پرسیس مگ Persis mag

تقریباً یک نفر از هر ده نفر در سرتاسر جهان رنگ چشمی دارند که از نظر شاعرانه، می‌توان آن را به سایه آسمان تابستانی، رنگ اقیانوس گرمسیری تشبیه کرد.

در برخی از جمعیت‌های اروپایی، این کسر می‌تواند تا سه نفر از هر چهار نفر افزایش یابد.

اینکه چرا این رنگ در رقابت با رنگ های خاکی تر یک عنبیه تیره رنگدانه باقی مانده، مدت ها جای سؤال بوده است. اکنون، انسان‌شناسان در بریتانیا پیشنهاد می‌کنند که چشم‌های آبی می‌تواند در شرایط کم نور دارای لبه‌های کمی باشد و تا حدی بهتر ببیند.

کیوکو یاماگوچی و شاگردش ارین کین از دانشگاه جان مورز لیورپول، در آزمایش اولیه خود این امکان را با ۳۹ داوطلب بزرگسال که تحت یک آزمایش چشمی ساده ۳۰ ثانیه ای تحت شدت کاهش نور قرار گرفتند، بررسی کردند.

رنگ‌های چشم به‌صورت خود گزارش شده و سپس با استفاده از راهنمای طبقه‌بندی، به‌عنوان دسته‌های آبی یا قهوه‌ای تأیید شدند، و ۲۵ نفر با درجه‌هایی از چشم‌های آبی و ۱۴ نفر با چشم‌های قهوه‌ای روشن یا تیره انتخاب شدند.

پس از مشخص شدن اعداد، آنهایی که دارای رنگ آبی روشن بودند، می‌توانستند کدهای تصویر شده روی دیوار را در زیر نور بسیار کمتری بخوانند - به طور متوسط ​​حداقل 0.7 لوکس - نسبت به همسالان چشم قهوه‌ای خود که میانگین حداقل 0.82 لوکس داشتند.

چهار بیمار مبتلا به سوختگی شدید شیمیایی در یک چشم، نتایج مثبت اولیه را در فاز 1 کارآزمایی بالینی درمانی مبتنی بر سلول‌های بنیادی خود نشان داده‌اند.

به گفته تیمی از محققان آمریکایی، حتی بدون درمان بیشتر، دو نفر از بیماران پس از یک سال پیگیری بهبود چشمگیری در بینایی خود گزارش کردند. دو بیمار دیگر توانستند تحت پیوند قرنیه قرار گیرند که پیش از این به دلیل شدت جراحات آنها گزینه ی دیگری وجود نداشت.

اولا جورکوناس، نویسنده ارشد این مطالعه، چشم‌پزشک از ماساچوست می‌گوید: «نتایج اولیه ما نشان می‌دهد درمان ممکن است برای بیمارانی که با از دست دادن بینایی غیرقابل درمان و درد همراه با آسیب‌های عمده قرنیه مواجه شده‌اند، امیدوارکننده باشد.»

در این روش جدید پیوند بافتی از نمونه برداری کوچک از سلول های بنیادی که از چشم سالم بیمار گرفته شده است، انجام می‌شود. پیوند سلول های اپیتلیال لیمبال اتولوگ کشت شده (CALEC) نامیده می شود، مانند برخی از روش های دیگر خطر رد شدن را ندارد زیرا سلول ها از بدن خود بیمار گرفته می شوند.

سلول‌های پیوند CALEC از لیمبوس چشم سالم، مرز خارجی قرنیه، برداشت می‌شوند. این سلول های بنیادی لیمبال در حفظ قرنیه، لایه محافظ و شفاف بیرونی چشم که نور ابتدا از آن عبور می کند، نقش دارند. صاف بودن آن برای دید واضح ضروری است.

بیمارانی که دچار سوختگی شیمیایی در ناحیه چشم خود می شوند، اغلب آسیب دائمی به ناحیه لیمبال می زنند و بازسازی طبیعی سلول های جدید را غیرممکن می کند.

درمان آسیب چشم معمولاً شامل پیوند قرنیه سالم از چشم اهداکننده است. از آنجایی که سلول های بنیادی لیمبال و سطح چشم سالم برای حمایت از بافت جدید قرنیه مورد نیاز است، پیوند برای افرادی که آسیب قابل توجهی دارند، مطرح نیست.

A cornea damaged by chemical burns. L-R: before treatment and at 3 and 12 months after. (Jurkunas et al., Science Advances, 2023)

روش‌های جایگزین شامل پیوند بافت لیمبال اهدایی است که می‌تواند باعث عفونت شود یا پیوند بخش بزرگ‌تری از سلول‌های چشم سالم بیمار به طور مستقیم به چشم آسیب‌دیده. برداشتن این مقدار بافت می تواند به رشد سلول های لیمبال در چشم سالم آسیب برساند، که به نظر می رسد مفید نیست.

این رویکرد جدید از حداقل مقدار بافت سلول بنیادی چشم سالم استفاده می‌کند که به لایه بزرگ‌تری از سلول‌ها تبدیل می‌شود که می‌تواند بازسازی بافت سالم را پس از پیوند روی سطح چشم آسیب دیده تسهیل کند.

پژوهشگران داربستی سه‌بعدی ساخته‌اند که به رشد سلول‌های پوششی رنگدانه‌ای شبکیه منجر می‌شود .

این روش می‌تواند درمان «تباهی لکه زرد» را متحول کند، که یکی از شایع‌ترین آسیب‌‌های بینایی در جهان است‌.

دانشمندان موفق شده‌اند با استفاده از فناوری نانو نوعی «داربست» سه‌بعدی بسازند که کشت سلول‌‌های شبکیه چشم را ممکن می‌کند. این پیشرفت در را به‌سوی درمان احتمالی یکی از علل رایج نابینایی باز می‌کند.

به گزارش نانو ورک، این پژوهش روی رشد سلول‌های پوششی رنگدانه‌ای شبکیه (RPE) متمرکز است. این سلول‌ها درست بیرون ناحیه عصبی شبکیه قرار دارند و آسیب‌دیدگی آن‌ها می‌تواند به تحلیل بینایی منجر شود. 

پژوهشگران دانشگاه انگلیا راسکین (ARU) با استفاده ازفناوری برق‌ریسی (الکتروسپینیگ)، راهی یافته‌اند تا این عارضه که بینایی را از بین می‌برد درمان کنند.

آن‌ها برای اولین بار این فناوری را به کار برده‌اند تا داربستی بسازند که به رشد سلول‌های پوششی رنگدانه‌ای شبکیه منجر می‌شود. این روش می‌تواند درمان «تباهی لکه زرد» (دژنراسیون ماکولا) را متحول کند، که یکی از شایع‌ترین آسیب‌‌های بینایی در جهان است، و راه را برای ایجاد بافت چشمی و پیوند آن به چشم بیماران هموار کند.

به گفته پژوهشگران، وقتی آن‌ها فلوئوسینولون استوناید را که خاصیت ضدالتهابی دارد، به این داربست افزودند، مقاومت سلول‌ها بیشتر و به رشد سلول‌های چشم منجر شد.