پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

مجله اینترنتی حوزه زیست شناسی

پرسیس مگ Persis mag

در صورت استفاده از برنامه‌های تغییر دهنده آی پی، ممکن است در اجرای وبسایت اختلال ایجاد شود. جهت مطالعه کامل نوشته‌ها، بروی روی "ادامه مطلب" کلیک نمایید.

نویسندگان

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تولیدمثل» ثبت شده است

ویتامین «د» در بدن انسان با عملکردهای متعددی از جمله استخوان‌سازی، تنظیم رشد سلولی و تقویت باروری و تقویت عملکردهای ایمنی و عصبی-عضلانی مرتبط است.

ویتامین «د» اولین بار در قرن بیستم شناخته شد و اکنون نیز به عنوان یک «پروهورمون» (یک مکمل قوی و موثر برای کاهش چربی و افزایش توده عضلانی) دسته‌بندی شده است.

ویتامین «د» انواع مختلفی دارد؛ از جمله سکوستروئیدهای محلول در چربی و انواع ویتامین D1 تا D5. در انسان، ویتامین D2 (ارگوکلسیفرول) و ویتامین D3 (کوله کلسیفرول) برای عملکردهای بیولوژیکی مهم هستند.

ویتامین «د» بیشتر در زمان تابش نور خورشید توسط پوست جذب می‌شود و برخی دیگر از این ویتامین‌ها به ویژه ویتامین D2 و D3 نیز از منابع غذایی گرفته می‌شوند.

هنگامی که پوست انسان در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، ترکیب شیمیایی «7-دهیدروکلسترول» به D3 تبدیل می‌شود. این ترکیب شیمیایی در کبد نیز به «25-هیدروکسی ویتامینD» تبدیل می‌شود که با نام کلسیدیول یا کلسیفدیول نیز شناخته شده است.

شکل فعال ویتامین D3 که با نام «کلسیتریول» شناخته شده نیز در کلیه سنتز می‌شود.

ویتامین «د» همچنین در بدن متابولیسم کلسیم-فسفات را تنظیم می‌کند و سطح کلسیم را از راه‌های مختلف افزایش می‌دهد.(مثلا با تحریک جذب کلسیم در روده یا بازجذب آن در لوله‌های کلیوی)

ویتامین «د» و هورمون پاراتیروئید (PTH) در تنظیم کلسیم و تشکیل استخوان نقش دارند. ویتامین «د» باعث افزایش جذب کلسیم از روده کوچک، مهار PTH و کاهش دفع کلسیم در کلیه ها نیز می‌شود. این کار باعث افزایش غلظت کلسیم در خون و درنهایت باعث تشکیل، رشد و محافظت از استخوان‌ها می‌شود.

۲۴ بهمن ۰۳ ، ۱۷:۳۳
Dr.Hamid Haji

انسان‌ هنوز از تکامل باز نایستاده‌ است؛ ما همچنان به تطبیق با جهان اطراف خود ادامه می‌دهیم و شواهدی از این سازگاری‌ها در بدن‌ ما ثبت شده است.

ما می‌دانیم که برخی از محیط‌ها می‌توانند ما را بیمار کنند. کوهنوردان اغلب دچار بیماری ارتفاع می‌شوند؛ واکنشی طبیعی از بدن انسان به کاهش قابل توجه فشار اتمسفر که به معنای جذب اکسیژن کمتر در هر دم است.

با این حال شاهد آن هستیم که جوامع انسانی در ارتفاعات بالای فلات تبت، جایی که سطح اکسیژن در هوای تنفسی به طور قابل توجهی پایین‌تر از ارتفاعات پایین‌تر است، به خوبی و بدون هیچ مشکلی زندگی می‌کنند.

بدن ساکنان ارتفاعات تبت در بیش از ۱۰۰ هزار سالی که این مکان به عنوان یک منطقه مسکونی شناخته می‌شود، به گونه‌ای با محیط سازگار شده که به آنها امکان می‌دهد از هوایی که برای اکثر انسان‌ها مشکلاتی از نوع کمبود اکسیژن در بافت‌های بدن (شرایطی به نام هیپوکسی) ایجاد می‌کند، نهایت استفاده را ببرند. این تطبیق‌ها نشان‌دهنده تکامل مداوم انسان‌ها در پاسخ به شرایط محیطی است.

سینتیا بیل، مردم شناس شاغل در دانشگاه کیس وسترن رزرو ایالات متحده دراین خصوص می‌گوید: «سازگاری با هیپوکسی در ارتفاعات بالا موضوعی جذاب است زیرا حکایت از فشار شدیدی به بدن دارد که به طور یکسان توسط همه در یک ارتفاع معین تجربه می‌شود و قابل اندازه‌گیری است.»

این پژوهشگر و متخصص مردم شناسی می‌افزاید: «این یک نمونه‌ی جالب از چگونگی و چرایی تنوع زیستی بسیار زیاد گونه‌ی ما است.» 

