پرسیس مگ Persis mag

ادرار ما به طور طبیعی زرد رنگ است که علت آن نیز وجود رنگدانه‌های «اوروکروم» در ادرار است؛ یکی از موادی که در اثر تجزیه هموگلوبین به وجود می‌آید. اما عواملی همچون کم آبی بدن می‌تواند رنگ آن را تغییر دهند.

گاه ممکن است دلایل جدی‌تری باعث تغییر رنگ ادرار شوند؛ از جمله کم خونی همولیتیک، سرطان دستگاه ادراری، خونریزی واژن، عوارض جانبی برخی داروها، عفونت مجاری ادراری، نارسایی کلیه، بیماری کبد و غیره.

پزشکان بر این باورند که توجه به رنگ ادرار می‌تواند به تشخیص زودهنگام همچنین درمان به موقع برخی مشکلات سلامتی کمک کند و به همین دلیل است که اغلب برای اطمینان از تشخیص خود، از آزمایش ادرار استفاده می‌کنند.

در ادامه به رنگ‌های مختلف ادرار همچنین علل احتمالی بروز هر رنگ می‌پردازیم.

رنگ خیلی شفاف ادرار

ادرار شفاف‌تر از رنگ زرد، معمولاً به این معنی است که شما «بیش از مقدار توصیه شدۀ روزانه» آب می‌نوشید. اگرچه «هیدراتاسیون بیش از حد» مطمئناً به اندازه کم آبی بد نیست اما شاید بخواهید مصرف آب روزانه خود را کاهش دهید، به خصوص اگر ادرار شما همیشه شفاف باشد.

ادرار زرد تیره

ادرار زرد تیره نیز به ویژه هنگام صبح، طبیعی است. در طول شب، ادرار ما غلیظ تر می‌شود زیرا ما آب نمی‌نوشیم. به همین دلیل است که نباید از دیدن رنگ تیره ادرار خود در آغاز روز تعجب کنید.

در یک فرد سالم، این رنگ به‌تدریج در طول روز و با آغاز نوشیدن مایعات تغییر می‌کند و از تیرگی آن کاسته می‌شود.

ادرار کهربایی رنگ یا نارنجی روشن

ادرار کهربایی و عسلی رنگ نیز ممکن است نشانه «کم آبی بدن» باشد. برای آزمایش، کافی است یک یا دو لیوان آب بنوشید و منتظر بمانید تا ببینید رنگ ادرار شما تغییر می‌کند یا خیر. اگر رنگ ادرار همچنان ثابت ماند و به صورت یک موضوع همیشگی درآمد، بهتر است با پزشکتان مشورت کنید.

میکروب‌هایی که با فضاپیماها به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شوند، می‌توانند منشاء خطرات بسیاری هم برای تجهیزات فضایی و هم سلامت فضانوردان باشند. اکنون دانشمندان به روشی برای مقابله با آنها دست یافته‌اند

در میان تهدیدات عمده‌ای که فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی هر روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، یک خطر ناخواسته و در عین حال اجتناب‌ناپذیر از سوی یک موجود کوچک وجود دارد: میکروب‌ها.

                          یک نمونه زیست‌لایه ایجاد شده از تجمع باکتری‌ها. منبع عکسAmateria1121/Wikipedia

تعداد بی‌شماری از این موجودات کوچک که با فضانوردان و از طریق پروازهای باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شوند، می‌توانند به اصطلاح «زیست‌لایه‌»های مخربی را ایجاد کنند. 

این زیست‌‌لایه‌ها که اجتماعی از میکروارگانیسم‌ها هستند، می‌توانند در سطوح ایستگاه فضایی، لباس‌های فضایی و سیستم‌های تامین آب ایستگاه نفوذ کرده و اثرات زیانباری برای خدمه فضایی ایجاد کنند.

در واقع میکروب‌ها از طریق تولید زیست‌لایه‌ها، خود را در برابر اثرات محیط طبیعی همچنین بدن میزبان محافظت می‌کنند. در ایستگاه فضایی اما این زیست‌لایه‌ها تنها برای سلامت فضانوردان ضرر ایجاد نمی‌کنند، بلکه به خاطر بافتشان به تجهیزات فضایی چسبیده و برای مثال شلنگ‌ها و پمپ‌ها را مسدود می‌سازند؛ امری که می‌تواند خطرساز باشد.

