پرسیس مگ Persis mag

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که وجود تعداد بیشتری از باکتری‌های التهابی در روده با تسریع پیری و آمادگی جسمانی ضعیف‌تر مرتبط است.

روده انسان یک اکوسیستم پیچیده است که تریلیون‌ها میکروارگانیسم را در خود جای داده است. 

نقش حیاتی این میکروارگانیسم‌ها در حفظ سلامت ما موضوعی تازه نیست، حالا اما دانشمندان می‌گویند دریافته‌اند که تنوع میکروب‌ها در روده نه تنها بر آمادگی جسمانی ما تأثیر می‌گذارد، بلکه در سرعت پیری ما نیز نقش دارد.

در پژوهش انجام‌شده در دانشگاه بوداپست مجارستان، ۸۰ ورزشکار ۳۸ تا ۸۴ ساله که در مسابقات جهانی قایقرانی «مسترز رگاتا» در سال ۲۰۱۹ شرکت کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این مسابقات بین‌المللی به طور خاص برای استادان رشته قایقرانی طراحی شده است.

محققان هر یک از این پاروزنان را تحت یک سری ارزیابی‌های آمادگی جسمانی قرار دادند و نمونه‌های مدفوع آنان را برای تجزیه و تحلیل باکتری‌های موجود در روده بررسی کردند. نمونه‌های خون این افراد نیز برای تعیین سن بیولوژیکی آنان (سنی که بر اساس وضعیت کلی سلامت ما تعیین می‌شود و نه سال‌های زندگی) و با استفاده از نشانگرهای «اپی‌ژنتیک» مورد آزمایش قرار گرفت.

نشانگر‌های اپی‌ژنتیک مانند سوئیچ‌هایی در دی‌ان‌ای‌های ما هستند که می‌توانند با روشن یا خاموش کردن ژن‌ها، آنها را کنترل کنند. این نشانگرها نقش مهمی در تعیین چگونگی رشد، عملکرد و واکنش سلول‌های ما به محیط بازی می‌کنند.

در واقع کیفیت سلول‌های ما می‌تواند تحت تأثیر فاکتورهایی مانند سبک زندگی، رژیم غذایی و عوامل محیطی قرار گیرد که در نهایت می‌تواند بر سلامت و نحوه پیری ما تأثیر بگذارد. نشانگرهای اپی‌ژنتیک به دانشمندان این امکان را می‌دهند که این تحول سلولی را اندازه‌گیری کنند.

به گفته دانشمندان، این آنتربات‌ها که از سلول‌های ریه انسان ساخته شده‌اند، خودبه‌خود حرکت می‌کنند، با یکدیگر همکاری می‌کنند و درعین‌حال می‌توانند نورون‌های آسیب‌دیده‌ را ترمیم کنند.

دانشمندان می‌گویند ربات‌های کوچکی را از سلول‌های انسانی تولید کرده‌اند که می‌توانند در ظرف آزمایشگاه حرکت کنند و ممکن است روزی بتوانند در روند بهبودی جراحات یا ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده به کار گرفته شوند.

تیمی از دانشگاه تافتس و موسسه ویس دانشگاه هاروارد، نام این ربات‌ها را آنتروبات گذاشته‌اند. این پژوهش بر اساس کار قبلی تعدادی از دانشمندانی انجام شده است که پیش‌ از این، نخستین ربات‌های زنده یا زینوبات‌ها را از سلول‌های بنیادی جنین قورباغه پنجه‌دار آفریقایی ساخته بودند.
مایکل لوین، نویسنده این مقاله و استاد زیست‌شناسی دانشگاه ختافتس، با اشاره به بحث‌های درگرفته پیرامون این‌که آیا آنتربات‌ها ماشین محسوب می‌شوند یا جانور زنده، می‌گوید که این چیزها خیلی به ما کمک نمی‌کند و باید از آن فراتر برویم.

بر اساس این پژوهش که در مجله «ساینس ادونسز» منتشر شده است، این ربات‌های چندسلولی که ابعاد آن‌ها در اندازه یک تار موی انسان تا نوک یک مداد تیز است، به شکلی ساخته شده‌اند که می‌توانند اثر قابل‌توجهی بر سلول‌های دیگر داشته باشند. به گفته محققان، این کشف یک نقطه آغاز برای استفاده از ربات‌های زیستی ساخته شده از سلول‌های بیماران است تا با ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده، بیماری‌ها را درمان کند.

خوردن پوست منحصربه‌فرد کیوی ممکن است به مذاق همه خوش نیاید، اما پرزهای زبر روی آن که به «تریکوم» یا همان کُرک‌های گیاهی معروف هستند، می‌توانند هم برای گیاه و هم برای سلامتی شما بسیار مفید باشند.

