از قبیل پرندگان، کوسه ها، مارمولک ها و مارهای در اسارت و سایر گونه ها ثبت کرده اند. تا به حال، هرگز در میان کروکودیل‌ها ثبت نشده بود،

محققان در دانشگاه میشیگان آمریکا می‌گویند مگس‌های میوه، که به مگس سرکه نیز معروف هستند، در صورت مشاهده لاشه دیگر مگس‌ها به وضعیتی معادل افسردگی در انسان‌ها مبتلا می‌شوند. امری که باعث تسریع در پیری و مرگ زودرس در این حشرات شده و حدود ۳۰ درصد از عمرشان کم می‌کند.در این مطالعه محققان به سرپرستی کریستی گندرون و اسکات پلچر، در دانشگاه میشیگان، مگس‌‌های میوه را در ظروف کوچک پر از غذا به مدت دو روز نگهداری کردند.

برای بررسی بیشتر، دانشمندان به ابزاری بیولوژیکی ویژه ثبت فعالیت مغزی روی آوردند که به آنها کمک می‌کرد دریابند وقتی مگس‌های میوه با لاشه همنوعان مرده‌شان سر و کار دارند، کدام مدارهای مغزی‌شان روشن می‌شود.طرز کار این آزمایش بدینگونه بود که هر چه سلول‌های عصبی در مغز مگس‌ها فعال‌تر می‌شدند، پروتئین فلورسنت بیشتری تولید می‌کردند.

هنگامی که دانشمندان پس از آزمایش‌ها مغز مگس میوه را تشریح کردند دریافتند که وقتی این حشرات در محیطی پر از مگس‌های مرده پرورش می‌یابند، دو نوع خاص از نورون‌ها به نام‌های آر۲ و آر۴ فعال می‌شوند. وقتی دانشمندان همین نورون‌ها را در مگس‌های میوه سالم تحریک کردند، همان اثر کوتاه‌کننده زندگی را داشت: مگس‌ها با وجود اینکه شاهد لاشه مرده دیگر مگس‌ها نبودند، در سن جوان‌تری مردند.

نتیجه تحقیقات پژوهشگران در فرانسه که گزارش آن در نشریه «نیچر» منتشر شد، از شناسایی گروهی از ویروس‌های عجیب حکایت دارد که بطور نامحدود در دریاها پخش می‌شوند. 

احتمال داده می‌شود این گروه از ویروس‌ها که به کمک داده‌های جمع‌آوری شده توسط قایق اکتشافی «تارا اوشنز» کشف شده‌اند، شباهت زیادی به ویروس‌ تبخال (هرپس) داشته باشند. 

به گفته دانشمندان این گروه از ویروس‌ها که «میروس ویروس» (mirusvirus) نام گرفته‌اند، در سطح آب دریاها و اقیانوس‌های سراسر جهان وجود دارند و پلانکتون‌ها را آلوده می‌کنند.

واژه «میروس» که در نام‌گذاری این گروه از ویروس‌ها مورد استفاده قرار گرفته، در زبان لاتین به معنای «عجیب» است. این گروه از ویروس‌ها باعث عفونت پلانکتون‌ها یا جاندارانی می‌شوند که قادر به حرکت در برابر جریان آب نیستند.

دانشمندان بر این باور هستند که ساز و کار خاکستری شدن موهای انسان را کشف کرده‌اند و به این ترتیب ممکن است در آینده درمانی برای جلوگیری از آغاز این روند یا توقف آن وجود داشته باشد. 

نتیجه یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی احتمالا با افزایش سن توانایی خود برای طی روند تکامل و حفظ رنگ موهای انسان را از دست می‌‌دهند. به گفته پژوهشگران برخی از سلول‌های بنیادی از توانایی منحصر به فرد جا به جایی در بخش‌های قابل رشد فولیکول‌ها برخوردار هستند. این در حالی است که این توانایی بر اثر مرور زمان از بین می‌رود و موها خاکستری می‌شوند. 