محققان آمریکایی می‌گویند بیماری مرموز تنفسی که شماری از سگ‌ها در این کشور به آن مبتلا شده‌اند ممکن است بر اثر یک نوع عفونت باکتریایی جدید شیوع پیدا کرده باشد.

به گفته آنها این عفونت باکتریایی جدید احتمالا می‌تواند با سیستم ایمنی بدن سگ‌ها مقابله کند. شماری از سگ‌های مبتلا به این بیماری که با سرفه چند هفته‌ای آغاز می‌شود جان باخته‌اند. آبریزش چشم و عطسه از دیگر علائمی است که سگ‌های مبتلا از آن رنج می‌برند. 

پژوهشگران در دانشگاه نیوهمپشایر احتمال می‌دهند که توانسته‌اند عامل این بیماری را شناسایی کنند. آنها از طریق بررسی نمونه‌های گروهی متشکل از ۳۰ سگ در این ایالت و تطبیق آن با نمونه‌های ۴۰ سگ در ایالت‌های ماساچوست و رودآیلند توانستند یک عفونت باکتریایی شناخته نشده کشف کنند. 

گروهی از دانشمندان دانشگاه مینامی کیوشو در استان میازاکی ژاپن به‌طور تصادفی ویروسی را کشف کردند که فقط حشرات نر را هدف قرار می‌دهد، کشفی که می‌تواند روزی به کنترل جمعیت ناقلان بیماری مانند پشه‌ها کمک کند.

کشف ویروسی که بعدها ویروس قاتل جنس نر یا SLMKV نام گرفت، همه به‌طور تصادفی پس از آن رخ داد که میساتو ترائو، تکنسین تحقیقاتی در دانشگاه، کرم سبز رنگی را پیدا کرد که به‌نام کرم طوقه‌بر تنباکو شناخته می‌شود و در حال خوردن گل حنا در گلخانه محوطه دانشگاه بود.

میساتو تصمیم گرفت به‌جای دفع صحیح مهاجم، کرم صدپا را نزد فیزیولوژیست حشرات دانشگاه، یوشینوری شینتانی که فکر می‌کرد این کرم تغذیه‌کننده خوبی برای سایر حشرات است، بفرستد.

یوشینوری چند روز بعد پس از قرار دادن حشره در کنار سایر حشره‌ها دوباره کرم صدپا را بررسی کرد. در کمال تعجب، ۵۰ پروانه وجود داشت که همه آنها ماده بودند.

یوشینوری که در مورد یافته‌ها کنجکاو بود، تصمیم گرفت پروانه‌های ماده را از گلخانه با پروانه‌های نر که در خانه خود پیدا کرده بود پرورش دهد. پس از گذراندن این فرآیند، وی متوجه شد که تنها سه نر در نسل ۱۳ پروانه‌ها متولد شده‌اند.

آلن تورینگ، ریاضیدان مشهور و مبدع محاسبات امروزی، بیش از ۷۰ سال پیش گفت که الگوهای روی پوست حیوانات از طریق انتشار عوامل شیمیایی تولیدشده در بافت پوست ایجاد می‌شود، چیزی مشابه خامه که در قهوه پخش می‌شود

جعبه‌ماهی پرنقش و نگار با آن طرح‌های جذاب، لکه‌های شش‌ضلعی و راه‌راه‌های دقیق، در جزئیات هیچ کم ندارد – نشانه‌گذاری‌های پیچیده این گونه جانوری به قدری سنجیده است که ذهن مهندسان دانشگاه کلورادو بولدر را در مورد چگونگی پدید آمدن این ظاهر متمایز به‌شدت درگیر کرده است. ‌

آلن تورینگ، ریاضیدان مشهور و مبدع محاسبات امروزی، بیش از ۷۰ سال پیش گفت که الگوهای روی پوست حیوانات از طریق انتشار عوامل شیمیایی تولیدشده در بافت پوست ایجاد می‌شود، چیزی مشابه خامه که در قهوه پخش می‌شود.

مواد شیمیایی با هم تعامل می‌کنند، و هم‌زمان سایر عوامل فعالیت آن‌ها را مهار می‌کند و درنتیجه الگویی شکل می‌گیرد. اما نظریه تورینگ توضیح نمی‌دهد که این الگوها در گونه‌های جانوری مانند جعبه‌ماهی چگونه اینقدر متمایز و واضح ایجاد می‌شود.

