پری بیوتیک نوعی فیبر است که بدن نمی‌تواند هضمش کند. این پریبیوتیکها مانند غذایی برای پروبیوتیک‌ها هستند. همچنین، پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده ریزی (شامل باکتری‌ها و مخمرها) هستند که در بدن تأثیرات سودمندی بر جای می‌گذارند. هر دوی پریبیوتیکها و پروبیوتیک‌ها به تقویت باکتری‌ها و سایر ارگانیسم‌های مفید در دستگاه گوارش کمک می‌کنند. در این مطلب، با پری بیوتیک و تفاوت‌های آن با پروبیوتیک آشنا می‌شویم.
هر دوی پری بیوتیک و پروبیوتیک به بدن در تشکیل و حفظ مجموعه سالمی از باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌های مفید کمک می‌کنند. نتیجه این امر تقویت دستگاه گوارش و هضم مؤثرتر غذاست. این تأثیرِ مثبت با فراهم‌آوردن غذای موردنیاز و محیطی مناسب برای میکروارگانیسم‌های مفید دستگاه گوارش اتفاق می‌افتد.
پریبیوتیکها در غذاهای سرشار از فیبر مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل وجود دارند. پروبیوتیک‌ها نیز در برخی غذاهای تخمیری مانند ماست، نوشیدنی کفیر، کلم ترش (زاواکراوت) و تمپه (نوعی فراورده سویا) وجود دارد.
آشنایی با پری بیوتیک ها
پریبیوتیکها یک جزء غذایی هستند که بدن قادر به گوارششان نیست. همچنین، پریبیوتیکها غذایی برای باکتری‌ها و سایر ارگانیسم‌های مفید در دستگاه گوارش محسوب می‌شوند.
فواید
بیشترِ فواید پریبیوتیکها مرتبط با پروبیوتیک‌ها هستند. پریبیوتیکها به سلامت دستگاه گوارش، هضم بهتر غذا، کاهش مشکلات ناشی از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و… کمک می‌کنند. پژوهش‌ها روی پریبیوتیکها حتی از پژوهش‌ها روی پروبیوتیک‌ها هم کمتر است. در نتیجه، مشخص نیست چه پری‌بیوتیکی برای سلامتی مفیدتر است.
به ادامه مطلب مراجعه نمایید