پرسیس مگ Persis mag

آلن تورینگ، ریاضیدان مشهور و مبدع محاسبات امروزی، بیش از ۷۰ سال پیش گفت که الگوهای روی پوست حیوانات از طریق انتشار عوامل شیمیایی تولیدشده در بافت پوست ایجاد می‌شود، چیزی مشابه خامه که در قهوه پخش می‌شود

جعبه‌ماهی پرنقش و نگار با آن طرح‌های جذاب، لکه‌های شش‌ضلعی و راه‌راه‌های دقیق، در جزئیات هیچ کم ندارد – نشانه‌گذاری‌های پیچیده این گونه جانوری به قدری سنجیده است که ذهن مهندسان دانشگاه کلورادو بولدر را در مورد چگونگی پدید آمدن این ظاهر متمایز به‌شدت درگیر کرده است. ‌

آلن تورینگ، ریاضیدان مشهور و مبدع محاسبات امروزی، بیش از ۷۰ سال پیش گفت که الگوهای روی پوست حیوانات از طریق انتشار عوامل شیمیایی تولیدشده در بافت پوست ایجاد می‌شود، چیزی مشابه خامه که در قهوه پخش می‌شود.

مواد شیمیایی با هم تعامل می‌کنند، و هم‌زمان سایر عوامل فعالیت آن‌ها را مهار می‌کند و درنتیجه الگویی شکل می‌گیرد. اما نظریه تورینگ توضیح نمی‌دهد که این الگوها در گونه‌های جانوری مانند جعبه‌ماهی چگونه اینقدر متمایز و واضح ایجاد می‌شود.

آیا ترکیب باکتری های روده (میکروبیوم) می تواند با ابتلا به آلزایمر مرتبط باشد؟

در پژوهشی که در مجله Brain منتشر شده، محققین برای اولین بار نشان داده‌اند که علائم مربوط به آلزایمر را می‌توان از طریق انتقال میکروبیوم با پیوند مدفوع به موش‌های سالم منتقل کرد.

ابتدا باکتری‌های روده موشها حذف شده است. سپس از دو گروه از بیماران مبتلا به آلزایمر و یا سالم از این نظر،  بر‌ روی این موشها پیوند مدفوع انجام شده است. 

به دنبال این کار، موشهایی که از بیماران مبتلا به آلزایمز پیوند مدفوع دریافت کرده بودند، دچار تغییرات مشابه با تغییرات ناشی از آلزایمر در مغز (اختلال در نوروژنز در هیپوکامپ و همچنین اختلال در حافظه به عنوان دو مشخصه آلزایمر) شدند. بیشترین اختلال در‌ موشهایی دیده شده که از بیماران آلزایمر با شدت علائم بیشتر پیوند مدفوع دریافت کرده بودند. در واقع بین شدت علائم بیماران مبتلا به آلزایمر و شدت اختلال دیده شده در موشها ارتباط وجود داشته است. علاوه بر آن نشان داده شده است که سرم افراد مبتلا به آلزایمر، نوروژنز  را در سلولهای انسانی در شرایط آزمایشگاهی کاهش می‌دهد.

scientometric

Source

برخی ویروس‌ها با اتصال به ویروس‌های دیگر ژن‌هایشان را به آن‌ها منتقل می‌کنند

دانشمندان می‌گویند برخی ویروس‌ها می‌توانند با اتصال به ویروس‌های دیگر، ژن‌هایشان را به سلول‌های میزبان انتقال دهند. بررسی این پدیده که پیش از این هرگز مشاهده نشده بود، به کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری (تی‌ای‌ام) ممکن شد.

ویروس‌ها که اصطلاحا واحدهای ژنتیکی عفونی‌اند، از نگاه دانشمندان جایی بین موجود زنده و غیرزنده تعریف می‌شوند و به نوعی انگل‌های درون‌سلولی به شمار می‌روند که تنها با ورود به سلول میزبان و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و امکانات آن به منظور تولیدمثل قادر به تکثیرند.

به گزارش لایوساینس، ویروس‌ها به انواع مختلف سلول‌ها از جمله حیوانات، گیاهان و حتی باکتری‌ها نیز آسیب می‌رسانند اما اینکه بتوانند به ویروس‌های دیگر متصل شوند تا‌به‌حال به صورت فیزیکی مشاهده نشده بود.

تاگیده دکاروالو، سرپرست این تیم تحقیقاتی از دانشگاه مریلند، می‌گوید: «هیچ کسی تا‌به‌حال ندیده است که یک باکتریوفاژــ یا هر ویروس دیگری‌ــ به یک ویروس دیگر متصل شود.»