آیا ترکیب باکتری های روده (میکروبیوم) می تواند با ابتلا به آلزایمر مرتبط باشد؟

در پژوهشی که در مجله Brain منتشر شده، محققین برای اولین بار نشان داده‌اند که علائم مربوط به آلزایمر را می‌توان از طریق انتقال میکروبیوم با پیوند مدفوع به موش‌های سالم منتقل کرد.

ابتدا باکتری‌های روده موشها حذف شده است. سپس از دو گروه از بیماران مبتلا به آلزایمر و یا سالم از این نظر،  بر‌ روی این موشها پیوند مدفوع انجام شده است. 

به دنبال این کار، موشهایی که از بیماران مبتلا به آلزایمز پیوند مدفوع دریافت کرده بودند، دچار تغییرات مشابه با تغییرات ناشی از آلزایمر در مغز (اختلال در نوروژنز در هیپوکامپ و همچنین اختلال در حافظه به عنوان دو مشخصه آلزایمر) شدند. بیشترین اختلال در‌ موشهایی دیده شده که از بیماران آلزایمر با شدت علائم بیشتر پیوند مدفوع دریافت کرده بودند. در واقع بین شدت علائم بیماران مبتلا به آلزایمر و شدت اختلال دیده شده در موشها ارتباط وجود داشته است. علاوه بر آن نشان داده شده است که سرم افراد مبتلا به آلزایمر، نوروژنز  را در سلولهای انسانی در شرایط آزمایشگاهی کاهش می‌دهد.

scientometric

Source

برخی ویروس‌ها با اتصال به ویروس‌های دیگر ژن‌هایشان را به آن‌ها منتقل می‌کنند

دانشمندان می‌گویند برخی ویروس‌ها می‌توانند با اتصال به ویروس‌های دیگر، ژن‌هایشان را به سلول‌های میزبان انتقال دهند. بررسی این پدیده که پیش از این هرگز مشاهده نشده بود، به کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری (تی‌ای‌ام) ممکن شد.

ویروس‌ها که اصطلاحا واحدهای ژنتیکی عفونی‌اند، از نگاه دانشمندان جایی بین موجود زنده و غیرزنده تعریف می‌شوند و به نوعی انگل‌های درون‌سلولی به شمار می‌روند که تنها با ورود به سلول میزبان و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و امکانات آن به منظور تولیدمثل قادر به تکثیرند.

به گزارش لایوساینس، ویروس‌ها به انواع مختلف سلول‌ها از جمله حیوانات، گیاهان و حتی باکتری‌ها نیز آسیب می‌رسانند اما اینکه بتوانند به ویروس‌های دیگر متصل شوند تا‌به‌حال به صورت فیزیکی مشاهده نشده بود.

تاگیده دکاروالو، سرپرست این تیم تحقیقاتی از دانشگاه مریلند، می‌گوید: «هیچ کسی تا‌به‌حال ندیده است که یک باکتریوفاژــ یا هر ویروس دیگری‌ــ به یک ویروس دیگر متصل شود.»

تا پیش از این، تنها نوعی رابطه به نام «ویروس یاور» (helper) و «ویروس یاورنیاز» (satellite virus)میان ویروس‌ها شناخته شده بود که در آن، ویروس یاورنیاز برای بقا به ویروس یاور وابسته بود. اما پژوهش اخیر حاکی از آن‌ است که ویروس‌های یاورنیاز قادرند به طور مداوم به ویروس‌های یاورشان متصل شوند و از آن‌ها استفاده کنند.    

با افزایش سن، ژنتیک ما نقشی مهم در سلامت مغزمان ایفا می‌کند

مطالعه‌ای نشان داده است که قرنطینه و سایر محدودیت‌های دوران همه‌گیری بر سلامت مغز افراد بالای ۵۰ سال، صرف‌نظر از اینکه به کووید مبتلا شده باشند یا خیر، «تاثیر واقعی ماندگار» گذاشته است.

پژوهشگران دریافتند که کارکرد شناختی و حافظه فعال سالمندان در طول همه‌گیری، چه در آن‌ها که به کووید مبتلا شدند و چه آن‌هایی که مبتلا نشدند، با سرعت بیشتری کاهش یافت.

دانشمندان عواملی مانند ورزش نکردن و مصرف زیاد الکل و نیز احساس تنهایی و افسردگی را ذکر کردند.

