پرسیس مگ Persis mag

چگونه انسان‌ها، مد‌ت‌ها پیش از توسعه کشاورزی، ژن مرتبط با آنزیم آمیلاز(آنزیم‌ مسئول تجزیه نشاسته ) را در خود داشتند؟

بررسی‌های اخیر نشان می‌دهند که اگر برای کاهش مصرف کربوهیدرات رژیم غذایی خود در تلاش هستید، شاید مقصر اصلی DNA باستانی شما باشد!

اگر از خوردن یک نان باگت و یا یک سیب زمینی برشته شده‌ی شیرین لذت می‌برید، می‌توانید از یک جهش ژنتیکی که صدها هزار سال پیش در اجدادتان رخ داده، تشکر کنید.

مدت‌هاست که می‌دانیم انسان‌ها چندین دسته از ژنی را حمل می‌کنند که به ما اجازه می‌دهد نشاسته‌ی کربوهیدرات‌های پیچیده را به وسیله بزاق خود تجزیه کنیم. با این حال، تعیین چگونگی و زمان گسترش تعداد این ژن‌ها بسیار دشوار است.

آمیلاز، آنزیمی‌ست که نه تنها نشاسته را به گلوکز تجزیه می‌کند، بلکه طعم‌ آن‌ را نیز به نان می‌دهد. اکنون می‌دانیم که ژن این آنزیم(AMY1)، نه تنها در سازگاری انسان به غذاهای نشاسته‌ای کمک کرده، بلکه بسیار قبل‌تر از ظهور کشاورزی، احتمالا در حدود ۸۰۰ هزار سال پیش، پیش از جدایی اجداد ما از نئاندرتال‌ها، شکل گرفته است. بدین ترتیب، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها نیز چندین نسخه از این ژن را در خود داشتند!

بر اساس نتایج آخرین تحقیقات، با شرکت بیش از ۶۰۰ هزار نفر از سراسر جهان، «تنهایی» در میانسالی و سالمندی، خطر ابتلا به زوال عقل را تا ۳۱ درصد افزایش می‌دهد.

با وجود تحقیقات متعدد، تا کنون هیچ درمانی برای زوال عقل کشف نشده است. در مقابل، ریسک‌فاکتورهایی وجود دارند که احتمال ابتلا به این عارضه را به طور معمول افزایش می‌دهند؛ از جمله: عوامل ژنتیکی، سبک زندگی - مانند رژیم غذایی، فعالیت بدنی، سیگار کشیدن، نوشیدن الکل - و حتی کیفیت ارتباطات اجتماعی. برای به تعویق انداختن این مسئله یا پیشگیری از زوال عقل زوردس، کافی است از بین این عوامل، مواردی که تحت کنترل ما هستند را مدیریت کنیم.

مطالعه جدیدی که در مجله Nature Mental Health منتشر شده، صحبت از یک ریسک‌فاکتور دیگر به میان آورده است؛ طبق نتایج این تحقیق، «تنهایی» احتمال ابتلا به زوال عقل، بیماری آلزایمر و زوال عقل عروقی یا دمانس عروقی (Vascular dementia) را بیش از 30 درصد افزایش می‌دهد. در این بین، افراد مسن مبتلا به دیابت یا چاقی بیشتر در معرض خطر هستند.

به گفته پژوهشگران، این مطالعه بزرگترین تحلیلی است که تاکنون در مورد ارتباط بین تنهایی، افسردگی و زوال شناختی، با حضور بیش ۶۰۰ هزار شرکت‌کننده از سراسر جهان، صورت گرفته است. هم‌چنین مطالعات پیشین نیز رابطه‌ای بین تنهایی و مشکلات سلامتی مانند سکته مغزی و بیماری پارکینسون پیدا کرده بودند.

فاکتور «تنهایی» خطر ابتلا به اختلالات شناختی را نیز تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهد. اختلالات شناختی یک مشکل کلی است که از دست دادن حافظه و مشکل در تصمیم‌گیری، تمرکز یا اختلال در به پایان رساندن کارها را شامل می‌شود.

نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که: «تنهایی، یک عامل خطر بسیار مهم در ایجاد زوال عقل در آینده است.»

Source

Source

دکتر ون ژو: «برای مقایسه سرعت تشخیص حس بویایی بینی از نظر زمانی خوب است بدانید که مدت زمان پلک‌ زدن حدود ۱۸۰ هزارم ثانیه است.»

نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد که حس بویایی انسان می‌تواند بو را در کسری از ثانیه تشخیص دهد و سطح حساسیت قوه بویایی با سرعت درک مغز از رنگ برابری می‌کند. آنچه باور عمومی و غالب را درباره اینکه حس بویایی انسان در میان حواس پنجگانه او ضعیف‌ترین است، زیر سوال می‌رود.

بنابر مطالعه‌ای که در مجله Nature Human Behaviour‌ منتشر شد، انسان‌ حتی می‌تواند تفاوت بین توالی‌های مختلف بوها را هم تشخیص دهد. به عبارت دیگر، می‌تواند تشخیص دهد که آیا بوی الف قبل از بوی ب بوده یا بعد از آن؛ حتی اگر فاصله بین بوی الف و ب تنها ۶۰ میلی‌ثانیه یا هزارم ثانیه باشد.

سی‌ان‌ان به نقل از دکتر ون ژو، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق اصلی در چین، می‌نویسد: «ما از دیدن اینکه شرکت‌کنندگان توالی عطر‌های الف به ب و حتی برعکس آن یعنی ب به الف را در بازه زمانی ۶۰ هزارم ثانیه‌ تشخیص دادند، شگفت‌زده شدیم. برای مقایسه خوب است بدانید که مدت زمان پلک‌ زدن حدود ۱۸۰ هزارم ثانیه است.»

به گفته ژو، دستگاه مورداستفاده در این تحقیق می‌تواند برای اهداف درمانی، به ویژه تمرین بویایی برای بیمارانی که حس بویایی‌شان را از دست داده‌اند، مفید باشد. یافته‌های آن می‌تواند به طراحی و توسعه دستگاه‌های الکترونیکی تشخیص بو و سیستم‌های واقعیت مجازی مبتنی بر بویایی کمک کند و فواید بالینی قابل‌توجهی داشته باشد.

باکتری‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی برای بقا در شرایط سخت تکامل پیدا کرده‌اند.

سیزده سویه از یک باکتری مقاوم به دارو در ایستگاه فضایی بین‌المللی با گونه‌های مشابه‌ زمینی‌شان تفاوت ژنتیکی و عملکردی پیدا کرده‌اند.

بر اساس پژوهشی جدید، باکتری‌هایی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) زندگی می‌کنند تکامل پیدا کرده‌اند تا تاب‌آوری بیشتری مقابل شرایط سخت فضا داشته باشند.

پژوهشگران ناسا حین تحقیق در مورد سویه‌ای از باکتری‌ها که از طریق میزبان‌های انسانی یا تحویل تدارکات به ایستگاه فضایی رسیده بودند، دریافتند که این باکتری‌ها برای بقا در مدار پایین زمین خصیصه‌های جدیدی پیدا کرده بودند.

دانشمندان وقتی این باکتری‌ها را با سویه‌های مشابه روی زمین مقایسه کردند، متوجه شدند که این باکتری‌ها توانایی بیشتری در تحمل تابش فضایی و جاذبه پایین دارند.

هیدرا، جانداری شبیه به عروس دریایی است که در صورت تغذیه بیش‌ازحد، در بدنش تومورهایی ایجاد می‌شود که ممکن است به فرزندانش منتقل گردد.

مطالعات جدید انجام‌شده در مورد موجود زنده عجیب‌وغریبی به نام هیدرا، نه‌تنها جزئیاتی را در مورد فرآیند زندگی هیدرا در اختیار دانشمندان قرار داده، بلکه درک آن‌ها را از اشکال قابل‌انتقال سرطان افزایش داده است.

باوجودی که تومورها به دلیل چند سلولی بودن، به‌صورت اجتناب‌ناپذیری خطرناک هستند، اما خوشبختانه نمونه‌های کمی از سرطان وجود دارد که به‌صورت مسری به افراد دیگر منتقل می‌شود. شناخته‌شده‌ترین آن‌ها دو مورد است که یکی در جانوری به نام شیطان تاسمانی (نوعی پستاندار کیسه‌دار) دیده‌شده و دیگری نیز در سگ‌ها مشاهده‌شده و البته ۱۱ مورد هم در دوکفه‌ای‌ها رؤیت شده است.