تا پیش از این، تنها نوعی رابطه به نام «ویروس یاور» (helper) و «ویروس یاورنیاز» (satellite virus)میان ویروس‌ها شناخته شده بود که در آن، ویروس یاورنیاز برای بقا به ویروس یاور وابسته بود. اما پژوهش اخیر حاکی از آن‌ است که ویروس‌های یاورنیاز قادرند به طور مداوم به ویروس‌های یاورشان متصل شوند و از آن‌ها استفاده کنند.    

با افزایش سن، ژنتیک ما نقشی مهم در سلامت مغزمان ایفا می‌کند

مطالعه‌ای نشان داده است که قرنطینه و سایر محدودیت‌های دوران همه‌گیری بر سلامت مغز افراد بالای ۵۰ سال، صرف‌نظر از اینکه به کووید مبتلا شده باشند یا خیر، «تاثیر واقعی ماندگار» گذاشته است.

پژوهشگران دریافتند که کارکرد شناختی و حافظه فعال سالمندان در طول همه‌گیری، چه در آن‌ها که به کووید مبتلا شدند و چه آن‌هایی که مبتلا نشدند، با سرعت بیشتری کاهش یافت.

دانشمندان عواملی مانند ورزش نکردن و مصرف زیاد الکل و نیز احساس تنهایی و افسردگی را ذکر کردند.

دانشمندان اکستر و کینگ کالج لندن آزمون‌های کارکرد مغز سه هزار و ۱۴۲ شرکت‌کننده مطالعه پروتکت (Protect Study) را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. آن‌ها این مطالعه را ابتدا در سال ۲۰۱۴ راه‌اندازی کردند تا طی یک دوره ۲۵ ساله درمورد کارکرد مغز افراد بالای ۵۰ سال به نگرشی برسند.  

پژوهشگران افراد بین ۵۰ تا ۹۰ ساله و ساکن بریتانیا را بررسی کردند.

این گروه داده‌های مارس ۲۰۱۹ و فوریه ۲۰۲۰ را بررسی و آن‌ها را با داده‌های سال‌های اول و دوم همه‌گیری – از مارس ۲۰۲۰ تا فوریه ۲۰۲۲ - مقایسه کردند.

این نتایج نشان داد که میزان زوال شناختی در سال اول همه‌گیری سریع‌تر شد و بین افرادی که پیش از شیوع کووید نشانه‌هایی از کاهش خفیف شناختی بروز داده بودند، بیشتر بود.

همین الگو در سال دوم همه‌گیری دیده شد که به گفته پژوهشگران، تاثیری فراتر از قرنطینه‌های ملی اولیه در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ را نشان می‌دهد.

آنه کوربت، پروفسور پژوهش زوال عقل و سرپرست مطالعه پروتکت در دانشگاه اکستر، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که قرنطینه و سایر محدودیت‌هایی که در دوران همه‌گیری تجربه کردیم، حتی بعد از پایان قرنطینه بر سلامت مغز افراد ۵۰ ساله یا بالاتر تاثیر واقعی ماندگاری گذاشته است.»

«این امر سوالی مهم را مطرح می‌کند، آیا افراد در معرض خطر احتمالی بالاتری از زوال شناختی قرار دارند که ممکن است به زوال عقل منجر شود؟»

او افزود: «اکنون از هر زمان دیگری مهم‌تر است» که مطمئن شویم از افرادی با نشانه‌های شناختی اولیه حمایت می‌شود.

  بررسی‌ها نشان می‌دهد که کوسه‌ها توانایی قابل توجهی در التیام زخم‌های بدن خود دارند که این ویژگی آن‌ها را از سایر گونه آبزیان متمایز می‌کند. از این رو، برخی از ترکیبات شیمیایی یافت‌شده در پوست کوسه ممکن است پتانسیل زیست‌پزشکی قابل توجهی داشته باشند. با هدف درک ساختار بیوشیمیایی، پوست کوسه دانشمندان تحقیقاتی را بر روی گونه‌ای کوسه به‌نام سگ‌ماهی خاردار "Squalus acanthias"  انجام دادند.

 دانشمندان دریافتند که لایه‌ مخاطی بسیار نازکی بر روی پوست کوسه‌ها وجود دارد که از نظر محتویات شیمیایی با مخاط ماهی‌های استخوانی متفاوت است. مخاط کوسه اسید کم‌تری داشته و تقریبا خنثی است، درنتیجه ساختاری شبیه به مخاط پستانداران دارد. از این رو دانشمندان عقیده دارند که می‌توان از این ماده در جهت درمان موضعی زخم‌های انسانی بهره برد.

یک ایمپلنت کوچک یا تراشه پیوندی به مغز می‌تواند سیگنال‌های مغز را به گفتار تبدیل کند.
 
در طی فرایند صحبت و گفتار، مغز ما با ارسال پیام‌های عصبی، حرکات پیچیده‌ای را در ماهیچه‌ها در دهان و گلو را طراحی می‌کند تا صدا‌سازی صورت بگیرد.