دانشمندان اکستر و کینگ کالج لندن آزمون‌های کارکرد مغز سه هزار و ۱۴۲ شرکت‌کننده مطالعه پروتکت (Protect Study) را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. آن‌ها این مطالعه را ابتدا در سال ۲۰۱۴ راه‌اندازی کردند تا طی یک دوره ۲۵ ساله درمورد کارکرد مغز افراد بالای ۵۰ سال به نگرشی برسند.  

پژوهشگران افراد بین ۵۰ تا ۹۰ ساله و ساکن بریتانیا را بررسی کردند.

این گروه داده‌های مارس ۲۰۱۹ و فوریه ۲۰۲۰ را بررسی و آن‌ها را با داده‌های سال‌های اول و دوم همه‌گیری – از مارس ۲۰۲۰ تا فوریه ۲۰۲۲ - مقایسه کردند.

این نتایج نشان داد که میزان زوال شناختی در سال اول همه‌گیری سریع‌تر شد و بین افرادی که پیش از شیوع کووید نشانه‌هایی از کاهش خفیف شناختی بروز داده بودند، بیشتر بود.

همین الگو در سال دوم همه‌گیری دیده شد که به گفته پژوهشگران، تاثیری فراتر از قرنطینه‌های ملی اولیه در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ را نشان می‌دهد.

آنه کوربت، پروفسور پژوهش زوال عقل و سرپرست مطالعه پروتکت در دانشگاه اکستر، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که قرنطینه و سایر محدودیت‌هایی که در دوران همه‌گیری تجربه کردیم، حتی بعد از پایان قرنطینه بر سلامت مغز افراد ۵۰ ساله یا بالاتر تاثیر واقعی ماندگاری گذاشته است.»

«این امر سوالی مهم را مطرح می‌کند، آیا افراد در معرض خطر احتمالی بالاتری از زوال شناختی قرار دارند که ممکن است به زوال عقل منجر شود؟»

او افزود: «اکنون از هر زمان دیگری مهم‌تر است» که مطمئن شویم از افرادی با نشانه‌های شناختی اولیه حمایت می‌شود.

  بررسی‌ها نشان می‌دهد که کوسه‌ها توانایی قابل توجهی در التیام زخم‌های بدن خود دارند که این ویژگی آن‌ها را از سایر گونه آبزیان متمایز می‌کند. از این رو، برخی از ترکیبات شیمیایی یافت‌شده در پوست کوسه ممکن است پتانسیل زیست‌پزشکی قابل توجهی داشته باشند. با هدف درک ساختار بیوشیمیایی، پوست کوسه دانشمندان تحقیقاتی را بر روی گونه‌ای کوسه به‌نام سگ‌ماهی خاردار "Squalus acanthias"  انجام دادند.

 دانشمندان دریافتند که لایه‌ مخاطی بسیار نازکی بر روی پوست کوسه‌ها وجود دارد که از نظر محتویات شیمیایی با مخاط ماهی‌های استخوانی متفاوت است. مخاط کوسه اسید کم‌تری داشته و تقریبا خنثی است، درنتیجه ساختاری شبیه به مخاط پستانداران دارد. از این رو دانشمندان عقیده دارند که می‌توان از این ماده در جهت درمان موضعی زخم‌های انسانی بهره برد.

یک ایمپلنت کوچک یا تراشه پیوندی به مغز می‌تواند سیگنال‌های مغز را به گفتار تبدیل کند.
 
در طی فرایند صحبت و گفتار، مغز ما با ارسال پیام‌های عصبی، حرکات پیچیده‌ای را در ماهیچه‌ها در دهان و گلو را طراحی می‌کند تا صدا‌سازی صورت بگیرد.

در یک پیشرفت جدید، دانشمندان توانسته‌اند مجموعه بزرگی از حسگر‌های کوچک را در فضایی به اندازه یک تمبر پستی بگنجانند تا این ترکیب پیچیده سیگنال‌های الکتریکی مغز را بتواند بخواند تا صدا‌هایی را که فرد می‌خواهد تولید کند، پیش‌بینی کنند.

«پروتز گفتار»، دریچه‌ای را به روی آینده‌ای باز می‌کند که در آن افرادی که به دلیل بیماری‌های عصبی قادر به صحبت نیستند، بتوانند از طریق فکر با هم ارتباط برقرار کنند.

