پرسیس مگ Persis mag

موش‌هایی که در پژوهشی جدید در مسیری مارپیچ دوانده شده بودند، در مدت خواب مسیرهای جدیدی پیدا می‌کردند.

بر اساس پژوهش جدیدی که می‌تواند به بهبود درمان اختلال‌های عصب‌شناختی مانند آلزایمر منجر شود، وقتی می‌خوابیم، مغز نه‌تنها رویدادهای گذشته را بازپخش می‌کند، بلکه پیشامدهای آینده را نیز پیش‌بینی می‌کند.

پژوهش‌های پیشین عملکرد در آزمون‌های حافظه پس از چرت‌ زدن و پس از بازه‌‌های زمانی بیداری یا کمبود خواب را بررسی کرده‌اند، و یافته‌ها نشان داده است که خواب برای حافظه و یادگیری حیاتی است و به تبلور تجربه‌های جدید به‌شکل خاطراتی پایدار کمک می‌کند.

پژوهشی جدید، که در نشریه نیچر منتشر شده است، بررسی می‌کند که آیا خواب همچنین به دستیابی به «درکی جدید» از مشکلی که درست پیش از استراحت رخ می‌دهد کمک می‌کند یا خیر.

پژوهشگران به موش‌ها آموزش دادند تا روی مسیری برآمده که در هر دو انتهایش پاداش قرار داشت عقب و جلو بدوند، و مشاهده کردند که چطور فعالیت نورون‌های هیپوکامپ مغزشان در این فرایند «اوج گرفت».

اسب‌ها در بیشتر مواقع بدون آنکه زمین بخورند، روی پاهایشان به خواب می‌روند؛ اما چرا آن‌ها چنین نحوه‌ی خوابیدنی را ترجیح می‌دهند؟

اگر تا‌به‌حال در هنگام شب از کنار مزرعه اسب‌ها عبور کرده باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که آن‌ها به‌ندرت دراز می‌کشند تا بخوابند. بنابراین، چرا این پستانداران ایستاده می‌خوابند؟

پاسخ این است که اسب‌ها به‌خاطر بقا ایستاده می‌خوابند. اسب‌ها در حالت ایستاده می‌خوابند تا هم به نیاز خواب خود پاسخ دهند و هم دربرابر تهدید شکارچیان آماده باشند.

خوابیدن به حالت ایستاده در اسب‌ها که به تباری دیرینه از حیوانات شکارشونده در خانواده اسبان (Equidae) تعلق دارند، نوعی سازگاری دربرابر شکار شدن است. کارن ویت، متخصص اسب در دانشگاه ایالتی میشیگان به‌نقل از لایوساینس می‌گوید: «ایستاده خوابیدن نسبت‌ به حالت درازکشیده، به اسب‌ها شانس بیشتری برای فرار از شکارچیان می‌دهد.»

ایستاده خوابیدن اسب‌ها مکانیسمی در جهت بقا است.

اسب‌ها حیوانات بزرگی هستند و برای اینکه از زمین بلند شوند، به زمان و انرژی نیاز دارند. بنابراین، اسبی که ایستاده است، بهتر می‌تواند به محض بیدار شدن از خواب فرار کند. همین امر درمورد گیاه‌خواران بزرگ دیگری که حیوانات گوشتخوار آن‌ها را شکار می‌کنند مانند گورخر، گاومیش کوهان‌دار، فیل و زرافه نیز صدق می‌کند که همگی می‌توانند ایستاده بخوابند.

اسب‌ها دارای خصوصیات آناتومیکی ویژه‌ای هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد هنگام خواب روی سم‌های خود بمانند. به‌گفته‌ی ویت، این ویژگی‌ها شامل مجموعه‌ای از تاندون‌ها و رباط‌ها (بافت‌های نرمی که به ترتیب، عضله را به استخوان و استخوان را به استخوان متصل می‌کنند) معروف به «دستگاه ایستایی» می‌شود که در پاهای پشتی و پاهای عقبی وجود دارد. وقتی اسب عضلات پای خود را شل می‌کند، رباط‌ها و تاندون‌های دستگاه ایستایی به‌عنوان نوارهای کششی عمل می‌کنند و مفاصل شانه، زانو و مچ پا را تثبیت می‌کنند. این امر اسب به اسب کمک می‌کند تا بدون ایجاد تنش زیاد در عضلاتش، ایستاده بماند.

 تحقیقات نشان می‌دهند که کم‌خوابی نه‌تنها سبب ادامه‌‌ی خستگی در روز بعد می‌شود؛ بلکه انسان را در معرض خطر حملات قلبی و مرگ زودهنگام، زوال شناختی، زوال عقل، دیابت، فشار‌خون بالا ، افسردگی و چاقی نیز قرار می‌دهد.

 بخشی از خواب که طی آن چشم‌ها حرکتی سریع داشته و عضلات بدن بی‌حرکت و غیرفعال هستند را (REM) یا خواب عمیق می‌گوییم. در این مرحله، هرس سیناپسی (synaptic pruning) رخ می‌دهد؛ پدیده‌ای که طی آن بدن بهبود، رشد و ترمیم بافت را انجام داده و مغز اطلاعاتی را که نیازی به یادگیری آنها ندارید از حافظه پاک کرده و برای اطلاعات مهم و مورد‌نیازتان فضای کافی ایجاد می‌کند.

 اگر ساعات خواب خود را کوتاه کنید، درواقع خود را از "خواب REM" محروم کرده‌اید و محرومیت از "خواب REM"، مانع از به خاطر سپردن مواردی می‌شود که قبل از به خواب‌رفتن آموخته‌اید. طبق مشاهدات، در این مرحله از خواب، فرایند یادگیری و خلق‌و‌خوی انسان نیز تنظیم می‌شود؛ درنتیجه بیدار‌شدن قبل از این مرحله از خواب، می‌تواند در درازمدت به بدن و مغز آسیب برساند.