کشف مهم درباره استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و افقهای جدید واکسیناسیون
پوست انسان بهعنوان یک ارگان حیاتی در سیستم ایمنی، میتواند بدون نیاز به واکنشهای التهابی یا کمک غدد لنفاوی، پاسخهای آنتیبادی محافظتی قوی در برابر میکروبهای طبیعی موجود در سطح خود ایجاد کند. استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس باکتری بیضرری است که بهطور طبیعی روی پوست زندگی میکند. مطالعات جدید نشان میدهند که این باکتری میتواند با تحریک سیستم ایمنی موضعی، تولید آنتیبادیهای بسیار موثر را تسهیل کند. این یافتهها، مسیر توسعه واکسنهای موضعی را هموار کرده است. این واکسن ها مستقیماً روی پوست اعمال میشوند و نیازی به تزریق ندارند. همچنین آنها واکنشهای التهابی مخرب ایجاد نمیکنند. چنین روشی میتواند پذیرش و مقبولیت واکسنها را افزایش داده و عوارض جانبی مرتبط با آنها را کاهش دهد.
این تحقیقات پیشرفته با مشارکت دانشگاه استنفورد و مؤسسه ملی آلرژی و بیماریهای عفونی (NIH) و به رهبری پروفسور یاسمین بلکاید، رئیس فعلی انستیتو پاستور پاریس، انجام شده است. در این مطالعه، نقش حیاتی پوست و میکروبیوم همزیست آن بهعنوان یک خط مقدم دفاعی بدن مورد بررسی قرار گرفت. یکی از کشفیات مهم این پژوهش، شناسایی سلولهای لانگرهانس خاصی در پوست بود. این سلولهای ایمنی با ارسال سیگنال به سایر اجزای سیستم ایمنی، تولید آنتیبادی در پاسخ به حضور استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس را تحریک میکنند.
پیشتر تصور میشد که پوست فاقد سلولهای لنفوسیت نوع B است. اما یافتههای اخیر نشان میدهند که پوست قادر به ایجاد ساختارهای تخصصی به نام ساختارهای لنفوئیدی ثالثیه است. این ساختارها محیط مناسبی برای آموزش لنفوسیتهای B و تبدیل آنها به سلولهای پلاسما برای تولید آنتیبادیهای قوی فراهم میکنند. این آنتیبادیها نه تنها از عفونتهای موضعی جلوگیری میکنند، بلکه در صورت نفوذ باکتریها به جریان خون، میتوانند از عفونتهای سیستمیک نیز محافظت کنند.
در مطالعهای دیگر، دانشمندان با استفاده از استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس واکسنی موضعی طراحی کردند که در آزمایشهای انجامشده بر روی موشها، پاسخ ایمنی مشابه انسان ایجاد کرده است. این واکسن باعث تولید آنتیبادیهایی شد که توانستند از بیماریهای خطرناک نظیر کزاز و دیفتری جلوگیری کنند. محققان بر این باورند که این روش میتواند در آینده برای پیشگیری از طیف گستردهای از بیماریها از جمله عفونتهای ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی به کار رود.
این کشفیات انقلابی، فرصتهای جدیدی را برای پیشگیری از بیماریهای عفونی فراهم کرده و میتواند رویکردهای فعلی در برابر عوامل بیماریزا را متحول کند. در صورت موفقیت در آزمایشهای انسانی، این روش بهعنوان یک رویکرد نوآورانه برای محافظت از انسان در برابر بیماریهای جدی و عفونی به کار گرفته خواهد شد. این پیشرفت علمی، علاوه بر افزایش دانش ما درباره ایمنی پوست و تعاملات میکروبیوم، میتواند کاربردهای کلینیکی گستردهای در درمان بیماریهای پوستی داشته باشد. همچنین، این روش پتانسیل بالایی برای توسعه واکسنهای پیشرفته با کمترین عوارض جانبی دارد و میتواند یکی از ابزارهای کلیدی در مقابله با بیماریهای قرن بیستویکم باشد.