واکنش اولیه شما ممکن است این باشد که این ایمپلنت می‌تواند ذهن‌خوانی کند. اما به طور دقیق‌تر، این حسگر‌ها تشخیص می‌دهند که کدام ماهیچه‌ها را می‌خواهیم در لب‌ها، زبان، فک و حنجره خود حرکت دهیم.

گرگوری کوگان، یک عصب‌شناس از دانشگاه دوک و محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «بیماران زیادی هستند که از اختلالات حرکتی ناتوان‌کننده مانند ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا سندرم قفل شدگی رنج می‌برند که می‌تواند توانایی صحبت کردن آن‌ها را مختل کند. اما ابزار‌های فعلی موجود برای برقراری ارتباط با آنها عموماً بسیار کند و دست و پا گیر هستند.

رای ترزیق واکسن آنفلوآنزا دلایل زیاد و قانع‌کننده‌ای وجود دارد اما یکی از این دلیل‌ها شاید همه را شگفت‌زده کند: این واکسن احتمالا از مغز ما نیز محافظت می‌کند.

به گزارش ایسنا؛ نتایج تحقیقات نشان می‌دهد واکسیناسیون منظم علیه آنفلوآنزا و سایر بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه، کزاز، دیفتری و سیاه‌سرفه ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل ناشی از آن را کاهش دهد.

بر اساس برخی تحقیقات، احتمال ابتلا به زوال عقل در افرادی که در مقابل آنفلوآنزا و چندین بیماری عفونی دیگر واکسینه می‌شوند، کمتر از افراد واکسینه‌نشده است البته دانشمندان هنوز درباره دلایل آن مطمئن نیستند.

بعضی از متخصصان معتقدند عوامل عفونی در ابتلا به بیماری آلزایمر نقش دارند و واکسیناسیون با پیشگیری یا کاهش احتمال ابتلا به این عفونت‌ها، نقش مهمی ایفا می‌کنند.

«پل ای.شولز» - استاد عصب‌شناسی و مدیر مرکز اختلالات عصبی هیوستون - که سرپرستی چندین تحقیق را برعهده داشت، می‌گوید: واکسن داستان موفقیت بزرگ سلامتی عمومی نسل ماست. واکسن‌ها از ما در برابر عفونت‌هایی محافظت می‌کنند که بسیاری از این بیماری‌های عفونی تهدیدکننده زندگی هستند.

شولز حدس می‌زند که واکسن‌ها احتمالا واکنش سیستم ایمنی به پلاک آمیلوئیدــ پروتئین طبیعی که در سطوح غیرطبیعی بالا در آلزایمر یافت می‌شودــ را مهار می‌کنند.

 از طول عمر طولانی‌تر گرفته تا بال‌هایی که آنها را به تنها پستاندارانی تبدیل می‌کند که می‌توانند پرواز کنند، خفاش‌ها حیواناتی بی‌نظیر هستند و سیستم ایمنی منحصر به فرد آنها از ویژگی‌های خاص آنهاست.

 خفاش‌ها ژن‌هایی دارند که به آنها اجازه می‌دهد بدون اینکه بیمار شوند میزبان ویروس‌های کشنده باشند. دانشمندان کشف کرده‌اند که خفاش‌ها می‌توانند با ابولا، کووید-۱۹ و حتی سرطان مبارزه کنند.

خفاش‌ها یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی دارند که به‌طور مداوم باقی می‌ماند، حتی زمانی که به هیچ ویروس قابل تشخیصی آلوده نشده باشند و این ویژگی به‌طور کامل با انسان و موش متفاوت است که در آن سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت فعال می‌شود.

تحقیق کنونی در آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر نیویورک ژن‌های خفاش را شناسایی کرده است. متخصصان ژنوم خفاش را توالی یابی و آنها را با پستانداران دیگر مقایسه کردند. این مقایسه نشان داد که ژنوم خفاش‌ها در طول سال‌ها به دلیل تکامل ساده شده‌اند و توانایی‌های دفاعی طبیعی در برابر عفونت و سرطان تولید می‌کنند.

‍ ‍ زردزخم ( empetigo)

زردزخم عفونت سطحی پوست است که به علت استاف اورئوس و استرپتوکوک و به دو صورت تاولی و غیرتاولی ایجاد میشود.