۲۴ بهمن ۰۳ ، ۱۷:۲۳
Dr.Hamid Haji

 محققان در حال کار بر روی پژوهشی درباره قوهای دریاچه آلبرت پارک ملبورن هستند که بیست سال است، ادامه دارد. موضوع مطالعه آن‌ها بررسی روابط اجتماعی قوها و به ویژه زندگی تولیدمثلی این جانور است که گفته می‌شود برای تمام عمرش یک جفت بیشتر ندارد.

اکنون پژوهشگران مدارکی دال بر اثبات این باور قدیمی تک‌همسر بودن غوها دارند اما در عین حال، شواهد برعکس آن را نیز یافته‌اند.

دکتر مولدر از دانشگاه ملبورن در این باره توضیح می‌دهد:‌ «طلاق در میان قوها غیر معمول نیست. حدود ده درصد از جفت‌های قو دوام نمی‌آورند. ما اینجا جفتی داریم که از ابتدای مطالعه با هم هستند که ۱۸ سال می‌شود، و برخی دیگر از جفت‌ها یک یا دو ماه در کنار هم می‌مانند و سپس به این نتیجه می‌رسند که نه، این مناسب آنها نیست.»

 

مولدر در این باره می‌گوید: «از هر شش جوجه قو، یکی پدری به جز پدر جفت مادرش دارد.»

دانشمندان با استفاده از ردیاب‌هایی که حرکات قوها را زیر نظر می‌گیرند، دریافته‌اند که زوج‌های تک‌همسر رفتارها و فعالیت‌های خود را با هم هماهنگ می‌کنند. اما این بدان معنا نیست که هر چه بیشتر با هم باشند، رابطه بهتری خواهند داشت.

مولدر می‌گوید: «با هم بودن برای مدت طولانی‌تر شما را زوج‌های دیگری که تنها یک یا دو سال با هم بوده‌اند، هماهنگ‌تر نمی‌کند.»

۲۰ مرداد ۰۳ ، ۲۰:۲۳
Dr.Hamid Haji

کروکودیل آمریکایی که به مدت 16 سال در محوطهٔ پارک خزندگان بدون جفت نگهداری شده بود، تعدادی تخم گذاشت. کروکودیل‌های امروزی و پرندگان تنها بازمانده‌های دودمان آرکوسورهایی هستند که انشعابات بزرگ دایناسورها و خویشاوندان آنها را در دوران مزوزوئیک به‌وجود آوردند.

اگرچه کروکودیل‌های امروزی متعلق به گروهی هستند که انشعاب آنها در اواخر کرتاسه آغاز شد، با این حال آنها از نظر ساختاری تفاوت اندکی با کروکودیل‌های ابتدایی اوایل دوران مزوزوئیک نشان می‌دهد. کروکودیل های امروزی به سه خانواده تقسیم شده‌اند: تمساح‌ها (Alligators) و کیمن‌ها (Caimans) که غالباً گروهی متعلق به دنیای جدید هستند؛ کروکودیل‌ که یکی از بزرگترین انواع خزندگان بی‌پرواز است؛ و گاریال‌ها (Gharials) که با یک گونه در هند و برمه معرفی می‌شوند.

دانشمندان اولین مورد ثبت شده از بکرزایی کروکودیل را پس از کشف یک فرد ماده که به مدت 16 سال بدون جفت در پارک خزندگان نگهداری شده بود با تعدادی تخم گزارش کردند. یک بررسی جدید نشان می‌دهد که این کشف «بینش‌های وسوسه‌انگیز» را دربارهٔ خاستگاه‌های تکاملی این خصیصهٔ مهم ارائه می‌کند و به طور بالقوه توانایی‌های تولیدمثلی دایناسورها را روشن می‌کند.کروکودیل آمریکایی (Crocodylus acutus) در سال 2002 هنگامی که 2 ساله بود به اسارت برده شد و در محوطه‌ای در پارک رپتیلاندیای کشور کاستاریکا قرار گرفت. او به مدت 16 سال بدون جفت تنها ماند. اما در ژانویهٔ 2018، 14 تخم متعلق به این کروکودیل ماده در محوطه پیدا شد.بکرزایی که به نام پارتنوژنز اختیاری (facultative parthenogenesis) نیز شناخته می شود، نوعی تولید مثل غیرجنسی می‌باشد که در گونه هایی که به طور معمول از طریق جنسی تولید مثل می کنند، رخ می‌دهد. دانشمندان بکرزایی را در دیگر جانورانی از قبیل پرندگان، کوسه ها، مارمولک ها و مارهای در اسارت و سایر گونه ها ثبت کرده اند. تا به حال، هرگز در میان کروکودیل‌ها ثبت نشده بود،

۲۵ خرداد ۰۲ ، ۱۳:۴۸
Dr.Hamid Haji