محققان در این پژوهش ملانوسیت‌ها یا همان سلول‌های بنیادی موجود در پوست موش را که در انسان نیز وجود دارد مورد بررسی قرار دادند. 

تصور خیلی‌‌‌ها این است که این روزها  ابتلا به کرونا چیزی شبیه سرماخوردگی‌‌‌های مکرر است و برای همین به پیشگیری از آن نیازی نیست، اما یک پزشک در این‌‌‌باره می‌‌‌گوید: «ابتلای مکرر به کرونا می‌تواند به اندام‌های دیگر آسیب برساند». دکتر هادی یزدانی درباره عوارض ابتلای مکرر به کرونا بر سلامت افراد در سال‌‌های بعد به خبرآنلاین گفت: «به نظرم ما هنوز وسط زلزله کرونا هستیم، آمارهایی که طی سال‌های آینده منتشر خواهد شد به‌خوبی نشان می‌دهد که ما با حجم زیادی از عوارض کرونا روبه‌رو هستیم. هر بار ابتلا به کرونا حجم عظیمی از ویرانی و عوارض برای فرد بیمار باقی می‌گذارد که کمترین آن خستگی ناشی از بیماری است، طوری‌که یک فرد متوجه می‌شود دایم پشت سر هم مریض شده است، تردید نکنید ابتلای مکرر به کرونا می‌تواند به اندام‌های دیگر آسیب برساند».

 به گفته وی،«حداقل آسیب‌ها می‌تواند اختلالات روانی ناشی از کووید باشد، عوارض عمومی مانند ضعف‌های بی‌دلیل، ریزش مو، اختلالات اضطرابی و افسردگی، کاهش تمرکز افراد، مستعد شدن افراد برای اختلال‌های انعقادی و سکته‌هایی که ممکن است افراد بعد از ابتلا به کووید با آن مواجه شوند و مواردی مانند اختلالات ریوی و حتی اختلالات جنسی از عوارض طولانی مدتی هستند که می‌تواند سراغ بسیاری از افراد برود، بنابراین همه چیز زنده ماندن نیست خیلی مواقع کیفیت زندگی افراد به‌نسبت قبل از ابتلا به کووید تغییر می‌کند.»

 منبع : آخرین خبر  _  خراسان

فانا: براساس اعلام یک شرکت تحلیلگر و پیش‌بینی‌کننده در حوزه سلامت، ۲۷/۵ درصد احتمال وجود دارد که یک پاندمی به اندازه کووید-۱۹ در دهه آینده اتفاق بیفتد.تغییرات آب‌وهوایی، رشد سفرهای بین‌المللی، افزایش جمعیت و تهدید بیماری‌های مشترک بین انسان و دام در ایجاد این خطر نقش دارند.براساس مدل‌سازی، اگر واکسن‌های موثر طی ۱۰۰ روز نخست کشف پاتوژن جدید عرضه شوند، احتمال وقوع یک پاندمی مرگبار به ۸/۱ درصد کاهش می‌یابد.در بدترین سناریو، یک ویروس از نوع آنفلوآنزای پرندگان که جهش می‌یابد و امکان انتقال انسان به انسان را فراهم می‌کند، می‌تواند ۱۵ هزار نفر را در بریتانیا در یک روز بکشد.جهان هم‌اکنون با کووید-۱۹ زندگی می‌کند و کارشناسان بهداشت توجه خود را به آماده‌سازی برای تهدید بالقوه جهانی بعدی معطوف کرده‌اند.

بلومبرگ

محققان یک موسسه ایتالیایی فعال در زمینه فناوری اطلاعات یک باتری خوراکی با مواد اولیه تهیه شده از مغز بادام ساخته‌اند که می‌تواند در وسایل و ابزارهای پزشکیِ قابل بلع مورد استفاده قرار گیرد.

نمونه اولیه قابل بارگیری (شارژ) از این باتری که ازمواد غذایی معمولی ساخته شده و محققان امیدوارند که بتواند انقلابی در دستگاه‌های پزشکی قابل بلع ایجاد کند در میلان ساخته شده است.