این کاکل‌های خوش طعم کیوی به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر فرود حشرات بر روی سطح ناهموار میوه عمل می‌کنند. علاوه بر این، وجود کُرک‌ به حفظ رطوبت و محافظت در برابر نور خورشید در محیط گرمسیری کمک می‌کند.

در حالی که واضح است که این کُرک‌ها حکم یک مزیت تکاملی برای سلامت گیاه را دارند، اما آیا با ولع برای خوردن آن همه کُرک‌ برای ما هم واقعا مفید خواهد بود؟

پاسخ کوتاه به این پرسش بله هست، با پوست بخورید! احتمالا پوست کیوی نسبت به خود میوه از مواد مغذی بیشتری برخوردار است.

اگر کیوی را با پوست بخورید، فیبر آن تا ۵۰ درصد، اسید فولیک آن (همان ویتامین ب۹) را ۳۲ درصد و ویتامین «ای/ E» را ۳۴ درصد افزایش می‌دهد. در واقع، آنتی‌اکسیدان‌های بیشتری در پوست کیوی نسبت به گوشت آن وجود دارد.

کرک‌ها و مساله آفت‌کش‌ها

مصرف هر گونه پوست میوه یا سبزیجات با خطر انتقال آلودگی آفت‌کش‌ها همراه است. در آمریکا یک سازمان غیردولتی به نام «کار گروه محیطی / EWG» همه ساله فهرستی تهیه می‌کند که راهنمای خریداران در زمینه آفت‌کش‌ها نام دارد و میزان آلودگی آفت‌کش‌ها در ۴۶ قلم میوه و سبزی محبوب را رتبه‌بندی می‌کند.

نمونه‌های هر محصول پس از تمیز شدن و آماده‌ مصرف شدن، توسط سازمان غذا و دارو و وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا آزمایش می‌شوند. نسخه ۲۰۲۳ این فهرست، کیوی‌ها را در رده «۱۵ پاک» قرار داده است، به این معنی که این میوه در زمره گروهی است که کمترین میزان آلودگی با آفت‌کش‌ها را دارد.

با این حال، توصیه می‌شود که برای کاهش بیشتر خطر آفت‌کش‌ها، حتما میوه و سبزیجات را کاملا بشویید و در صورت امکان از محصولات ارگانیک استفاده کنید.

ادرار ما به طور طبیعی زرد رنگ است که علت آن نیز وجود رنگدانه‌های «اوروکروم» در ادرار است؛ یکی از موادی که در اثر تجزیه هموگلوبین به وجود می‌آید. اما عواملی همچون کم آبی بدن می‌تواند رنگ آن را تغییر دهند.

گاه ممکن است دلایل جدی‌تری باعث تغییر رنگ ادرار شوند؛ از جمله کم خونی همولیتیک، سرطان دستگاه ادراری، خونریزی واژن، عوارض جانبی برخی داروها، عفونت مجاری ادراری، نارسایی کلیه، بیماری کبد و غیره.

پزشکان بر این باورند که توجه به رنگ ادرار می‌تواند به تشخیص زودهنگام همچنین درمان به موقع برخی مشکلات سلامتی کمک کند و به همین دلیل است که اغلب برای اطمینان از تشخیص خود، از آزمایش ادرار استفاده می‌کنند.

در ادامه به رنگ‌های مختلف ادرار همچنین علل احتمالی بروز هر رنگ می‌پردازیم.

رنگ خیلی شفاف ادرار

ادرار شفاف‌تر از رنگ زرد، معمولاً به این معنی است که شما «بیش از مقدار توصیه شدۀ روزانه» آب می‌نوشید. اگرچه «هیدراتاسیون بیش از حد» مطمئناً به اندازه کم آبی بد نیست اما شاید بخواهید مصرف آب روزانه خود را کاهش دهید، به خصوص اگر ادرار شما همیشه شفاف باشد.

ادرار زرد تیره

ادرار زرد تیره نیز به ویژه هنگام صبح، طبیعی است. در طول شب، ادرار ما غلیظ تر می‌شود زیرا ما آب نمی‌نوشیم. به همین دلیل است که نباید از دیدن رنگ تیره ادرار خود در آغاز روز تعجب کنید.

در یک فرد سالم، این رنگ به‌تدریج در طول روز و با آغاز نوشیدن مایعات تغییر می‌کند و از تیرگی آن کاسته می‌شود.

ادرار کهربایی رنگ یا نارنجی روشن

ادرار کهربایی و عسلی رنگ نیز ممکن است نشانه «کم آبی بدن» باشد. برای آزمایش، کافی است یک یا دو لیوان آب بنوشید و منتظر بمانید تا ببینید رنگ ادرار شما تغییر می‌کند یا خیر. اگر رنگ ادرار همچنان ثابت ماند و به صورت یک موضوع همیشگی درآمد، بهتر است با پزشکتان مشورت کنید.