 این عفونت عمدتا در ماههای گرم سال و در خردسالان به خصوص در صورت و اندام تحتانی دیده میشود.

 ضایعات به صورت پاپول شروع شده،سپس به وزیکول و بعد پوسچول تبدیل میشود که در نهایت ضایعه ای شبیه کندوی عسل ایجاد میکند.

 این ضایعه دردناک نیست و همراه با تب نمیباشد و درصورت تب باید به فکر عفونت های عمقی یا تشخیص دیگر باشیم.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS)،نوعی اختلال در عملکرد روده که با درد مزمن در ناحیه شکم، احساس ناراحتی، نفخ ، اسهال و یبوست متناوب ظاهر می‌شود که در افراد مختلف یکی از این دو می تواند غالب باشد.
4نوع سندروم روده تحریک پذیر وجود دارد:
نوع IBS-D که اسهال در آن غالب است.
نوع IBS-C که یبوست غالب است.
نوع IBS-A که اسهال و یبوست متناوب وجود دارد.
وع IBSبعد از عفونت.

هنوز علت مشخص و قطعی برای آن تعریف نشده است.اما دیده شده است که اضطراب و افسردگی طولانی مدت، عفونتها، سیگار و بیماری‌های التهابی روده آن را تشدید کرده است . اما رایج‌ترین تئوری این است که IBS نوعی اختلال در تعامل میان مغز و دستگاه گوارش است.

هیچ تست تشخیصی برای IBS وجود ندارد و در واقع تشخیص IBS با رد کردن سایر تشخیص های افتراقی مانند عفونت‌های انگلی، عدم تحمل لاکتوز و سلیاک قطعی می شود.

 در سندرم روده تحریک پذیر (IBS) اختلال در عملکرد روده باعث می‌شود غذا خیلی سریع یا خیلی آرام در دستگاه گوارش حرکت کند.

  همچنین می‌تواند باعث درد شکم شود که معمولاً پس از دفع گاز و مدفوع یا حرکت روده از بین می‌رود. فشار و استرس مسافرت و حوادث اجتماعی با تغییر در روند روزانه زندگی ممکن است علائم را بدتر کنند.

 زنان مبتلا در دوره عادت ماهانه ممکن است علائم بیماریشان تشدید شود. شانس بروز بدخیمی‌ها در این افراد به اندازه سایر افراد است و باعث افزایش ریسک بروز سرطان ها نمی‌شود. هیچ گونه تست آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص قطعی بیماری وجود ندارد.

  تشخیص این بیماری بر اساس رد سایر علل صورت می‌گیرد که توسط معاینه بالینی، آزمایش های خون و مدفوع و ادرار و در صورت لزوم سونوگرافی انجام می‌شود.

 بعضی از افراد بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب دچار اسهال می‌شوند. همچنین ممکن است در حین غذا خوردن یا بلافاصله پس از آن اسهال رخ دهد.

    پیوند کلیه از یک خوک مینیاتوری دستکاری شده ژنتیکی، یک میمون را برای بیش از دو سال زنده نگه داشت و یکی از طولانی‌ترین زمان‌های بقا پس از پیوند عضو بین گونه‌ای را رقم زد.

این دستاورد، پزشکان را یک قدم به هدفشان برای رفع کمبود اعضای حیاتی انسان با استفاده از اندام‌های حیوانی نزدیک‌تر می‌کند، عملی که به عنوان پیوند خارجی شناخته می‌شود.
در این پژوهش مجموعه‌ای از ویرایش‌های ژنومی توصیف می‌شود که از حمله سیستم ایمنی گیرنده به اندام‌های جدید جلوگیری می‌کند و همچنین ویروس‌های باستانی نهفته در اندام‌های اهداکننده را خنثی می‌کند.

در چند سال اخیر، محققان قلب خوک را به دو فرد زنده پیوند زده‌اند و نشان داده‌اند که قلب و کلیه خوک‌ها می‌توانند در افرادی که از نظر قانونی از آن‌ها قطع امید شده است، کار کنند.