ماریو کایرونی، هماهنگ کننده این پروژه در خصوص نحوه ساخت این باتری چنین می‌گوید: «در هسته باتری دو الکترود گنجانده شده است... برای به کار انداختن آن، دو ماده، دو مولکول را به کار برده‌ایم. برای آنُد، از ریبوفلاوین (ویتامین ب۲)، ویتامینی که می توان آن را در بادام یافت، استفاده می کنیم... و برای کاتُد از ماده کوئرستین که یک مکمل غذایی است و در چاشنی «کپرگل» یافت می شود، کمک می‌گیریم.»

دانشمندان در جریان یک پروژه تحقیقاتی که «TracerX» نام دارد، با تجزیه و تحلیل سلول‌های سرطانی و چگونگی رشد آنها، به اطلاعات بی‌سابقه‌ای دست یافتند که از توانایی «تقریبا بی‌نهایت» تومورها برای تکامل و بقای خود حکایت می‌کرد.

این کار با مطالعه سلول‌های سرطانی ریه و زیر نظر داشتن آنها به مدت ۵ سال ممکن شد و تیم تحقیق از آنچه کشف کردند شگفت‌زده شدند.

این مطالعه که گزارش آن در وبسایت علمی «nature» منتشر شده، عمیق‌ترین تجزیه و تحلیل تا کنون درباره چگونگی تکامل سلول‌های سرطانی و دلایل گسترش آنها است و نشان داد که سلول‌های سرطانی در طول زمان تغییر می‌کنند و تکامل می‌یابند و حتی می‌توانند تهاجمی‌تر شوند. 

آنها همچنین با تکامل، توانایی بیشتری برای فرار از سیستم ایمنی بدن پیدا می‌کنند و می‌توانند راحت‌تر در سراسر بدن پخش شوند.

به این ترتیب، یک تومور که در ابتدا با پدیدار شدن یک سلول منفرد و مخرب شکل می‌گیرد، به‌زودی به شبکه‌ای از میلیون‌ها سلول سرطانی تبدیل می‌شود که هرکدام از آنها نیز به شیوه متفاوتی جهش یافته‌اند.

وقتی آب بطری‌ کهنه می‌شود، اغلب به این دلیل است که بطری شروع به خراب شدن کرده است و مواد شیمیایی میکروسکوپی در آن ریخته می‌شود. هر بطری فقط به دلیل تماس با آب، مواد شیمیایی را کمی دفع می کند. برخی از این مواد شیمیایی سمی تر از سایرین هستند، مانند آنتیموان، ماده شیمیایی که می تواند به معده و روده شما آسیب برساند و استرهای فتالات که می تواند سیستم غدد درون ریز شما را مختل کند.
اما حتی بطری های PET نیز نباید مواد شیمیایی کافی برای سمی کردن آب داخل آن آزاد کنند. با گذشت زمان، آب و بطری به تعادل شیمیایی می رسند، بنابراین در هر لحظه فقط مقادیر کمی از ترکیبات در نوشیدنی شما وجود دارد.
جایی که آب خود را ذخیره می کنید نیز می تواند بر طعم آب شما تأثیر بگذارد. طبق گفته انجمن بین المللی آب بطری، ظروف پلاستیکی کمی نفوذپذیر هستند، به این معنی که مولکول های هوا ممکن است به داخل و خارج بطری حرکت کنند.
به عنوان مثال، در آوریل ۲۰۱۶، برخی از دفاتر تجاری در اسپانیا آب چشمه بسته بندی شده آلوده به نوروویروس دریافت کردند. آنها آب چشمه آلوده را در کولرهای اداری خود ریختند و بیش از ۴۰۰۰ نفر دچار علائم گاستروانتریت مانند استفراغ و تب شدند.