میکروب‌هایی که با فضاپیماها به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شوند، می‌توانند منشاء خطرات بسیاری هم برای تجهیزات فضایی و هم سلامت فضانوردان باشند. اکنون دانشمندان به روشی برای مقابله با آنها دست یافته‌اند

در میان تهدیدات عمده‌ای که فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی هر روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، یک خطر ناخواسته و در عین حال اجتناب‌ناپذیر از سوی یک موجود کوچک وجود دارد: میکروب‌ها.

                          یک نمونه زیست‌لایه ایجاد شده از تجمع باکتری‌ها. منبع عکسAmateria1121/Wikipedia

تعداد بی‌شماری از این موجودات کوچک که با فضانوردان و از طریق پروازهای باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شوند، می‌توانند به اصطلاح «زیست‌لایه‌»های مخربی را ایجاد کنند. 

این زیست‌‌لایه‌ها که اجتماعی از میکروارگانیسم‌ها هستند، می‌توانند در سطوح ایستگاه فضایی، لباس‌های فضایی و سیستم‌های تامین آب ایستگاه نفوذ کرده و اثرات زیانباری برای خدمه فضایی ایجاد کنند.

در واقع میکروب‌ها از طریق تولید زیست‌لایه‌ها، خود را در برابر اثرات محیط طبیعی همچنین بدن میزبان محافظت می‌کنند. در ایستگاه فضایی اما این زیست‌لایه‌ها تنها برای سلامت فضانوردان ضرر ایجاد نمی‌کنند، بلکه به خاطر بافتشان به تجهیزات فضایی چسبیده و برای مثال شلنگ‌ها و پمپ‌ها را مسدود می‌سازند؛ امری که می‌تواند خطرساز باشد.

محققان آمریکایی می‌گویند بیماری مرموز تنفسی که شماری از سگ‌ها در این کشور به آن مبتلا شده‌اند ممکن است بر اثر یک نوع عفونت باکتریایی جدید شیوع پیدا کرده باشد.

به گفته آنها این عفونت باکتریایی جدید احتمالا می‌تواند با سیستم ایمنی بدن سگ‌ها مقابله کند. شماری از سگ‌های مبتلا به این بیماری که با سرفه چند هفته‌ای آغاز می‌شود جان باخته‌اند. آبریزش چشم و عطسه از دیگر علائمی است که سگ‌های مبتلا از آن رنج می‌برند. 

پژوهشگران در دانشگاه نیوهمپشایر احتمال می‌دهند که توانسته‌اند عامل این بیماری را شناسایی کنند. آنها از طریق بررسی نمونه‌های گروهی متشکل از ۳۰ سگ در این ایالت و تطبیق آن با نمونه‌های ۴۰ سگ در ایالت‌های ماساچوست و رودآیلند توانستند یک عفونت باکتریایی شناخته نشده کشف کنند. 

گروهی از دانشمندان دانشگاه مینامی کیوشو در استان میازاکی ژاپن به‌طور تصادفی ویروسی را کشف کردند که فقط حشرات نر را هدف قرار می‌دهد، کشفی که می‌تواند روزی به کنترل جمعیت ناقلان بیماری مانند پشه‌ها کمک کند.

کشف ویروسی که بعدها ویروس قاتل جنس نر یا SLMKV نام گرفت، همه به‌طور تصادفی پس از آن رخ داد که میساتو ترائو، تکنسین تحقیقاتی در دانشگاه، کرم سبز رنگی را پیدا کرد که به‌نام کرم طوقه‌بر تنباکو شناخته می‌شود و در حال خوردن گل حنا در گلخانه محوطه دانشگاه بود.

میساتو تصمیم گرفت به‌جای دفع صحیح مهاجم، کرم صدپا را نزد فیزیولوژیست حشرات دانشگاه، یوشینوری شینتانی که فکر می‌کرد این کرم تغذیه‌کننده خوبی برای سایر حشرات است، بفرستد.

یوشینوری چند روز بعد پس از قرار دادن حشره در کنار سایر حشره‌ها دوباره کرم صدپا را بررسی کرد. در کمال تعجب، ۵۰ پروانه وجود داشت که همه آنها ماده بودند.

یوشینوری که در مورد یافته‌ها کنجکاو بود، تصمیم گرفت پروانه‌های ماده را از گلخانه با پروانه‌های نر که در خانه خود پیدا کرده بود پرورش دهد. پس از گذراندن این فرآیند، وی متوجه شد که تنها سه نر در نسل ۱۳ پروانه‌ها متولد شده‌اند.