تحقیقات پیوند بیگانه عمدتا بر روی خوک‌ها متمرکز شده است، تا حدی به این دلیل که اندام‌های آن‌ها اندازه و آناتومی مشابهی با بدن انسان دارد. اما سیستم ایمنی انسان و دیگر نخستی‌ها به سه مولکول روی سطح سلول‌های خوک واکنش نشان می‌دهد و باعث می‌شود که آنها اندام‌های بدون تغییر خوک را پس بزنند. بنابراین، محققان شروع به استفاده از فناوری ویرایش ژنوم کریسپر (CRISPR-Cas9) برای غیرفعال کردن ژن‌هایی کردند که آنزیم‌هایی را که آن مولکول‌ها را تولید می‌کنند، رمزگذاری می‌کنند.

درمان جدید احتمالا وابستگی به داروهای مهارکننده سیستم ایمنی را کاهش می‌دهد. 

مطالعه‌ای نشان می‌دهد پیشرفتی مهم در درمان پیوند، احتمالا به بیماران کمک می‌کند به مصرف مادام‌العمر دارو برای جلوگیری از رد اندام‌های جدید نیاز نداشته باشند.

دانشمندان روشی جدید ابداع کرده‌اند که در آن، بیماران پیوندی از طریق برخی سلول‌ها که در سیستم ایمنی بدن نقش دارند، درمانی پیشگام دریافت می‌کنند.  

این کارشناسان دریافتند چنانچه عضو و سلول‌ها هر دو از یک اهداکننده دریافت شود، احتمال کمتری دارد که سیستم ایمنی بیماران، اندام جدید را پس بزند.

این امر پس از آن مشخص شد که یک دختر هشت ساله بریتانیایی بعد از پیوند کلیه توانست بدون داروهای مهارکننده سیستم ایمنی به زندگی ادامه بدهد.

  این ویروس نسبت به حرارت و خشکی بسیار پایدار بوده و می تواند روی البسه و سطوح آلوده تا چند روز زنده بماند (تا سه روز، حداقل 50درصد قابلیت عفونی بودن خودش را حفظ می کند). بنابراین امکان انتقال آن از طریق اشیاء  وجود دارد.
این ویروس بدلیل نداشتن غشاء لیپوپروتئینی، مقاومت زیادی در مقابل ضد عفونی کننده های عمومی (نظیر الکل، ایزوپروپانول، گلوتار آلدئید و جانشین جدید آن ارتو فتالدئید) دارد و خنثی نمی شوند.
تنها ترکیبی که قادر به خنثی سازی آن می باشد، ترکیبات سدیم هایپوکلریت (همان وایتکس و یا آب ژاول) ، پر استیک اسید و یا خود اسید استیک (سرکه) می باشد. 

این ویروس در لباسشویی زنده می ماند، مگر آنکه دترجنت مخصوص لباس های سفید استفاده کنیدکه حاوی ترکیبات سدیم هیپوکلرایت می باشد و یا دترجنت های مخصوص لباس های رنگی که در واقع همان وایتکس بدون کلر بوده و واجد پراکسید هستند، استفاده شود.
دماهای بالای 100 درجه و خشک کن های لباس با درجه بالای حرارت و به مدت حداقل 45 دقیقه، منجر به کاهش شدید دوز ویروس می شود.

ویروس هاری پس از حمله به سیستم عصبی مرکزی غیرقابل درمان است و تقریباً همیشه کشنده است و قربانی محکوم به مرگ وحشتناکی است. اما محققان اکنون فکر می کنند که یک درمان موثر و ساده پیدا کرده اند که می تواند حتی موارد پیشرفته هاری را درمان کند. 

به گفته محققان یک آنتی بادی مونوکلونال تزریق شده به موش های آزمایشگاهی با موفقیت از آنها در برابر دوز کشنده ویروس هاری محافظت کرد. این اولین درمان عملی برای هاری است. این آنتی بادی با استفاده از لیسا ویروس خفاش استرالیایی، ایجاد شد. محققان این آنتی بادی را برای مسدود کردن ویروس هاری و جلوگیری از گسترش آن طراحی کردند. 
تلاش‌های قبلی برای درمان هاری پیشرفته شکست خورده است، زیرا درمان‌ها قادر به عبور از سد خونی مغزی نبوده‌اند، اما این آنتی بادی سیستم ایمنی را برای مبارزه موثر با ویروس در مغز و نخاع تقویت می کند. محققان با شگفتی متوجه شدند که یک دوز از آنتی بادی به طور موثر عفونت هاری را حتی پس از رسیدن به سیستم عصبی معکوس می کند و از مرگ جلوگیری می کند.