در یک پیشرفت جدید، دانشمندان توانسته‌اند مجموعه بزرگی از حسگر‌های کوچک را در فضایی به اندازه یک تمبر پستی بگنجانند تا این ترکیب پیچیده سیگنال‌های الکتریکی مغز را بتواند بخواند تا صدا‌هایی را که فرد می‌خواهد تولید کند، پیش‌بینی کنند.

«پروتز گفتار»، دریچه‌ای را به روی آینده‌ای باز می‌کند که در آن افرادی که به دلیل بیماری‌های عصبی قادر به صحبت نیستند، بتوانند از طریق فکر با هم ارتباط برقرار کنند.

واکنش اولیه شما ممکن است این باشد که این ایمپلنت می‌تواند ذهن‌خوانی کند. اما به طور دقیق‌تر، این حسگر‌ها تشخیص می‌دهند که کدام ماهیچه‌ها را می‌خواهیم در لب‌ها، زبان، فک و حنجره خود حرکت دهیم.

گرگوری کوگان، یک عصب‌شناس از دانشگاه دوک و محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «بیماران زیادی هستند که از اختلالات حرکتی ناتوان‌کننده مانند ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا سندرم قفل شدگی رنج می‌برند که می‌تواند توانایی صحبت کردن آن‌ها را مختل کند. اما ابزار‌های فعلی موجود برای برقراری ارتباط با آنها عموماً بسیار کند و دست و پا گیر هستند.

رای ترزیق واکسن آنفلوآنزا دلایل زیاد و قانع‌کننده‌ای وجود دارد اما یکی از این دلیل‌ها شاید همه را شگفت‌زده کند: این واکسن احتمالا از مغز ما نیز محافظت می‌کند.

به گزارش ایسنا؛ نتایج تحقیقات نشان می‌دهد واکسیناسیون منظم علیه آنفلوآنزا و سایر بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه، کزاز، دیفتری و سیاه‌سرفه ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل ناشی از آن را کاهش دهد.

بر اساس برخی تحقیقات، احتمال ابتلا به زوال عقل در افرادی که در مقابل آنفلوآنزا و چندین بیماری عفونی دیگر واکسینه می‌شوند، کمتر از افراد واکسینه‌نشده است البته دانشمندان هنوز درباره دلایل آن مطمئن نیستند.

بعضی از متخصصان معتقدند عوامل عفونی در ابتلا به بیماری آلزایمر نقش دارند و واکسیناسیون با پیشگیری یا کاهش احتمال ابتلا به این عفونت‌ها، نقش مهمی ایفا می‌کنند.

«پل ای.شولز» - استاد عصب‌شناسی و مدیر مرکز اختلالات عصبی هیوستون - که سرپرستی چندین تحقیق را برعهده داشت، می‌گوید: واکسن داستان موفقیت بزرگ سلامتی عمومی نسل ماست. واکسن‌ها از ما در برابر عفونت‌هایی محافظت می‌کنند که بسیاری از این بیماری‌های عفونی تهدیدکننده زندگی هستند.

شولز حدس می‌زند که واکسن‌ها احتمالا واکنش سیستم ایمنی به پلاک آمیلوئیدــ پروتئین طبیعی که در سطوح غیرطبیعی بالا در آلزایمر یافت می‌شودــ را مهار می‌کنند.

 از طول عمر طولانی‌تر گرفته تا بال‌هایی که آنها را به تنها پستاندارانی تبدیل می‌کند که می‌توانند پرواز کنند، خفاش‌ها حیواناتی بی‌نظیر هستند و سیستم ایمنی منحصر به فرد آنها از ویژگی‌های خاص آنهاست.

 خفاش‌ها ژن‌هایی دارند که به آنها اجازه می‌دهد بدون اینکه بیمار شوند میزبان ویروس‌های کشنده باشند. دانشمندان کشف کرده‌اند که خفاش‌ها می‌توانند با ابولا، کووید-۱۹ و حتی سرطان مبارزه کنند.

خفاش‌ها یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی دارند که به‌طور مداوم باقی می‌ماند، حتی زمانی که به هیچ ویروس قابل تشخیصی آلوده نشده باشند و این ویژگی به‌طور کامل با انسان و موش متفاوت است که در آن سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت فعال می‌شود.

تحقیق کنونی در آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر نیویورک ژن‌های خفاش را شناسایی کرده است. متخصصان ژنوم خفاش را توالی یابی و آنها را با پستانداران دیگر مقایسه کردند. این مقایسه نشان داد که ژنوم خفاش‌ها در طول سال‌ها به دلیل تکامل ساده شده‌اند و توانایی‌های دفاعی طبیعی در برابر عفونت و سرطان تولید می‌کنند.