سرطان‌های مسری چطور ایجاد می‌شوند؟

در سال‌های اخیر دانشمندان تمایل زیادی داشتند تا بفهمند که سرطان‌های مسری در وهله اول چگونه پدیدار می‌شوند. دلیل اشتیاق آن‌ها برای یافتن پاسخ این سؤال، علاوه بر جلوگیری از وقوع این‌گونه از سرطان در انسان‌ها، بلکه به امید محافظت از سایر موجودات در مقابل این بیماری دردناک است. مثلاً ابتلای شیطان تاسمانی به سرطان، با تومورهایی بر روی صورت این جاندار همراه است که درد و رنج زیادی را ایجاد می‌کند.

اما زمانی که انسان‌ها متوجه این سرطان قابل‌انتقال شدند، این بیماری‌ به‌طور کامل تثبیت‌شده بود؛ در این میان سوفی تیسوت، بوم‌شناس تکاملی مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) رویکرد متفاوتی را برای ردیابی و یافتن منشأ سرطان‌های مسری مدنظر قرار داد.

پانزده سال پیش، در جریان یک آزمایش علمی، یک موجود آب شیرین از خانواده عروس‌های دریایی و شقایق‌های دریایی، در اثر تغذیه بیش‌ازحد، به‌طور خودبه‌خود توموری در بدنش ایجادشده بود.

برخی پژوهشگران مدعی شدند که راز طول عمر کوسه گرینلند را کشف کرده‌اند. به نظر می‌رسد که شبکه‌ای از ژن‌های ترمیم کننده دی‌ان‌ای سبب‌ساز عمر طولانی کوسه‌های گرینلند در طبیعت است.

راز طول عمر کوسه گریلند در دی‌ان‌ای این موجود عجیب و استثنایی نهفته است. در پژوهشی تازه که در مرحله پیش‌چاپ قرار دارد مکانیسم‌های موجود در دی‌ان‌ای کوسه گرینلند که طول عمر زیاد این موجود را تضمین می‌کند، آشکار شده است.

این کوسه‌های ژنوم بسیار بزرگی دارند که تقریبا از ۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون جفت پایه دی‌ان‌ای تشکیل شده است. یعنی دو برابر چیزی که انسان در ژنوم خود دارد و حتی در میان کوسه‌ها نیز بی‌نظیر است. نکته جالب اینکه بخش عمده ژنوم را ژن‌های تکرارشونده تشکیل داده‌اند.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد افرادی که شب‌ها بیشتر در معرض نور قرار دارند، ممکن است مستعد ابتلا به بیماری آلزایمر، به‌ویژه در میانسالی، باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد «آلودگی نوری شبانه» بیش از سایر محرک‌ها، مانند سوء مصرف الکل، بیماری کلیوی، افسردگی و چاقی در بروز آلزایمر نقش دارد، بخصوص در سالمندان بالای ۶۵ سال.

هرچند قرار گرفتن در معرض نور برای مغز افراد زیر ۶۵ سال هم خطرات زیادی دارد. گفته می‌شود شدت نور زیاد در شب مهم‌ترین ریسک‌فاکتور برای آلزایمر زودرس در این گروه سنی است.

به نظر می‌رسد آلودگی نوری یکی از عوامل خطر آلزایمر برای سالمندان است، اما تأثیر آن به اندازه عوامل دیگری مانند دیابت، فشار خون بالا و سکته مغزی نیست. اما این مورد در سنین زیر ۶۵ سال همچنان قوی‌ترین عامل در بروز آلزایمر است و هیچ ریسک‌فاکتور دیگری بر آن پیشی نمی‌گیرد.

انجمن تحقیقات سرطان آمریکا به تازگی در گزارشی اعلام کرده که ۴ عفونت رایج، عامل ابتلا به ۱۳ درصد از سرطان‌ها در جهان هستند. ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV یکی از این عفونت‌ها است.

بیش از ۲۰۰ نوع HPV وجود دارد که برخی از آنها به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم، سرطان‌های اندام تناسلی و دهان را افزایش می‌دهد.

عفونت HPV در اکثر افراد آلوده خود به خود از بین می‌رود اما حدود ۱۰ درصد از زنان مبتلا به آن، در دهانه رحم دچار عفونت مداوم می‌شوند. این امر می‌تواند باعث تکثیر سریع سلول‌ها و غیرفعال شدن پروتئین‌هایی شود که تومورها را سرکوب می‌کنند.