علاوه بر ویروس‌ها، مخمرها، کپک‌ها و باکتری‌ها نیز اغلب در حین بسته‌بندی یا حمل و نقل می‌توانند داخل بطری شوند.
اگر آب بطری را بلافاصله بنوشید، احتمالاً میکروب ها زمان زیادی برای تولید مثل نخواهند داشت.
اما اگر بطری را برای مدت طولانی زیر نور خورشید بگذارید، محیطی گرم و پایدار برای تکثیر آن ها ایجاد خواهید کرد. Quoc Le می گوید آب آلوده می تواند طعم های کپک زده، باتلاقی یا ترش داشته باشد. همچنین ممکن است یک فیلم سبک و لزج در نزدیکی لبه بطری ببینید، زیرا این محل ورود میکروب‌ها است.

مطالعه نشان می دهد که مولکول قند در خون می تواند بیماری آلزایمر را پیش بینی کند.

تشخیص و درمان زودهنگام بیماری آلزایمر نیازمند روش های غربالگری قابل اعتماد و مقرون به صرفه است. محققان مؤسسهٔ کارولینسکا در سوئد اکنون دریافته اند که نوعی مولکول قند در خون با سطح پروتئین تاؤ مرتبط است، پروتئینی که نقش مهمی در ایجاد زوال عقل شدید دارد. این مطالعه که در Alzheimer's & Dementia منتشر شده است، می تواند راه را برای یک روش غربالگری ساده که بتواند شروع بیماری آلزایمر را ده سال قبل از ظهور علائم پیش بینی کند، هموار کند.

نویسندهٔ اول مطالعه رابین ژو، دانشجوی پزشکی و محقق وابسته در گروه نوروبیولوژی، علوم مراقبتی و نظام اجتماعی (NVS)، مؤسسهٔ کارولینسکا، می‌گوید:"نقش گلیکان ها، نوعی ساختار پلی‌ساکاریدی ساخته شده از مولکول های قند، یک زمینهٔ پژوهشی نسبتا ناشناخته در تحقیقات زوال عقل است. ما در مطالعهٔ خود نشان دادیم که سطح گلیکان‌های خون در مراحل اولیهٔ بیماری تغییر می‌کند. این می تواند به این معنی باشد که ما قادر هستیم خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر را تنها با آزمایش خون و آزمایش ارزیابی حافظه پیش بینی کنیم."
در بیماری آلزایمر، نورون های مغز می میرند که تصور می شود در نتیجهٔ تجمع غیرطبیعی پروتئین های بتا-آمیلوئید و تاؤ باشد.
کارآزمایی های بالینی داروهای آلزایمر نشان می دهد که درمان باید در اوایل فرآیند پاتولوژیک، قبل از اینکه تعداد زیادی از نورون ها بمیرند، آغاز شود تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، روند معکوس شود.

یماری‌هایی همچون کووید۱۹، آبله میمون، مرس، ابولا، آنفلوآنزای مرغی و ایدز از حیوانات به انسان منتقل شده‌اند و به ترس از همه‌گیری ویروس و بیماری جدید دامن می‌زنند.

 بیماری های مشترک انسان و جانوران یا «زئونوز» به بیماری‌های عفونی گفته می‌شود که بین جانوران (عموما مهره‌داران) و انسان قابل انتقال هستند. منشأ این بیماری‌ها می‌تواند باکتری، ویروس یا انگل باشد. زئونوزها به طور مستقیم هنگام تماس حیوان و انسان یا به طور غیرمستقیم از طریق غذا یا ناقلی مانند حشره، عنکبوت و کنه منتقل می‌شوند. برخی از این بیماری‌ها مانند کرونا به طور خاص در انسان به صورت خطرناک‌ ظاهر می‌شوند و ممکن است در بدن حیوانات چندان خطرناک و کشنده نباشند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، ۶۰ درصد از بیماری‌های عفونی بین انسان و دام مشترک هستند. همچنین از ۱.۷ میلیون ویروس ناشناخته در پستانداران و پرندگان ۵۴۰ هزار تا ۸۵۰ هزار ویروس می‌توانند باعث بیماری در انسان‌ها شوند. مهم‌تر از همه، گسترش فعالیت‌های انسانی و افزایش تعاملات با حیات وحش، می‌تواند خطر انتقال بیماری به انسان را افزایش دهد.