وقتی آب بطری کهنه می‌شود، اغلب به این دلیل است که بطری شروع به خراب شدن کرده است و مواد شیمیایی میکروسکوپی در آن ریخته می‌شود. هر بطری فقط به دلیل تماس با آب، مواد شیمیایی را کمی دفع می کند. برخی از این مواد شیمیایی سمی تر از سایرین هستند، مانند آنتیموان، ماده شیمیایی که می تواند به معده و روده شما آسیب برساند و استرهای فتالات که می تواند سیستم غدد درون ریز شما را مختل کند.
اما حتی بطری های PET نیز نباید مواد شیمیایی کافی برای سمی کردن آب داخل آن آزاد کنند. با گذشت زمان، آب و بطری به تعادل شیمیایی می رسند، بنابراین در هر لحظه فقط مقادیر کمی از ترکیبات در نوشیدنی شما وجود دارد.
جایی که آب خود را ذخیره می کنید نیز می تواند بر طعم آب شما تأثیر بگذارد. طبق گفته انجمن بین المللی آب بطری، ظروف پلاستیکی کمی نفوذپذیر هستند، به این معنی که مولکول های هوا ممکن است به داخل و خارج بطری حرکت کنند.
به عنوان مثال، در آوریل ۲۰۱۶، برخی از دفاتر تجاری در اسپانیا آب چشمه بسته بندی شده آلوده به نوروویروس دریافت کردند. آنها آب چشمه آلوده را در کولرهای اداری خود ریختند و بیش از ۴۰۰۰ نفر دچار علائم گاستروانتریت مانند استفراغ و تب شدند.
علاوه بر ویروس‌ها، مخمرها، کپک‌ها و باکتری‌ها نیز اغلب در حین بسته‌بندی یا حمل و نقل می‌توانند داخل بطری شوند.
اگر آب بطری را بلافاصله بنوشید، احتمالاً میکروب ها زمان زیادی برای تولید مثل نخواهند داشت.
اما اگر بطری را برای مدت طولانی زیر نور خورشید بگذارید، محیطی گرم و پایدار برای تکثیر آن ها ایجاد خواهید کرد. Quoc Le می گوید آب آلوده می تواند طعم های کپک زده، باتلاقی یا ترش داشته باشد. همچنین ممکن است یک فیلم سبک و لزج در نزدیکی لبه بطری ببینید، زیرا این محل ورود میکروب‌ها است.
